Ik moet hier terugkomen, op een dag met kladden Cycladische zon. En dan heel lang op dit dorpspleintje zitten en zonder scrupules met de tijd morsen.
Zo begint de vaarwijzer het hoofdstuk over de kust van de Vendee. Op dit moment zeilen we samen met Frank, onze oudste, in de omgeving van La Rochelle, een relatief rustig vaargebied omdat het ingeklemd ligt tussen twee schiereilanden: Ile de Re en Ile d'Oleron. Het Bretonse is er wat vanaf en heeft plaats gemaakt voor de Vendeen. In plaats van ruige rotsen zien we lange zandstranden, maar de Verdedigingswerken van monsieur Vauban blijven. Het beroemde fort Boyard is daar een mooi voorbeeld van evenals de toegangspoorten naar la Rochelle zelf. We varen naar St. Martin, dat ooit werd gebombardeerd door een Hollands-Engels eskader van de Ruyter. Het werd daarna door Vauban weer opgebouwd met enorme vestingswallen waardoor je naar binnen vaart. Ook bezoeken we Boyardville en Rochefort.
We verbazen ons over het feit dat hier zoveel kinderen les krijgen in het zeilen. We hebben de indruk dat in Frankrijk meer 'extreme' sporten geoefend worden met kinderen. Zo kwamen we op Guernsey een grote groep Franse kinderen tegen die, onder begeleiding, een hike deden. Niet gewoon een wandeltocht, maar over de rotsen, langs de zee in een wetsuit waarbij ze af en toe in de zee in sprongen om verderop weer over de rotsen aan land te klimmen. Vorig jaar kwamen we bij Sark 4 grote Franse jachten tegen waarop ca. 20 kinderen zeilden. En we zien in elke haven of baai de optimisten, catamarans ed. zeilen of langs de kant liggen. Bij aankomst i la Rochelle is een groep kleuters bezig in bootjes met een zeiltje nog kleiner dan een optimist. Het is een komisch gezicht: het zijn net eendedonsjes dansend op het water.
Zo langzamerhand kijken we vooruit naar onze tocht langs de Spaanse noordkust. Boeken worden geraadpleegd, kaarten bestudeerd en het weer wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Het voelt alsof we een stap in de tijd gaan maken, langs het laatste stukje Franse kust met het bijbehorende schietgebied en dan Spanje in.
Inmiddels hebben we al een paar keer kennis gemaakt met de Atlantische deining, een factor waar we rekening mee moeten houden. Ook al is het stralend weer en relatief weinig wind dan nog kan er door slecht weer elders een behoorlijke deining staan met indrukwekkende golven. Zo af en toe kijken we vanuit de kuip tegen een muur van water waardoor we opgetild worden en vervolgens vanaf surfen. Onophoudelijk gaat dit spel met onze boot door en we denken dat we soms wel een paar meter opgetild worden. Het is dus geen pretje om binnen koffie te gaan zetten en een broodje te smeren.
Inmiddels hebben we al een paar keer kennis gemaakt met de Atlantische deining, een factor waar we rekening mee moeten houden. Ook al is het stralend weer en relatief weinig wind dan nog kan er door slecht weer elders een behoorlijke deining staan met indrukwekkende golven. Zo af en toe kijken we vanuit de kuip tegen een muur van water waardoor we opgetild worden en vervolgens vanaf surfen. Onophoudelijk gaat dit spel met onze boot door en we denken dat we soms wel een paar meter opgetild worden. Het is dus geen pretje om binnen koffie te gaan zetten en een broodje te smeren.
Ook in de boeken wordt meerdere malen gewaarschuwd voor deze deining die eenmaal bij de kust aangekomen voor behoorlijke brekers kan zorgen waardoor het aanlopen van de haven gevaarlijk kan zijn. Ik herinner me nog een filmpje dat circuleerde op FB waarop van alles mis ging bij het aanlopen van de haven. Geruststellend wordt in de boeken ook vermeld dat dit soort situaties zich in de relatieve rustige zomermaanden niet vaak voordoen. Ondertussen kijken we al niet meer alleen naar windrichting en sterkte, maar ook hoe hoog zijn de golven, welke richting heeft de deining, wat is de lengte van de golven en de interval periode. De factor stroming die zo belangrijk is in het Kanaal en mede het tijdstip van vertrek bepaalt maakt plaats voor de factor golven en weegt mee in de beslissing gaan we vandaag of morgen?
