We vertrekken weer om 6 uur. De weersvoorspellingen zijn gunstig, de stroom staat een beetje tegen en helaas waait de wind nog een beetje uit de verkeerde hoek.
We besluiten om tussen de rotsen door te varen op de motor totdat we een lopend windje krijgen. Anderhalf uur later is het zover. De zon is er en verwarmt ons heerlijk, de zeilen staan in volle glorie, er is een genadige deining. De ingang van het chenal du four in de vorm van een vuurtoren doemt op. Van daar zal de stroom ons een extra duwtje geven. In de verte zien we de eilanden Ile d'Ouessant en Ile de Molene liggen.
In ons achterhoofd speelt de mogelijkheid om misschien wel in een tij ook de Raz de Sein mee te kunnen nemen. De passage tussen het vaste land en het eiland Ile de Sein. De Reeds (boek met vaaraanwijzingen) geeft aan dat je beide passages in een rak kunt nemen als je een boot hebt die ca 5,5 knp kan varen. Kom je bij de Raz du Sein op het verkeerde tijdstip dan kun je forse stroom tegen verwachten. Ik herinner me nog de beelden van team SCA in de Volvo Oceaan race, toen zij in omgekeerde richting deze passage wilden nemen. Ze kwamen er niet door en laveerden heen en weer in afwachting van mindering van de stroom.
In de verte komt een cruiseschip recht op ons af. We verwachten dat die bij gaat draaien om in de vaargeul te blijven. En ja hoor, hij wendt de steven en wij kunnen onze weg vervolgen. Gelukkig geen Costa Concordia merkt Jeroen op. Jeroen doet nog eens zijn uiterste best om een vis te vangen en gooit weer eens zijn aas, een soort inktvis met allerlei sliertjes, uit achter de boot. Zou het hem dan dit keer gaan lukken?Zou toch wat zijn, Jeroen en zijn trofee in de vorm van een vis op de foto. Jullie zijn de eersten die het gaan zien!
En dan komt de turbulentie van het water aan de zuidkant van het chenal du four. Net op dat moment valt de wind wat weg. De motor moet even bij en dan zijn we er door heen. Wat gaan we doen? Door naar de zuidkant of naar een van de havens die hier op het westpuntje liggen. We kijken elkaar eens aan en de beslissing is al genomen, we zetten door. De wind trekt weer wat aan en we lopen lekker. In de verte hangen donkere wolken, die geven ons nog wat extra wind. Het ziet er dreigend uit. Nog 10 mijl te gaan naar de Raz. De stroom geeft ons nog een flinke zet mee maar neemt ondertussen wel langzaam af. Gaan we de volgende passage halen? Uitwijkhaven Camaret lopen we voorbij. Nog 7 mijl te gaan. Stroom neemt langzaam maar zeker af en is bijna terug naar nul. Voor ons gaat nog een andere zeilboot, dat voelt goed, geeft een zeker gevoel, we zijn niet de enige boot die nu de Raz door gaat. Donkere luchten blijven hangen. We kibbelen over welke vuurtoren we links of rechts moeten passeren.
Uitwijkhaven Morgat passeren we. En dan zijn we er! De stroom is tegen en neemt toe, 2 knopen al. De zee is onstuimig. 3 knopen tegen, er is geen weg meer terug. Gelukkig hebben we een stevige ruime wind, schuin van achter in komend. De SOG (speed over ground) neemt af we kruipen met nog maar 4, nee 3 knopen over de grond. De tegenstroom is opgelopen tot 4 knopen. We klotsen alle kanten op. Een half uurtje maar en dan zijn we er door. De golfslag wordt minder, de zee rustiger, de zuidkant omarmt ons. In de luwte van het eiland Ile de Sein hebben we even tijd een boterham te eten met de laatste plak Goudse kaas van de Appie. De tegenstroom is afgenomen en we varen al weer een dikke 6 knopen. We gijpen en zetten daarna koers naar de eerste haven aan de Zuidkant: Audierne!
