Vrimibo
We zijn op het terras neer gestreken voor een pauze in onze wandeling en door de ontmoeting met de Ier zitten we er al veel langer dan eigenlijk de bedoeling is. De Ier vindt ons leven geweldig. Hoe en waarom hij is beland in Montenegro wordt ons niet helemaal duidelijk. We weten dat hij er woont met een Amerikaanse waarmee hij inmiddels een dochter heeft. Uit zijn eerdere twee huwelijken heeft hij ook 3 kinderen. Zijn verhaal bevat wat tegenstrijdigheden. Zo vertelt hij dat hij 8 jaar heeft gestudeerd op het gebied van klimaat. Zijn ‘fortuin’ heeft hij vergaard met huis verkopen, nadat hij in de bouw werkzaam is geweest. Hij wil dat we met hem mee gaan naar huis voor een snelle hap. ‘s Avonds gaan we dan naar Kotor. Er schijnt daar een feest te zijn. Ondertussen komt zijn vrouw langs en verwacht van hem dat hij iets gaat doen. Daar heeft hij duidelijk geen zin in. Dat is ook geen wonder na de vele biertjes die hij inmiddels achterover heeft geslagen. Ze is behoorlijk chagrijnig. Op dat moment laat hij ons blijken dat zij de derde scheiding gaat worden. Hij verdwijnt maar komt even later terug. Zijn vrouw is hun laatste dollars aan het omwisselen en wat eten gaan kopen. Jeroen en ik voelen elkaar aan: we gaan niet met hem mee, maar lopen de paar kilometer terug naar de boot. Alhoewel we een leuke ontmoeting hebben zou het ons niet verbazen als wij straks in een ruzie verzeild raken en de rekening kunnen gaan betalen bij het feest.
Montenegro
We zijn in Montenegro waar we langs de kust een paar plaatsen hebben bezocht. Eerst Bar waar we een auto huurden en het achterland bekeken. We ontdekten de oude hoofdstad Cetinj en het klooster van Ostrog dat tegen een rotswand is gebouwd.
Kroatië
In Kroatie beginnen we met inklaren. Formeel moet dit bij de eerste haven die je tegenkomt en daarvoor is aangewezen. In ons geval is dat Cavtat. Vanaf 1 april zou je in deze haven kunnen inklaren. Doe je het niet op deze manier dan kun je een forse boete opgelegd krijgen. Verder lezen we dat bij de kades voor het inklaren er behulpzame mensen staan die je helpen met de boot vast te leggen maar vervolgens 40 euro willen hebben voor dat karweitje. Zodra we de baai bij Cavtat binnen lopen sta ik met de landvasten in de handen en varen we langzaam naar de kade. Er staat inderdaad een man met een stootwil maar die blijkt te horen bij een boot die aan het oefenen is. Zodra we bij de kade zijn slinger ik behendig een achterlandvast om de bolder, en wimpel alle hulpvaardige handen af. Bij de douane aangekomen bereikt ons de teleurstellende mededeling dat de havenmeester, die ook ergens een stempel moet zetten, om 3 uur vertrokken is. We zullen nog een uur of 2 door moeten varen naar Dubrovnik. Om half zes gooien we de trossen weer los en varen door naar Dubrovnik. Ondertussen maken we nog een lekkere pan met erwtensoep. In Dubrovnik staat een persoon op de kade om onze landvasten aan te pakken maar ook die ben ik te snel af en heb de lijntjes al liggen voordat hij een hand heeft kunnen uitsteken. Om half acht kunnen we dan beginnen met inklaren in Dubrovnik. Dat gaat allemaal redelijk snel. Het is inmiddels donker. Op advies van de havenmeester zoeken we een leeg plekje aan de kade die normaal weg 120 euro moet kosten voor een nachtje. Als we ‘s morgens voor 6 uur weg zijn hoeven we waarschijnlijk niet te betalen. Om 9 uur wordt er op de boot geklopt. We mogen er niet liggen, een paar uurtjes misschien maar langer niet. We krijgen toestemming om er tot 5 uur de volgende ochtend te liggen. De wekker wordt gezet en om half zes uur tuffen we 3,5 mijl naar de peperdure marina Dubrovnik. In verband met slecht weer hebben we geen andere keus dan ons daar te verschansen. Dan gaan we maar genieten van al het moois wat Dubrovnik ons te bieden heeft.