Plotsklaps komen we in een heel groot veld sargassum terecht ter grootte van een voetbalveld. De massa is dik en lobbig. Langzaam gaat de snelheid eruit tot slechts 2 knoop. Als we er uit zijn denken we weer op de 6 knopen terecht te komen, maar helaas 4 knopen halen we nog net.
Het roer reageert niet meer zoals het hoort en we verlijeren de verkeerde richting op. We vermoeden dat we iets onder de boot hebben hangen. Van stuurboord komt een vrachtschip recht op ons af, we liggen op ramkoers. Ik roep het vrachtschip Zhen May op en leg de situatie uit. Een Chinees sprekende stem antwoordt. Ik kan er geen wijs uit worden. Na nog een keer langzaam en flink articulerend onze problemen te hebben door gegeven via de marifoon, zegt de stem: ‘I go Portside’. En inderdaad zien we het vrachtschip van koers veranderen.
Niet veel later gaan we bijliggen en komt er rust in het schip. Jeroen zet een duikbril op en kijkt onder water zich aan de zwemtrap vasthoudend in de golven van 1,5 meter. Een enorme bos sargassum heeft zich verzameld rond het roer en de saildrive. We gaan weer overstag om zo de fok in te trekken. Helaas schiet 1 van de schoten uit de geleiding en op het voordek staan 2 schoten innig verstrengeld flink te klapperen. Op het voordek krijg ik de klapperende schoten uit elkaar, maar krijg nog wel een flinke klap van de touwen in mijn gezicht. Alleen op een gereefd grootzeil liggen we niet zo scheef en gaan we niet zo snel meer. Nogmaals gaat Jeroen onder de boot kijken en constateert dat het meeste sargassum ons inmiddels heeft verlaten. De laatste plukken weet hij los te trekken terwijl hij aan de zwemtrap door het water wordt gesleurd. Daarna zeilen we weer lekker comfortabel verder richting Guadeloupe.
Terugblik.
Even terug in de tijd want het is al weer even geleden sinds mijn laatste blog. Bij Puerto Rico zeilen we onder het eiland door terwijl we door een Zuid Westen wind verrast worden. Dit komt slechts enkele dagen per jaar voor. Op de gennaker zeilen we naar het meest oostelijke eiland Culebra. Het is dan nog 125 mijl naar de hoek van Sint Maarten en met deze comfortabele wind besluiten we om direct door te zeilen. Volgend jaar maar eens de andere eilanden, US Virgin en British Virgin eilanden bezoeken. Van de Amerikaanse autoriteiten hoeven we niet uit te klaren op Puerto Rico, dus dat geeft gelukkig geen oponthoud. We komen in de ochtend aan en gaan direct op de Nederlandse kant van Sint Maarten inklaren. Daar verlangen de autoriteiten toch een uitklaringsbewijs van Puert Rico. Maar geen nood, er is ook een Franse kant van Sint Maarten en aldaar kunnen we in de scheepswinkel op een daarvoor bestemde computer inklaren. We klaren direct weer uit en vertrekken met het uitklaringsbewijs naar de Nederlandse kant om opnieuw bij dezelfde autoriteiten in te klaren. Ondertussen doen we koffie bij Oda, Onno en Jasper op de Off Course die ook in Simpson bay lagoon liggen. Wat een gezellig weerzien. Het voelt weer oud en vertrouwd!
Even terug in de tijd want het is al weer even geleden sinds mijn laatste blog. Bij Puerto Rico zeilen we onder het eiland door terwijl we door een Zuid Westen wind verrast worden. Dit komt slechts enkele dagen per jaar voor. Op de gennaker zeilen we naar het meest oostelijke eiland Culebra. Het is dan nog 125 mijl naar de hoek van Sint Maarten en met deze comfortabele wind besluiten we om direct door te zeilen. Volgend jaar maar eens de andere eilanden, US Virgin en British Virgin eilanden bezoeken. Van de Amerikaanse autoriteiten hoeven we niet uit te klaren op Puerto Rico, dus dat geeft gelukkig geen oponthoud. We komen in de ochtend aan en gaan direct op de Nederlandse kant van Sint Maarten inklaren. Daar verlangen de autoriteiten toch een uitklaringsbewijs van Puert Rico. Maar geen nood, er is ook een Franse kant van Sint Maarten en aldaar kunnen we in de scheepswinkel op een daarvoor bestemde computer inklaren. We klaren direct weer uit en vertrekken met het uitklaringsbewijs naar de Nederlandse kant om opnieuw bij dezelfde autoriteiten in te klaren. Ondertussen doen we koffie bij Oda, Onno en Jasper op de Off Course die ook in Simpson bay lagoon liggen. Wat een gezellig weerzien. Het voelt weer oud en vertrouwd!
Klussen op Sint Maarten
Op Sint Maarten begint ons kluswerk. De ankerketting wordt vervangen want die was behoorlijk verroest en Jeroen kwam soms roestbruin terug bij het ankerophalen. We installeren een nieuw reddingsvlot want ons oude vlot is ‘fit for trash’, zo begrijpen we van de mevrouw van de reddingsdienst. Natuurlijk past het nieuwe reddingsvlot niet precies op de plaats van het oude reddingsvlot. Gelukkig kunnen we alles op een andere manier vastzetten op de oude plek. De motor krijgt 2 nieuwe relais waardoor die weer beter start. We vervangen de genuaval en een aantal andere lijnen. Het grootzeil gaat naar de zeilmaker voor wat kleine reparaties, ook de bimini gaat dezelfde richting op. Het stiksel is door UV straling vergaan en wordt opnieuw gestikt. De zeilmaker is zo vriendelijk geweest nieuwe telltales in het grootzeil te plaatsen dus gaan we ook de genua voorzien van nieuwe telltales. Een klusje wat we al een paar maanden voor ons uit schoven. Onze dagen zijn gevuld van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat met klussen. Koningsdag borrelen we met een aantal Nederlanders die vanaf Sint Maarten weer terug gaan naar Nederland bij een cafeetje, inclusief de bitterballen. De oranjebitter vervangt Jeroen door een Aperolspritz.
