Omdat het weer nog steeds niet al te best is en wij de indruk hebben dat het aan de Zuikant van Bretagne zonniger is besluiten we om door te pakken en om de punt bij Brest te gaan. Ook nu vertrekken we 's morgens om 6 uur. De wekker gaat, ik hoor die door mijn oordoppen heen, en snel schiet ik weer in mijn thermo want het is nog koud op de vroege morgen. Nog een bak thee en dan gaan we. Eerst door een kanaaltje tussen het eiland Ile de Batz en het plaatsje Roscoff, alleen met hoog water te bevaren. Daarna het zeil omhoog en daar gaan we. We kunnen niet rechtstreeks en moeten aan de wind laveren, maar hebben zoals berekend, de stroom mee. Er staat een flinke deining en zo bij het uiterste puntje van Frankrijk kun je spreken van oceaandeining. Als we naar binnen moeten is dat alleen voor het hoognodige want de magen voelen ietwat wiebelig aan. Buiten zittend in de Kuip zien we de ene na de andere roller onder ons doorgaan. In het dal kijken we tegen een hoge watermassa aan. Wanneer je de golf ziet verdwijnen en alweer omhooggestuwd wordt door de volgende golf komt er een klein schuimrandje op. Omdat de zon doorbreekt schittert het aan alle kanten om ons heen en wordt de kleur van het water blauw. In de verte staat de hoogste vuurtoren van Europa 69 meter hoog, ons baken waar we naar toe gaan!
Plotsklaps zie ik een vogel in het water dobberen Hij kijkt wat schichtig om zich heen, dat zal wel verbeelding zijn. Dit is per slot van rekening zijn thuis denk ik, net zoals het mijne voor de komende jaren.