Triest, in een woord triest! We zijn aangekomen in Muna op het eilandje Zirje. Na een wandeling van een uur uit ........
......ons ankerbaaitje kunnen we geen cafeetje vinden om een bakje te doen. Het dorpje is doods. De deur van de ieniemienie supermarkt is dicht. Even verderop staan een paar mannen met elkaar te praten, een vrouw spoelt een emmer om met zeewater aan de kade. We zijn over een heuvel komen lopen en daalden af tussen twee rijen van auto’s zonder nummerband en veelal met een of meerdere lekke banden. Een publiek autokerkhof? De schobberdebonkerige katten zitten op de rand van de afvalcontainers te wachten op verse voorraad.
Het stemt ons triest. We lopen maar snel de 4 km terug naar ons ankerbaaitje en hopen daar wat meer leven in de brouwerij aan te treffen. Er liggen inmiddels veel meer boten maar helaas zijn het allemaal charterboten. Het publiek op deze boten is gericht op zichzelf en niet op ‘ons soort volk’: de liveaboards. Op het terras van het restaurant zit niemand. Het begint ons steeds meer op te vallen: de plaatsjes zijn vaak niet gezellig en in de haventjes en Marina’s zien we geen gelijkgestemden die altijd wel in zijn voor een praatje. De vergelijking met de andere mediterraneese landen valt nadelig uit. Daar is altijd wel gezelligheid langs de waterkant te vinden. De natuur in Kroatië is prachtig en onze wandelingen maken veel goed. We lagen een aantal dagen bij Skradin, ver landinwaarts, en bezochten de Krka watervallen. Met de toeristenboot er naar toe. De terugweg wandelen we langs de oevers van de rivier. We vinden het er prachtig.
In andere blogs vertelde ik al dat Kroatië vreselijk duur is. We hebben net drie dagen vast gelegen in de haven van Vodice, in verband met de Bora, een harde wind van ca 8 Bft. De haven kostte ons ca 70 euro per nacht. Vandaag concludeerden we dat we er een beetje klaar mee zijn. We missen gelijkgestemden. Ik vroeg vanochtend nog even wat het maandtarief voor de haven in Vodice was. Maar liefst 1100 euro per maand. Wie denken ze dat we zijn: de koning van Hispanje met de zilvervloot?
We gaan de volgende ochtend weer op pad, of liever onder zeil. Nog voor het ontbijt zien we de eerste catamaran vertrekken. Na het ontbijt, een uurtje later, vertrekken wij ook. We willen optimaal gebruik maken van de verandering van windrichting om ca. 10 uur. Aan de wind varen we onder Zirje langs. Tegelijkertijd met ons vertrekt een monohull. Wij hijsen de zeilen nog in de baai en als we buiten zijn zien we de monohull nog steeds op motor varen. Uiteindelijk gaan ze de zeilen hijsen bij een voordewindse koers!?. We zijn hun dan al gepasseerd. In de verte zien we een catamaran verwoede pogingen doen om hoog te lopen, wat een onmogelijke opgave is voor een catamaran. Bij de Noordkant van het eiland gekomen draait de wind zoals voorspeld. De catamaran ligt zo ongeveer stil. We zijn hun op minder dan een paar honderd meter genaderd. Uiteindelijk gaan ze overstag. Niet veel langer daarna gaan ook wij ook overstag. We slaan hun pogingen om hoogte te lopen gaande. ‘Wat een stelletje prutsers’, zegt Jeroen.
Het zicht op de catamaran wordt ons door een rotspunt even ontnomen en dan zien we hen weer. En dan, ja.....we kunnen het even niet laten. We gaan snel overstag en kruisen voor hen langs, gaan dan weer overstag en ‘stormen’ bij hen weg. Ze hebben het nakijken. Een andere catamaran heeft niet eens de zeilen omhoog maar motort in de buurt. Het is tekenend voor wat hier ‘zeilt’. Het zijn allemaal charterboten met bemanning met weinig ervaring en die het schip waarschijnlijk niet kent. Ook zijn de charterboten allemaal uitgerust met kleine fokjes, waarschijnlijk ivm de soms snel toenemende harde wind. Onze dag is nu al geslaagd!
We liggen een paar dagen bij Murter, een keer lekker dicht bij de supermarkt. Vandaar gaan we naar de regio bij Zadar en ankeren bij Sukosan. Met de bus bezoeken we Zadar. Onderweg krijgt de bus een ongeluk en botst op een auto die een U-bocht maakt. Helaas kan de auto de bocht niet in een keer maken en wordt geschept door de bus. We zitten voorin en zien het aankomen. Gelukkig kan ik me schrap zetten. De buschauffeur staat boven op de remmen maar kan niet voorkomen dat de auto een aantal meters mee wordt geschoven.
De voorruit van de bus is aan diggelen en de blikschade is behoorlijk. Gelukkig zijn er geen gewonden en worden we even later door een andere bus opgepikt en afgezet in Zadar. We genieten van het historische centrum en het zeeorgel. Een ingenieus systeem waar golven blijkbaar lucht persen door pijpen. Het is een leuk fenomeen. Ik ga de volgende dag nog een keer met de bus terug en geniet van een heerlijk dagje shoppen. Een geslaagde dag!
We hoppen via verschillende ankerplekjes en komen tot de ontdekking dat de warmwatervoorziening ons parten speelt. Stroom hebben we wel maar de boiler moet verwarmd worden door de motor of de walstroom. Als we voor anker liggen hebben we geen van beiden. Afwaswater maken we met een keteltje water maar douchen kunnen we niet. Het is nog niet warm genoeg om buiten te douchen met koud water. Voorheen hadden we wel een zwartezak aan boord die opgewarmd kan worden door de zon maar het douchegedeelte was van een zodanige kwaliteit dat we die weg hebben gedaan. We ontdekken dat ze bij de decathlon een geavanceerdere versie van deze waterzak hebben. En wat blijkt, er is een decathlon in Zadar. Dus gaan we op zoek naar mogelijkheden om even in Zadar aan te gaan en er een te kopen. In de pilot lezen we dat we gratis aan de stadskade kunnen liggen voor een paar uurtjes. We liggen nog maar 5 minuten als er een havenmeester ons komt vertellen dat we daar niet mogen liggen. We proberen een paar uurtjes los te peuteren. Dat mag maar dat kost ons dan wel 50 euro voor 2 uur. We vertrekken maar weer. Net buiten de haven laten we het anker vallen. We brengen een fiets naar de kant en ik fiets bergopwaarts 4 kilometer naar de decathlon. Gelukkig hebben ze een warmwaterdouche op voorraad. Snel doe ik nog een paar boodschappen bij de immense supermarkt daarnaast en ontdek een stukje Old Amsterdam waar Jeroen gek op is. Alweer een geslaagde dag!
We halen het anker op en laten het 6 mijl verderop in een haventje vallen waar we een paar dagen blijven liggen in verband met regenachtig weer. Begin augustus komen 2 van onze kinderen naar deze regio en wij bestuderen de kaarten en mogelijkheden wat wij in de voorliggende weken gaan doen. We besluiten om de rivier de Zrmanje op te varen naar Obrevac. Op de foto’s lijkt het mooi, nu de werkelijkheid nog. We blijven wel twijfelen over de weersomstandigheden. Het ene weerbericht voorspeld vlagen van 50 knopen voor de regio, terwijl het andere weerbericht stopt bij vlagen van ca 25 knopen. Uiteindelijk besluiten we te gaan, weer of geen weer! Vandaag is weer een perfecte zeildag.
