Tunesië

‘Ik heb de indruk dat we gevolgd worden’, zegt Jeroen. Ik kijk hem verwonderd aan. We komen net uit het Berbermuseum en lopen in de richting van onze huurauto.

‘Ik haal nog even een flesje water voor onderweg’, zeg ik en loop naar het winkeltje vlak bij de auto. Een eindje verderop zit een jongen op een scooter die op het moment dat wij het winkeltje binnen gaan de scooter weer uit zet. Zodra we met ons flesje naar buiten komen wordt de scooter weer gestart. Als wij van onze parkeerplek wegrijden vertrekt ook de scooter in dezelfde richting. 100 meter verderop zet Jeroen de auto langs de kant en dan stopt de scooter naast ons. De man glimlacht en laat een pasje zien wat wij niet kunnnen ontcijferen omdat er Arabische tekens op staan. ‘Tourist police’, zegt de jongen op de scooter. In het Engels vragen we hem waarom hij ons volgt maar dat kan hij ons niet duidelijk maken. De vraag is natuurlijk worden we gewantrouwd of beschermt hij onze veiligheid? Omdat het niet duidelijk wordt gaan we maar verder en blijven speculeren over het hoe en waarom. Ondertussen blijft de jongen ons volgen door het drukke, nagenoeg stapvoets rijdende verkeer. Af en toe zegt hij wat tegen een politieagent die langs de weg staat. Consequent draaien deze dan het hoofd in onze richting. Na een half uur en misschien 3 km verderop haalt een taxi ons aan de rechterkant in. Dat is blijkbaar niet de bedoeling en onze ‘scooterman’ zet de taxi aan de kant. Wij rijden verder en zijn bevrijd van onze achtervolger. We blijven het een vreemde zaak vinden en lezen dat sinds de aanslagen in 2015 deze toeristenpolitie buitenlanders in de gaten houdt. Bij de grote trekpleisters wordt veelal ons nummerbord genoteerd en wordt ons gevraagd waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. We hebben niets te verbergen.

Sidi Bou Said

Winterhaven
Gisteren verlieten we de boot om rond te gaan reizen door Tunesie. We zijn nu bijna 3 weken in Tunesie waarvan we inmiddels 2 weken in marina Yasmine Hammamet zijn, onze winterhaven. Onze dagen waren gevuld met opruimen, schoonmaken en winterklussen. Tussendoor fietsen we ca 2x in de week naar de supermarkt voor de ‘droge’ zaken en haalden daarnaast groente en fruit bij de groenteboer en vlees bij de slager. De afstand bijna 7 km, maar ach het is goed om in beweging te zijn. Nu is het tijd voor ontspanning en reizen we rond in een gehuurde auto door Tunesie. We hebben een rondje gekopieerd van een grote reisorganisatie zodat we de grote trekpleisters bezoeken.

Dougga

Rondreis
We bezochten Carthage en Sidi bou Said. Opgravingen en een prachtig oud stadje van witte huizen met blauwe kozijnen en deuren bekeken we. Dougga, een stadje landinwaarts heeft een groot complex met diverse tempels, een amfitheater en een forum uit lang vervlogen tijden. We vinden het complex zeker een bezoek waard, erkennen we blasé geworden door bezoeken aan andere opgravingen in andere landen. Ondertussen trekt een glooiend landschap met enorme klaarliggende omgeploegde akkers voor de durumtarwe aan ons voorbij. We vinden het landschap groen waarbij cactussen de heg vormen tussen de akkers en de weg.
Vandaag gaan we verder naar Kairouan. De plaats die na Mekka, Medina en Jeruzalem van groot belang is in de Islamitische wereld. Hier staat de grote moskee waarvan we de deuren gesloten vinden op het moment dat wij er aan komen. Morgenochtend om 8 uur zijn we welkom. Dan bezoeken we eerst de Medina: de ommuurde binnenstad met smalle straatjes waar mensen wonen en werken.

We zien de schoenmakers, de wevers en de cafe’s die door mannen worden bevolkt. Gelukkig is het land niet extreem gelovig en zijn we nog geen vrouwen in burka of nikab tegen gekomen. We ontdekken zelfs een cafeetje waar nagenoeg alleen maar jonge meiden zitten. We verbazen ons allang niet meer over de viezigheid op straat die we tegen komen in alle Islamitische landen. Ook hier worden de kippen levend verkocht en hangen de koeienkoppen bij de slager voor de deur. In een kleine plaats zien we 3 kamelen bij een stalletje staan. De hangende afgehakte kamelenkop doet vermoeden welk lot hun beschoren is. Groenten en fruitstalletjes vind je in elke plaats, waarbij de kruiden een ruime plaats innemen in het kleurrijke plaatje.

