Buiten de haven, vlak voor het strand laten we het anker vallen. Terwijl Jeroen nog de duivelsklauw zet op de ankerketting, verwijder ik het bootje aan de achterkant. En dan eindelijk.......
Verkoelend water, heerlijk. Het water zelf is niet koud maar bijna lauw te noemen maar desondanks is het zo lekker om het zweet te laten verdwijnen in een zee van zout! Gaan we nog met het bootje naar de kant voor een wandeling? Beide verwachten we dat we opnieuw bezweet worden en zien er daarom maar vanaf. Er lijkt niet veel te beleven en het stadje ligt wel 2 km verderop. Het is ook al bijna zes uur en het begint eindelijk een beetje koeler te worden. We blijven maar een beetje luieren.
Bosbranden
Gisteren vertrokken we van Sicilië om de laars van Italië te ronden op weg naar Griekenland. Er is opnieuw weinig wind en we moeten noodgedwongen lange stukken motoren. De zee is af en toe een spiegeltje en daarom gooien we gewoon het anker voor het strand uit. De bewegingen maken ons loom en wiegen ons lekker in slaap 's avonds. Af en toe word ik wel wakker als er blijkbaar wat hogere golven onder ons door rollen van een schip ver weg op zee. Morgen lijkt er meer wind te staan maar dat was gisteren ook al de voorspelling, dus ik moet het nog zien. Onderweg zien we uit het landschap rookpluimen omhoog kringelen en het notoire geluid van de brandblusvliegtuigen horen we de hele dag. Soms komen ze in de buurt water scheppen om dan hoog in de bergen hun lading weer te laten vallen. De buiskap, de bimini, het schip, alles is grijs van het as. De golfslag neemt 's avonds toe en als ik het warme bed in duik vraag ik mij af of ik überhaupt kan slapen. Om 4.42 uur word ik wakker. Wat een golfslag, ik denk dat ik door het schommelen de ene keer op mijn ene zij lig en vervolgens weer op mijn andere. Van slapen komt niet veel meer en even na 5 uur lichten we het anker en gaan onderweg. Het is nog 'koel' in de ochtend. Wanneer we 's middags aankomen in de buurt van onze volgende overnachtingsplaats besluiten we eerst nog buiten de haven voor anker te gaan en te zwemmen om koel te blijven en tegen de avond de haven in te gaan. De haven is ondiep en daarom kruipen we naar binnen en moeten tegen een ander schip aan liggen. Ze zijn hier niet ingesteld op een toeristen. Wij slapen in ieder geval een nachtje zonder klotsen. Met enige jaloezie lezen we de berichten over overdadige regenval in Nederland. Wat zou het fijn zijn om daarvan een beetje hier te laten vallen. Op Sicilië waar we net vandaan komen woeden 125 bosbranden. Het is oneerlijk verdeeld in de wereld.
Motorpech
De volgende dag verkassen we naar Crotone, 20 mijl verderop en 2 kaapjes verder. Er staat geen wind en rond de kaapjes staat wat stroming. Samen met deining die er staat klotsen we flink heen en weer. Net voorbij de laatste kaap zetten we koers naar Crotone nog zo'n 3,5 mijl te gaan en dan stopt de motor. Jeroen en ik kijken elkaar verbaasd aan, wat is er aan de hand? We zijn altijd zo precies met motoronderhoud. Jeroen neemt een kijkje in de snikhete motorruimte. Zijn technische fantasieën beginnen direct op volle toeren te draaien. Ik weerhoud hem om direct te gaan sleutelen en vind dat we de boel voor elkaar moeten brengen voor een noodlanding op zeil, ipv op een klotsende zee op ontdekkingstocht te gaan. Hij is het voor de verandering met me eens. We hebben nog zo'n 1,5 knp snelheid dus misschien duurt het nog wel twee uur. Maar gaandeweg ons laatste stuk begint de wind iets toe te nemen en maken we al 3 knp snelheid. We hangen alle stootwillen op die we hebben. Op alle kikkers zit een landvast belegd. De pikhaak ligt gereed. Het marifoonkanaal van de haven is ingesteld. Het kaartje van de haven wordt nog snel extra goed bestudeerd en we kiezen het pompstation uit om een aanlegmanoeuvre te maken. We hopen dat er geen schip ligt te tanken. In de buurt van de haven zijn we voorbereid om zeilend aan te leggen. De wind is voor de verandering toegenomen en we hebben 5 knp snelheid. We droppen het grootzeil, doen de laatste meters op de fok en trekken die in zodra we de pier hebben gerond, nog ongeveer 50 meter te gaan. Jeroen stuurt langszij, ik gooi een landvast en hebbes, we liggen aan de kade. We maken een nette landing bij het tankpontoon, een uit het boekje!
Jeroen verschanst zich daarna in de motorruimte. Omdat we bang zijn dat we vervuilde diesel hebben of bacterie groei, verwisselen we de filters. De filters lijken schoon en we kunnen het ons bijna niet voorstellen gezien de preventieve maatregelen die we daarvoor nemen. Voor het starten moeten we eerst de motor nog ontluchten en komen tot de ontdekking dat er geen diesel richting motor stroomt. De pomp kapot? Of, zoals we een paar jaar geleden ook al eens meemaakten, zit de toevoerleiding verstopt? Jeroen demonteert en ja, bij het doorblazen van de toevoerleiding komt er allerlei prut uit wat een totale verstopping heeft opgeleverd. De leiding wordt schoongemaakt, de motor ontlucht en starten maar, hij loopt weer als een zonnetje. Jeroen straalt en heeft een lach van oor tot oor. Ook dit heeft hij weer gefixt zonder hulp van buiten af. We verkassen naar de haven en belonen onszelf met een pizza op een terras.
Klaar met Italië
In Crotone blijven we 5 dagen liggen. Het is een fantasieloze stad met 2 Marina's in de oude haven. We fietsen naar de nieuw aangelegde haven voor grotere schepen en staan verbaasd te kijken naar de hoeveelheid wrakken die er liggen in een ondiep gedeelte. Blijkbaar laten ze die maar liggen om weg te rotten. Ook ergeren we ons aan de hoeveelheid zwerfvuil die er op de straten en plantsoenen ligt. In de 5 dagen Crotone woedt er een zomerstorm en we wachten tot de zee weer gekalmeerd is en de wind niet tegenstaat. Hiervandaan is het nog 75 mijl naar de hak en daarvandaan nog ca. 50 mijl naar Othonoi een Grieks eilandje vlak voor Corfu. We bestuderen de kaarten en lezen ons vast in. De pilot geeft ons alvast een beeld van de leuke ankerbaaitjes die er daar zijn en die beschutting bieden tegen wind en golfslag. Ondertussen lezen we van het noodweer en overvloedige regenval in Griekenland, die daar na een hittegolf verkoeling brengt. Eindelijk verlaten we Crotone als de omstandigheden goed zijn, nou ja, er is geen wind! Maar omdat ook de komende week geen wind is gaan we op de motor; 75 mijl motoren, vreselijk! 's Avonds droppen we het anker net buiten de haven vlak voor het donker wordt. We zijn aangekomen op de hak van Italië. Een discoboot komt vlak langs ons heen en net als wij in bed liggen begint op het strand een volgende disco, ik hoor het door mijn oordoppen heen. Ook de golfslag is weer vreselijk. We zijn klaar met Italië, om 7 uur 's morgens lichten we het anker en motoren nog eens 50 mijl naar Griekenland. Op naar het land van de Souvlaki, Moussaka en leuke ankerbaaitjes!
