Spaanse Snert

Hoor de wind waait door de masten, hier in het schip zelfs waait de wind......

Terwijl ik bezig ben dit blog te schrijven en te plaatsen waait hier 8 Bft en gelukkig liggen we diep verscholen in de haven van Cadiz. Gisteravond hebben we het dek nagekeken op losse spullen en klapperende lijnen. Vanmorgen ontdekten we dat we een stootwil kwijt waren maar gelukkig heeft de havendienst die gevonden en hebben we hem weer terug. In de haven deinen de boten heen en weer, masten maken soms uitslagen van een meter of twee. Het geeft meteen aan dat de winter in Zuid Spanje is begonnen, de dagen zijn kort, van ca. 8.00 tot 19.00 uur is het licht. Hier op het Iberisch schiereiland tolt het ene na het andere lagedrukgebied rond. En de wind zit voornamelijk in het Oosten. Deze omstandigheden geven ons weinig mogelijkheden om te zeilen en dus liggen we lang in havens. We begrijpen nu ook beter waarom zeilers er voor kiezen om te overwinteren en een paar maanden in een haven blijven liggen.

Een poosje geleden heb ik me laten verleiden tot het bestellen van een datakaartje voor internet in Spanje en omdat ik geen Paypal-account heb, kon ik het bedrag overmaken per bank, wat ik direct deed. Op de bevestiging van mijn bestelling stond maar iedere keer: waiting for payment. Maandag belde ik de bank die mij vertelde dat het bedrag die dag was overgeboekt naar Spanje waarop ik weer een mailtje stuurde naar de internet provider dat het geld maandag bij hen binnen zou moeten zijn en dat ik het kaartje heel graag, heel snel bezorgd wilde hebben in het havenkantoor van Ayamonte. Na 12 mailtjes heen en weer, werd duidelijk dat het bezorgd zou worden op een postagentschap in Ayamonte. Op dinsdag stond er op mijn account dat de betaling binnen was en dat het verstuurd was. Een weldenkend Nederlands mens veronderstelt dan dat het er woensdag wel zal zijn. Dat kwam goed uit wat de volgende dag zou het weer een prachtig zeildag worden en dan konden we verder richting Sevilla waarvoor we een rivier 40 mijl landinwaarts op moeten. Op woensdagmorgen sta ik bij het postagentschap en krijg daar de boodschap dat het pakje vandaag niet meer binnen komt. Een flinke tegenvaller en teleurgesteld loop ik terug. Op de boot overleggen we wat te doen. Het pakje laten voor wat het is, en vertrekken of de bus pakken naar Sevilla? Het scheelt ons een tocht rivieropwaarts en afwaarts die, zo vertellen onze Engelse buren niet heel erg spectaculair is. We besluiten het laatste en boeken een hotel in Sevilla. Onze Engelse buren bekommeren zich verder om ons pakje en wij stappen donderochtend voor een rit van ca. 3 uur in de bus naar Sevilla. Onderweg zien we dat dit een behoorlijk agrarische streek is. We rijden door velden met bomen waaraan rijpe oranje sinaasappels hangen. Ook plastic tuinbouwkassen domineren het landschap. De electriciteitspalen worden hier standaard voorzien van een plateautje waarop de ooievaars hun nest hebben. Zo versmelten techniek en natuur zich tot een babyboom! We naderen Sevilla door een geïndustrialiseerde zone die georganiseerd is. Het is hier welvarend! Vanaf het busstation lopen we naar het hotel en na het inchecken verdwijnen we direct de stad in. We doen een hop-on-hop-off tour en zijn direct geïmponeerd door de fantastische gebouwen. Bij het plaza de Espagne kijken we onze ogen uit naar zoveel historische rijkdom.

We dwalen door de stad die vol staat met sinaasappelbomen en komen doodvermoeid in het hotel aan. De volgende dag bezoeken we het Alcázar; het koninklijk paleis, de joodse wijk en uiteraard de kathedraal. Zelden heb ik zo'n grote kerk gezien, ik denk wel ter grootte van een voetbalstadion. In de kerk wordt het orgel gerestaureerd of schoon gemaakt. Er is een stellage met 11 verdiepingen voor gezet om ook op hoogte te kunnen werken. Het altaar in goud uitgevoerd straalt zoveel rijkdom uit dat ik me afvraag waar het geld voor zoveel godsverheerlijking vandaan komt. Ergens in mij komt een gevoel van onbehagen naar boven: hoeveel armen hebben zich het brood uit de mond gespaard en bijgedragen om dit mogelijk te maken. Het betekent wel dat ik op dat moment werelderfgoed sta te bekijken. In de kerk bevindt zich ook het praalgraf van Christoffel Columbus, de ontdekkingsreiziger, die Amerika ontdekte.