Op Sint Maarten begint ons kluswerk. De ankerketting wordt vervangen want die was behoorlijk verroest en Jeroen kwam soms roestbruin terug bij het ankerophalen. We installeren een nieuw reddingsvlot want ons oude vlot is ‘fit for trash’, zo begrijpen we van de mevrouw van de reddingsdienst. Natuurlijk past het nieuwe reddingsvlot niet precies op de plaats van het oude reddingsvlot. Gelukkig kunnen we alles op een andere manier vastzetten op de oude plek. De motor krijgt 2 nieuwe relais waardoor die weer beter start. We vervangen de genuaval en een aantal andere lijnen. Het grootzeil gaat naar de zeilmaker voor wat kleine reparaties, ook de bimini gaat dezelfde richting op. Het stiksel is door UV straling vergaan en wordt opnieuw gestikt. De zeilmaker is zo vriendelijk geweest nieuwe telltales in het grootzeil te plaatsen dus gaan we ook de genua voorzien van nieuwe telltales. Een klusje wat we al een paar maanden voor ons uit schoven. Onze dagen zijn gevuld van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat met klussen. Koningsdag borrelen we met een aantal Nederlanders die vanaf Sint Maarten weer terug gaan naar Nederland bij een cafeetje, inclusief de bitterballen. De oranjebitter vervangt Jeroen door een Aperolspritz.
Saba
In het weekend komt Tom met zijn vriendin Liss en petekind Samuel langs vanaf Saba. Samen met hen zeilen we de boot naar Saba waar we op 1 mei aankomen. Exact 2 jaar geleden kwamen we hier ook aan, toen was alles nog in COVID tijd en moesten we nog 3 dagen in quarantaine. Nu zijn we vrij om te gaan en te staan. Jeroen zijn verjaardag vieren we op het eiland en hij krijgt een bijzonder verjaardagscadeau: we worden Opa en Oma. Wat zijn we blij! Saba blijft voor ons bijzonder!
In het weekend komt Tom met zijn vriendin Liss en petekind Samuel langs vanaf Saba. Samen met hen zeilen we de boot naar Saba waar we op 1 mei aankomen. Exact 2 jaar geleden kwamen we hier ook aan, toen was alles nog in COVID tijd en moesten we nog 3 dagen in quarantaine. Nu zijn we vrij om te gaan en te staan. Jeroen zijn verjaardag vieren we op het eiland en hij krijgt een bijzonder verjaardagscadeau: we worden Opa en Oma. Wat zijn we blij! Saba blijft voor ons bijzonder!
Op straat worden we herkend door verschillende mensen en worden hartelijk begroet. We snorkelen, lopen het Sandy Cruz trail, bezoeken het museum en hebben een BBQ op het strand. Wat een gezelligheid. We varen een week later terug naar Sint Maarten, klussen daar weer verder want Sint Maarten is wel het mekka voor de zeilsport voor benodigdheden. En dan wordt het tijd om naar het zuiden te varen: op Guadeloupe gaan we Tom en Liss oppikken om met hen een week vakantie te vieren. Van Sint Maarten varen we naar St Kitts en blijven daar een paar dagen hangen. We bezoeken het Brimstone fortress en zeilen naar het bijbehorende Nevis.
Het wachten is op een goede windrichting ipv Zuid-Oostelijke wind, de richting waar we naar toe moeten, wind uit het Oosten. Uiteindelijk varen we flink aan de wind weg van Nevis. Terwijl Jeroen koffie zet wordt ik naar beneden geroepen. De ophanging van het cardanisch opgehangen kooktoestel heeft het begeven. Zoute omgeving en slijtage door de vele bewegingen eisen zijn tol. Met zijn 2en weten we het kooktoestel, onder flinke helling zeilend, te fixeren met een stapel boeken en touwwerk. We kunnen zelfs weer koken. Op Guadeloupe maar eens kijken wat we daar mee gaan doen, wordt het tijd voor een nieuw kooktoestel, onze oude oven doet het ook niet meer zo goed, of kunnen we nog repareren? Op Montserrat blijven we een nachtje in een baaitje liggen, morgenvroeg gaan we weer om 6 uur op pad.
Na het debacle met het sargassum varen we met een lekkere snelheid naar Guadeloupe totdat de wind in de luwte van het eiland langzaam weg valt. Nog 20 mijl te gaan. We gaan motorzeilen. Nog geen 10minuten later blijkt de wind gedraaid voor een voor ons gunstige richting. De Genua wordt weer uitgerold en al zeilend koersen we af op Guadeloupe. Uiteindelijk wordt het toch motorzeilend richting Guadeloupe. Wat zijn we druk deze zeiltocht! Morgen nog om de zuidpunt heen en door naar Pointe-a-Pitre, de hoofdstad waar het vliegveld is, zodat we Tom en Liss kunnen ophalen.
