Wat moet ik schrijven in dit blog. Op dit moment overkomt ons even niets spannends maar zijn we even uiterst lui. We liggen geankerd op de Glenan-archipel met stralend mooi weer. Vanmorgen ontbijt op het achterdek en de korte broek is aan. We zijn op expeditie geweest met de bijboot in dit natuurreservaat van 12 eilanden. We liggen pal voor en smalle landtong die twee eilanden met elkaar verbindt tot ongeveer een uur voor hoog water en dan wordt ook deze zandstrook overspoeld met water.

Leuk detail: deze archipel is de thuisbasis voor de Glenan zeilschool met zeiltraining op alle niveaus. In het binnenbaaitje zeilen in de middag een aantal felgekleurde zeiltjes. We brengen een bezoek aan het eiland waarop we activiteit van hen bespeuren. Ze vertellen ons dat in de zomermaanden er elke dag ongeveer 250 kinderen gehuisvest zijn. Naast talloze catamarans, zeilbootjes, surfplanken hebben ze aan de vaste wal in Concarneau ongeveer 30 kajuitzeiljachten van 33 tot 40 voet. In elke haven en baai kom je ze tegen met een brede rode streep horizontaal in het zeil.

Onze vaarwijzer van de golf van Biskaje schrijft: Een rondje over het grootste eiland doe je in een half uur als je stevig doorloopt, maar waarom zou je? Dit is een plek voor ultieme onthaasting.

Daar zijn we dan ook mee bezig. Jeroen heeft de waterlijn een beetje gepoetst en is via sms te rade gegaan bij Mario over de WiFi verbinding. Ja, wat kun je anders doen na een reeks smsjes met Mario dan een sigaar opsteken?

Ik heb een serie foto's uitgezocht die ik plaats op de foto-blog pagina als ik een goeie WiFi verbinding heb. Verder ga ik eens uitzoeken waar we hierna naar toe gaan. Een vervelend detail: de havenmeester, die ze hier hebben, komt 's morgens om half negen langs om het havengeld te innen.

's Avonds is de ankerplaats volgestroomd met allerlei Franse jachten, die hun weekend hier door komen brengen. Allemaal jachten die liggen te wiebelen op de lichte deining die er staat. Voor ons ligt een boot die ruzie heeft met de meeuwen, ze deinen ook op het water en schreeuwen zo af en toe. De mensen aan boord zingen liederen, de kelen zijn flink gesmeerd en veel beter dan het schreeuwen van de meeuwen klinkt het niet. Achter ons ligt iets verderop een jacht waarop iemand een accordeon bespeelt, er klinkt vrolijkheid in de liederen die daar worden gespeeld. Het geluid van een motor van een bijbootje zaagt dwars door dit tafereel heen. Een ander bijbootje peddelt met wel 4 volwassenen tussen de jachten door, het water staat tot boven de helft van de opgeblazen zijkanten. Heerlijke Franse chaos heerst hier. Langzaam zakt de zon achter het eiland in de verte. Ik ben een tevreden mens, het was een perfecte dag.

We vertrekken weer om 6 uur. De weersvoorspellingen zijn gunstig, de stroom staat een beetje tegen en helaas waait de wind nog een beetje uit de verkeerde hoek.

Het lijkt inmiddels een eeuwigheid geleden dat we uit Makkum weg voeren. Havens die we nog maar een paar dagen geleden aandeden lijken al weer weken geleden.

Na een lange overtocht van Noord-Frankrijk zijn we aangekomen op Guernsey. Hebben daar een paar dagen gelegen, het was regenachtig en

1 mei, eindelijk in een verwarmend zonnetje in Middelburg. Het voelt een beetje als thuis. We lagen hier al vaker,