Vandaag gaan we naar zuid-oosten van Tunesie. Jeroen blijft zich opwinden over het verkeer waar hij zich door heen moet wurmen. Taxi’s die midden op kruispunten stoppen om nIeuwe klanten op te pikken. Auto’s die midden op de weg geparkeerd staat en de doorgang versperren. Kortom een chaotische maatschappij. We nemen intrek in een hotel in Tezeur van waaruit we een tocht maken richting Algerije en daar enkele oases bezoeken. De volgende ochtend rijden we door de zoutvlakte van Chott el Jerid.

Er is een soort Afsluitdijk aangelegd door het meer wat in natte winters een meter diep kan worden. Op het moment dat wij er door rijden is het voornamelijk een vlakte die wit uitgeslagen is van het zout. Halverwege is een werkeiland waar zout gewonnen wordt. Aan de overkant hebben we zin in koffie en stoppen bij een café. Zoals gewoonlijk zitten er alleen maar mannen. Ik voel me bekeken. Op dat moment draag ik een zomerjurk, lengte op de knie, met korte mouwen. Uit voorzorg heb ik een vestje aangetrokken maar desondanks voel ik alle ogen op mij gericht. Jeroen merkt op: ‘misschien moet je toch maar een sjaal om slaan in het vervolg’. Alles in mij begint te stuiteren, onze Burka discussie zweeft weer door mijn hoofd. ‘Als ik dat moet doen ben ik ogenblikkelijk uit Tunesie vertrokken’, kaats ik terug. Niet veel later arriveren we in Douz dat aan de rand van de Sahara ligt. We maken een korte autorit de Sahara in. Het waait nog al, zelfs de kamelen knijpen de ogen toe! We bekijken een inmiddels verlaten Ksar: een oude plaats waar berbers woonden en hun graan bewaarden.

Ksar

We bezoeken schiereiland Djerba, het amfitheater in El Jem en zijn dan weer terug op de boot. Omdat we de auto nog wat langer hebben gaan we nog een dagje naar Het Bardo museum in Tunis. In 2015 vond er een aanslag plaats door IS. Het is gehuisvest in een voormalig paleis en heeft een belangrijke verzameling mozaïeken. Daarna bezoeken we nog de Medina in de binnenstad. De winkeltjes verkopen voornamelijk goederen voor het gebruik en consumptie van de Tunesiërs en voor de verandering zien we nu eens niet de goedkope souvenirtroep. Omdat het lunchtijd is vinden we een lokaal restaurant midden in de Medina. Er worden slechts twee gerechten geserveerd: couscous en escalope. Mijn escalope laat lang op zich wachten. De restauranteigenaar blijft maar schreeuwen dat ze moeten opschieten in de keuken met de escalope. De eigenaresse laat zich niet van de wijs brengen en schreeuwt haar bevelen naar de koks die zich een slag in de rondte werken. Een heerlijk sfeertje.

Bardo museum

Vooruitblik
Terug op de boot worden de werkzaamheden weer opgepakt. Hier en daar moet de boot verder worden aangepast voor de oversteek over de Atlantische oceaan. Er komen meer zonnepanelen aan de railing omdat er volgend jaar een watermaker geïnstalleerd wordt, die ook weer energie vraagt. Och en zo groeit onze lijst weer aardig. Het weer begint hier ook minder te worden; terwijl ik dit schrijf stormt het om ons en vallen er flinke buien. Ondertussen verlangen we naar Nederland en Kerst.
De tickets naar Nederland zijn geboekt. We komen iets eerder naar Nederland omdat onze jongste gaat verhuizen naar Saba en we hem nog wel even willen zien voordat hij het vliegtuig instapt. Alhoewel eind Januari komt hij weer even naar Nederland omdat we dan met zijn vijven op vakantie gaan. Tot ziens in Nederland!

Wil je nog meer foto’s bekijken van Tunesië, bekijk dan onze fotopagina

Foto’s Tunesie