Inmiddels zijn we in Portugal aangekomen. We vertrokken uit Baiona, Spanje met motregen en zeilen op AIS en Radar naar het zuiden.
Gelukkig wordt het weer beter en aan het eind van de middag komen we in Viana do Castelo. We vallen met de neus in de boter: in de komende paar dagen hebben ze hier een festival. Onze eerste dag gaan we stad verkennen en met de funiculair naar een basiliek, die hoog boven de stad torent en al ver vanaf zee te zien is. De stad bevalt ons, het is er een drukte van belang voor het komende festival: Romaria d'Agonia; de bedevaart van Onze lieve vrouw van Agony, wat weer te maken heeft met het zeeleven langs deze kust en de geloofsovertuiging van de kustbewoners. Langs de hoofdstraat zijn tribunes opgesteld voor de parades die de komende dagen plaatsvinden.
Op de eerste dag bemachtigen we een tafeltje op een terras langs het parcours. Volgens de folder begint het om 12.30. Om een uur vragen we nog eens wanneer het begint. Om twee uur zo horen we. Ondertussen drommen er zo veel mensen samen en wordt er ruzie gemaakt om een plaatsje vooraan. Uiteindelijk horen we om een uur of drie het trommelgeluid aanzwellen en passeren de 'gigantones e cabecudos (giants and big-headed puppets) en de verschillende drumbands ons. Af en toe stopt de parade en hebben we een eersteklas show voor ons tafeltje van oorverdovend trommelgeroffel. Hierna passeren ons honderden vrouwen in klederdracht in verschillende kleuren met ontzettend veel sieraden in goud uitgevoerd. Onze buurvrouw probeert het een en ander uit te leggen. Elk kostuum heeft zijn eigen betekenis, het een is voor het trouwen en het andere kostuum is voor het rouwen. De sieraden zijn een fortuin waard en vaak familiebezit. Het is een prachtig kleurrijk geheel.
Tussendoor doen we een BBQ op het achterdek en 's Avonds verdwijnen we de stad weer in om ons onder te dompelen in de feestelijke gebeurtenissen. Opnieuw passeert de parade ons. Nu zijn er ook mannen bij de kostuumvrouwen betrokken en lopen er kleuters mee. Baby's en peuters in authentiek kostuum worden gedragen en pas getrouwde stelletjes kussen elkaar onder aanmoediging van het publiek. De avond wordt afgesloten met vuurwerk. De volgende dag vindt er een processie plaats over het water en zijn de kades alweer zwart van het publiek.
We verplaatsen ons naar Porto. Wij komen met zonnig weer de haven binnen maar bijna elke dag is er hardnekkige mist en 's nachts loeit de misthoorn. We slapen met oordoppen in. Een paar honderd meter landinwaarts is het meestal zonnig en geen mist te bekennen. De oude stad heeft heel veel gezelligheid. De bruggen, caves waar de port is opgeslagen, schepen op de rivier de Doura geven deze stad kleur. We vermaken ons op het terras met life muziek. Samen met Tom en Willianne vieren we vakantie, slenteren door straatjes, en doen een hop on, hop off bustour.
We brengen hun aan het eind van de 'vakantie' met een gehuurde auto terug naar Spanje waar vandaan zij weer naar Nederland vliegen. Wij duiken aan de noord kant van Portugal het nationaal park in en genieten van het natuurschoon. We rijden door bossen, langs bergmeren, riviertjes, druivenvelden maar ook zwartgeblakerde bossen. Het doet ons beseffen dat dit land andere bedreigingen en uitdagingen kent dan Nederland. Waar wij moeten dealen met water in de vorm van zee, rivieren en dijken, staat dit land voor droogte en bosbranden. We verlengen onze 'vakantie' en blijven een nachtje slapen in een hotel, hoog in de bergen, even geen misthoorn maar berggeluiden. De werkelijkheid zal morgen wel indalen als we weer op de boot zijn en (boot) klussen moeten oppakken.
Uit Nederland bereiken ons nare berichten: Hoop vervlogen voor sommigen, anderen ontglipt de tijd. Wij leven onze droom, het lijkt oneerlijk verdeeld! Eens te meer beseffen we ons hoe goed we het het samen hebben en dat we dit samen mogen doen. Met een traan en een lach vieren we het leven en voelen ons samen gelukkig.
