Het WOW begon op vrijdag 12.00 uur met stralend weer. Er werd besloten koers te zetten naar Vlieland, na de sluis van Kornwerderzand werd al de eerste zeehond gespot, een belofte voor een geweldig weekend?
De wind begon wat aan te trekken en uiteindelijk zeilden wij door de Vliestroom met 9.6 knoop (SOG). Deze zeilmeiden hadden wel iets in hun mars klaarblijkelijk.
Rond 18.00 uur werden de touwtjes op Vlieland vastgeknoopt, de aandacht van andere boten was direct op ons gevestigd. Een boot vol zeilmeiden trekt dus aandacht. Onze haven-buurman vroeg zich hardop af of er ’s avonds niet al te laat geklept ging worden.
Na de borrel kregen we heerlijke nasi met saté, klaargemaakt door enkele mannen die op dit weekend uiteraard niet mee mochten. Het zeilen had ons allemaal vermoeid en dus lagen we vroeg onder de wol tot spijt van allerlei sailboys op andere boten.
Op zaterdagochtend deden we het rustig aan. Eerst een ontbijtje, daarna een fiets huren en op naar het dorp. Nog voor het dorp werd een koffiestop gemaakt met aansluitend een lang shopmoment. Eén van de zeilmeiden kreeg een sms met het verzoek de creditcard in te nemen van een ander zeilmeid, want waar kon dit wel niet toe leiden?
Het werd daarna wel tijd voor de lunch en dus fietsten wij snel naar het Posthuis aan de andere kant van het eiland. Het terras zat vol en daarom gingen wij helaas binnen lunchen. Na de lunch was er volop plaats op het terras, en presteerden wij het om daar nog een heerlijke sorbet weg te werken.
De wind begon wat aan te trekken en uiteindelijk zeilden wij door de Vliestroom met 9.6 knoop (SOG). Deze zeilmeiden hadden wel iets in hun mars klaarblijkelijk.
Rond 18.00 uur werden de touwtjes op Vlieland vastgeknoopt, de aandacht van andere boten was direct op ons gevestigd. Een boot vol zeilmeiden trekt dus aandacht. Onze haven-buurman vroeg zich hardop af of er ’s avonds niet al te laat geklept ging worden.
Na de borrel kregen we heerlijke nasi met saté, klaargemaakt door enkele mannen die op dit weekend uiteraard niet mee mochten. Het zeilen had ons allemaal vermoeid en dus lagen we vroeg onder de wol tot spijt van allerlei sailboys op andere boten.
Op zaterdagochtend deden we het rustig aan. Eerst een ontbijtje, daarna een fiets huren en op naar het dorp. Nog voor het dorp werd een koffiestop gemaakt met aansluitend een lang shopmoment. Eén van de zeilmeiden kreeg een sms met het verzoek de creditcard in te nemen van een ander zeilmeid, want waar kon dit wel niet toe leiden?
Het werd daarna wel tijd voor de lunch en dus fietsten wij snel naar het Posthuis aan de andere kant van het eiland. Het terras zat vol en daarom gingen wij helaas binnen lunchen. Na de lunch was er volop plaats op het terras, en presteerden wij het om daar nog een heerlijke sorbet weg te werken.
Om de overtollige calorieën te laten slinken was het daarna wel tijd voor een pittige fietstocht langs het Strand, de Schotse Hooglanders en Lepelaars. Aan het eind van de middag was het borrelen op het voordek met diverse fotoshot momenten. Na een kort tutmoment gingen wij ’s avonds eten in ’t Badhuys, wat we beter niet hadden kunnen doen want wij vonden de kwaliteit niet overeenkomen met de prijs. Nynke kreeg haar 2e sorbet van die dag geserveerd waardoor alle zeilmeiden gedwongen werden in de schemering nog een toeristische route te fietsen over het eiland: Nynke’s sorbetrondje.
In de haven aangekomen bleken de weersvoorspellingen voor de zondag niet geweldig: Het ging waaien, hard waaien. Na een nacht slecht slapen omdat de wind door de verstaging gierde bleek de windmeter al 21 knopen aan te geven. En de wind zou alleen maar toenemen. Maar deze zeilmeiden stonden hun mannetje. Uiteindelijk zou het 7Bft worden. Maar de zeilmeiden gaven geen krimp en met z’n allen bereikten we, na nog veel bekijks in de sluis bij Kornwerderzand de haven van Makkum. Meiden ik ben trots op jullie! Wat wienen wy moai fuort!
In de haven aangekomen bleken de weersvoorspellingen voor de zondag niet geweldig: Het ging waaien, hard waaien. Na een nacht slecht slapen omdat de wind door de verstaging gierde bleek de windmeter al 21 knopen aan te geven. En de wind zou alleen maar toenemen. Maar deze zeilmeiden stonden hun mannetje. Uiteindelijk zou het 7Bft worden. Maar de zeilmeiden gaven geen krimp en met z’n allen bereikten we, na nog veel bekijks in de sluis bij Kornwerderzand de haven van Makkum. Meiden ik ben trots op jullie! Wat wienen wy moai fuort!
Strandgedichten
Breng gedichten vol verlangen naar het lege stille strand
Schrijf ze duizend stille malen tussen duizend korrels zand
Lippen brandend van verlangen naar het zilte van de jouwe
De wind maakt ruimte en in vrijheid kan ik van je houden
