Ik zit op het achterdek en geniet van de laagstaande zon, die zo kenmerkend is voor de nazomer. Vanochtend liepen Bas en ik ongeveer 5,5 km van het Carian trail in de Zuid-west hoek van Turkije.
We liepen van de ene baai over een bergkam naar een andere baai, terwijl Jeroen de boot zeilde. Het pad was smal en we moesten goed opletten om de rood-witte strepen op de stenen te ontdekken. Een paar keer liepen we verkeerd maar de gps wees ons de weg naar waar we moesten lopen. Onderweg komen we loslopende geiten, koeien en een schildpad tegen. Het laatste stuk loopt vrij steil naar beneden en het valt mij een beetje tegen, maar we komen zonder kleerscheuren beneden. Met nog een kilometer te gaan zien we de White Pearl aan een steiger in de diepte liggen. Ik zoek contact met Jeroen via de marifoon om te vertellen dat we er aankomen. We drinken nog wat in het hutje/restaurant aan het strand en varen dan verder richting Bozburun. Het is genieten zo in het zonnetje na een dergelijke prestatie!
De laatste weken in Turkije staan in het teken van familiebezoek. We hebben een heerlijke tijd met Peter en Paulien, bezoeken de diverse historische plaatsen, maken mooie wandelingen naar het bad van Cleopatra en de diepe kloof Saklikent. Met zijn vieren paragliden we bij het plaatsje Kas. Uiteraard ontbreken ook de lekkere eetmomenten en goede gesprekken niet!
Met Bas zijn we wat avontuurlijker. Naast wandelingen gaan we duiken met zijn drieën en ook hij beleeft zijn luchtdoop met paragliden. We bezoeken Efeze, een stad die ontstaan is ca. 6000 jaar voor Chr. Het is een groot complex dat nog relatief goed bewaard is gebleven, en genieten van het amfitheater en de bibliotheek waarvan de voorgevel nog overeind staat. We vinden het jammer dat de bezoekers overal tussen door kunnen lopen en hier en daar zelf graffiti te zien is. Ook de drommen bezoekers, veelal van Japanse en Chinese afkomst, maken het geheel minder aantrekkelijk. Maar ja, zo realiseer ik mij, ook wij behoren tot de categorie toerist. Een volgende dag bezoeken we Pammukale. Een natuurverschijnsel waarbij kalkhoudend water over rotsen loopt en waarbij calciumcarbonaat neerslaat. Er worden dikke pakketten kalk gevormd die een soort waterbasins vormen.
Op de laatste vakantiedag van Bas gaan we een wandeling maken bij de vlindervallei. Eerder waren we er vanaf de waterkant met Tom maar nu gaan we een wandeling maken langs de kloof aan de bovenkant. Het wandelpad slingert zich naar beneden en ik haak af, omdat ik geen stokken bij me heb. Niet veel later komen ook Bas en Jeroen weer naar boven. Het blijkt dat het zo steil naar beneden gaat dat ze zich aan touwen moeten laten zakken. Toch blijft het avontuur lokken en wagen ze een tweede poging. Ik neem de auto mee en blijf aan de overkant van de kloof nog even staan kijken of ik ze nog ergens zie. Mijn hart staat bijna stil als ik zie hoe steil de bergwand naar beneden gaat. Bas die in zijn vrije tijd veel klimt, zal het wel aankunnen maar Jeroen is dit niet gewend. Ik speur de helling af en herken het lichte t-shirt van Bas en de rode korte broek van Jeroen. De afstand maakt het onmogelijk alles goed te zien maar ik zie hoe ze langzaam, via vermoedelijk een touw, zich om beurten naar beneden laten zakken. Mijn handen houden de vangrail vast want alleen al het zien van deze capriolen doet mij duizelen.
Als ze uit mijn gezichtsveld raken ga ik naar beneden en zoek ik een restaurantje op waar ik mijn gedachten probeer te verzetten. Jeroen en Bas zullen vanuit de kloof een taxiboot nemen naar het plaatsje waar ik ben. Hoe laat dat wordt? Door wat te chatten met mijn jongste leid ik mijzelf af. En dan krijg ik een berichtje dat ze inmiddels ook in hetzelfde plaatsje zijn aangekomen. Ik ben blij dat ik ze weer zie en hoor hun spannende verhalen aan, waaruit blijkt dat het niet altijd goed gaat in de kloof. Toch hebben ze beiden een grijns van voldoening op hun gezicht dat ze dat er mooi hebben afgezweten.
De volgende ochtend brengen we Bas naar het vliegveld en rijden terug naar Bozburun. We blijven er nog twee dagen hangen omdat er een front met veel harde wind overtrekt. Het geeft ons tijd om wat zaken op orde te zetten en te plannen.
De volgende ochtend brengen we Bas naar het vliegveld en rijden terug naar Bozburun. We blijven er nog twee dagen hangen omdat er een front met veel harde wind overtrekt. Het geeft ons tijd om wat zaken op orde te zetten en te plannen.
Eerst zullen we uit moeten klaren in Turkije (Bozburun) en vervolgens moeten we inklaren in Griekenland (Symi). Daarna gaan we de Egeïsche zee in een paar grote stappen overzeilen. Onderweg willen we graag Santorini aandoen maar of dat gaat lukken met wind en golfslag zullen we moeten afwachten. Eenmaal bij het vaste land van Griekenland, de Peloponessus aangekomen moeten we een beslissing nemen of we daar om heen zeilen of dat we weer via het kanaal van Corinthe gaan. Uiteindelijk willen we voor 1 december in Lefkada zijn, waar we willen winteren. We zullen in ca. 5 weken 500 mijl moeten afleggen. Het worden pittige zeilweken denken we, nu het herfstweer zich zo langzamerhand inzet.
hieronder kun je onze laatste video’s over Turkije bekijken.
