Zodra de wind het toe laat verdwijnen we naar een ankerbaai en wachten op het moment dat de zee ook wat gekalmeerd is. Daarna verplaatsen we ons via een eilandengroep naar de oostkant van Corsica. Na een fantastische dag zeilen komen we 's avonds in een prachtig ankerbaaitje waar we nog een plaatsje kunnen vinden.
's Ochtends doet Jeroen in alle vroegte een zwemrondje en daarna gaan we met ons bootje naar de kant om het eiland te verkennen. Er staat een monument en er is een begraafplaatsje. Over het eiland lees ik later:
Alle zeelieden waren bang voor dit betoverende eiland met verborgen gevaren in de schitterende wateren van Sardinië en noemden het daarom 'de vervloekte sirene'. In 1855 tijdens een stormachtige nacht vond de meest tragische scheepsramp van alle tijden plaats in de Middellandse Zee: het schip Semillante dat meer dan 600 Franse soldaten naar de Krim vervoerde, zonk in de Lavezzi Archipel. Hun lichamen werden op twee speciaal voor hen gebouwde kerkhoven in Lavezzi begraven. Volgens de legende is het gekrijs van de meeuwen de stem van hun ziel, die nog steeds op zoek is naar eeuwige vrede in de dieptes van de zee
Het lijkt er op dat het tijd wordt onze rustige baaitje in een natuurgebied notabene, wat na nog een toeristenboot in een soort kakofonie is veranderd, te verlaten. Terwijl we ons bijbootje ophijsen en nog een bakje koffie doen komt er een kruiser met grote snelheid naar binnen gevaren. Achterop een soort adonis met ontbloot bovenlichaam die in een pose is gaan staan en zijn telefoon op een armlengte afstand houdt. Ik denk dat de foto of film wel gelukt is en waarschijnlijk wordt hij dadelijk geplaatst op de sociale media. Jammer voor deze adonis is hier geen internetbereik. Een volgende toeristenboot maakt slechts een rondje vlak voor onze boeg langs. De toeristen staan samengepakt op het bootje. Het lijkt wel een boot vol samengepakte vluchtelingen. We hebben genoeg gezien, wegwezen hier!
We vinden la Maddalena een dottig haventje hebben en liggen er met veel plezier. Op zaterdagmiddag komen er een aantal grote zeiljachten binnen. Maatje 50 voet of nog een beetje meer. Voor ons een prachtig schouwspel omdat ze precies aan de overkant van onze plek moeten gaan aanleggen. Waarschijnlijk zijn er een aantal huurbakken bij want er wordt flink gestunteld. De havenmeesters duwen de boten met hun dinghy op hun plaats want ondanks boegschroeven en geen wind blijft het een lastige klus als je niet eigen bent met zo'n boot. De boten worden voor, door de havenmeester die in een bootje bij de Mooring dobbert, vastgemaakt aan een grote rode ton. Bij een van de boten gaat de lijn daarna terug over de zeereling naar de kikker. Bij een ander krijgt de havenmeester niet een stukje lijn toe geworpen maar krijgt een bunch spaghetti in zijn bootje geworpen, zo van: red je er maar mee! Het levert het nodige theater op.
Italië, Che cosa è bello qui