IS ZEILEN NOG ECHT WAT HET IS - OF - IS HET EERDER EEN HI-TECH CHALLENGE... is de beginzin van een discussie opgestart door Luc in de Linkedzeilen-groep. Luc zeilt zelf nog graag ouderwets, of misschien moet ik zeggen authentiek, en moet niets hebben van allerlei moderniteiten, is volgens mij zijn boodschap. Ik vroeg mij af of Luc op weg naar zijn zakenrelaties ook nog steeds zijn weg vindt via een papieren wegenkaart en een lijstje met wegnummers, of zou Luc inmiddels een auto met TomTom hebben? Verder veronderstel ik dat Luc ook handsfree belt vanuit zijn auto, iets wat ik 20 jaar geleden niet voor mogelijk had gehouden.
Eigenlijk reageerde er niemand. Ikzelf stond te popelen om er iets over te zeggen enerzijds ivm met onze ontmoetingen in de afgelopen vakantietijd, anderzijds ivm met onze plannen voor de toekomst.
Eigenlijk reageerde er niemand. Ikzelf stond te popelen om er iets over te zeggen enerzijds ivm met onze ontmoetingen in de afgelopen vakantietijd, anderzijds ivm met onze plannen voor de toekomst.
Tijdens onze vakantie in Noorwegen ontmoeten wij Ada en Akko met hun schip White Haze. Zij zeilden met hun schip ca. 6 jaar (20 03-2009) rond de wereld en vertaalden hun omzwervingen in een boek: De wind liet ons de wereld zien. Het duo intrigeerde ons en onze mede-zeilers, niet in de laatste plaats omdat wij zelf plannen hebben om rond de wereld te zeilen. We nodigden hun dan ook uit voor een borrel op het achterdek van het schip van onze vrienden, om naar hun verhalen te luisteren. Ada kan leuk vertellen en schrijven en neemt zo af en toe geen blad voor de mond.
Zo liet Ada zich ontvallen dat zij op plaatsen waren geweest waar boten met ophaalbare kielen het allang af hadden laten weten; een ophaalbare kiel had je niet nodig! Ze realiseerde zich vast niet dat ze op dat moment op een gloednieuwe Breehorn 48 zat, met liftkiel! Verder vond zij dat je geen koelkast nodig had. Zij stopten alles onder de vloer en daar was het koud genoeg. Mijn man en ik keken elkaar eens aan en dachten beide: Ons koude witte wijntje? Overigens zo lees ik later in het boek, zijn ook Ada en Akko blij als iemand er voor zorgt dat ze gribfiles kunnen ontvangen en zodoende voor 5 dagen een weerbericht hebben. Vanaf Nederland tot aan Zuid-Amerika hadden ze het zonder weerbericht gedaan.
Een paar weken geleden bezochten wij de Hiswa te water in IJmuiden. We gingen er vooral heen om ons te laten informeren over allerlei zaken voor een wereldreis. Er werd een lezing gegeven door Hans-Elias de Bree over zijn eerste oceaanoversteek. Ook hij schreef een boek: 400 Maandagen. Hans was een bevlogen verteller en zijn verhaal met humor doorspekt. Zijn boodschap was: houd het simpel want alles gaat stuk, bovendien heb je onderweg tijd genoeg om zaken te repareren of aan te schaffen. Een watermaker? Niet nodig! Onderweg vlak voor een tropische bui zeep je je in en de regen is een warme douche. Verder kun je het water opvangen en als drinkwater gebruiken. Een wasmachine? Je hebt niet veel kleding aan en wat vies is laat je weken in zout water. Daarna knijper je het aan de railing en een bui spoelt het vanzelf schoon! Veel van onze denkbeeldige problemen werden naar de prullenbak verwezen, het grootste probleem was: VERTREKKEN! Ook Hans had geen koelkast aan boord. Maar, zo vroegen wij hem naderhand, hoe doe je dat dan als je een koud wit wijntje wil? Niet, was zijn antwoord. Dan kies ik wel voor rode wijn!
Mmmmmm……we doen wel concessies maar niet aan onze koelkast! Zou Luc ook een koelkast aan boord hebben?
Mmmmmm……we doen wel concessies maar niet aan onze koelkast! Zou Luc ook een koelkast aan boord hebben?