In Sevilla is het koud, maar zo'n 11 graden en bovendien komt de regen met bakken naar beneden, daar is deze streek niet op in gesteld. Grote plassen staan er op de straten en de betegelde stoepen zijn spekglad. In onze dikke zomerkleding maken we regelmatig een stop in café of kerk die wel op elke hoek van de straat te vinden is om even uit te rusten en op te warmen. 's Avonds bezoeken we een flamenco show. Flamenco is veel meer dan dans. Volgens de Spanjaarden betekent het zoiets als gevoel. Kenmerken van de flamenco: gitaar, dans, zang en handen en voetenwerk. Wij vinden het prachtig maar Jeroen fluistert nog wel dat de zanger de voorrondes van the Voice of Holland niet zou zijn door gekomen. Na nog een paella in een restaurant is onze dag compleet, wat een stad! Een aanrader als je ooit een stedentrip wilt doen! Op de foto blog pagina kun je nog veel meer foto's bekijken van Sevilla. http://www.whitepearlsailing.nl/fotos

Op onze laatste dag in Sevilla bezoeken we nog een paleis en slenteren daarna terug naar het busstation. Als we na ca. 3 uur Ayamonte weer bereiken wordt de lucht pikzwart. De schemering is ingezet maar er hangt ook een flinke onweersbui. Her en der zien we bliksemschichten en we verwachten dat we tijdens het laatste stukje terug lopen naar de haven wel eens flink nat gaan worden. Gelukkig valt dat mee en komen we droog aan. Door deze omstandigheden, kou en regen, is het moeilijk voor te stellen dat we thuis komen. We voelen ons een beetje ontheemd.

Hierna oriënteren we ons op vertrek uit Ayamonte richting Gibraltar. Er liggen nog enkele havens tussen die we kunnen aandoen waarvan we Cadiz zeker willen zien. De doortocht door de straat van Gibraltar vergt weer een goede planning, winden van 40 knopen zijn geen uitzondering en het kan er flink stromen. Omdat het de volgende dag goed weer is maar helaas betrekkelijk weinig wind, besluiten we om de 70 mijl naar Cadiz zonder tussenstops te varen. We moeten daarvoor 's morgens om 5 uur weg en enkele uren in het donker varen. Eenmaal op zee kunnen we de eerste uren zeilen en kan gelukkig de motor uit. Het gevaar dat we vistuig in de schroef krijgen is aanwezig, de vlaggetjes die aangeven dat er onder een kreeftenpot of iets anders hangt glijden soms op een meter van de boot langs. Na enkele uren valt de wind weg en gaat de motor aan, het wordt zo wel een lange dag.

In de middag proberen we het nog eens met de gennaker aan de ene kant en de genua aan de andere kant. Zo vlinderen we door de golf van Cadiz. In het donker lopen we de haven aan waar we door havenpersoneel naar een steiger worden gestuurd. De afhandeling van de papieren moet meteen gebeuren en kan niet wachten to morgen. Jeroen handelt die zaken af en ondertussen maak ik de boot nachtklaar en de Spaanse snert warm. Wat een lekkernij na 15 uur varen! Eigengemaakte erwtensoep van spliterwten uit Nederland met Chorizoworst uit de regio, multicultureel vind ik dat!

En vandaag kijken we naar wat de wind, golfslag, stroom ed in de komende tijd gaat doen. Gisteren zaten we om 5 uur 's middags nog aan een glaasje wijn op het achterdek. Vandaag stormt het tot ver in de ochtend op donderdag. Het weergat van as. vrijdag lijkt langzaam te verdampen. Met nog een mogelijke tussenstop in Barbate is het nog 60 mijl naar Gibraltar . Mijn Sintwens: 'Makkers staakt uw wild geraas'.