‘That’s going to be my 3th divorce’: zegt de Ierse man met wie we in gesprek zijn geraakt op het terras van een restaurantje aan de waterkant. Jeroen en ik kijken elkaar vanuit onze ooghoeken aan.
Het gesprek gaat alle kanten uit: over de Brexit, het klimaat, politiek en zijn en ons persoonlijke leven. Uiteraard gaat het in het Engels en ook al beheersen we dat aardig het is soms moeilijk om datgene uit te spreken wat wij vinden of te begrijpen wat hij bedoelt. Engels is immers niet onze ‘moerstaal’.
Vrimibo
We zijn op het terras neer gestreken voor een pauze in onze wandeling en door de ontmoeting met de Ier zitten we er al veel langer dan eigenlijk de bedoeling is. De Ier vindt ons leven geweldig. Hoe en waarom hij is beland in Montenegro wordt ons niet helemaal duidelijk. We weten dat hij er woont met een Amerikaanse waarmee hij inmiddels een dochter heeft. Uit zijn eerdere twee huwelijken heeft hij ook 3 kinderen. Zijn verhaal bevat wat tegenstrijdigheden. Zo vertelt hij dat hij 8 jaar heeft gestudeerd op het gebied van klimaat. Zijn ‘fortuin’ heeft hij vergaard met huis verkopen, nadat hij in de bouw werkzaam is geweest. Hij wil dat we met hem mee gaan naar huis voor een snelle hap. ‘s Avonds gaan we dan naar Kotor. Er schijnt daar een feest te zijn. Ondertussen komt zijn vrouw langs en verwacht van hem dat hij iets gaat doen. Daar heeft hij duidelijk geen zin in. Dat is ook geen wonder na de vele biertjes die hij inmiddels achterover heeft geslagen. Ze is behoorlijk chagrijnig. Op dat moment laat hij ons blijken dat zij de derde scheiding gaat worden. Hij verdwijnt maar komt even later terug. Zijn vrouw is hun laatste dollars aan het omwisselen en wat eten gaan kopen. Jeroen en ik voelen elkaar aan: we gaan niet met hem mee, maar lopen de paar kilometer terug naar de boot. Alhoewel we een leuke ontmoeting hebben zou het ons niet verbazen als wij straks in een ruzie verzeild raken en de rekening kunnen gaan betalen bij het feest.
Montenegro
We zijn in Montenegro waar we langs de kust een paar plaatsen hebben bezocht. Eerst Bar waar we een auto huurden en het achterland bekeken. We ontdekten de oude hoofdstad Cetinj en het klooster van Ostrog dat tegen een rotswand is gebouwd.
Vrimibo
We zijn op het terras neer gestreken voor een pauze in onze wandeling en door de ontmoeting met de Ier zitten we er al veel langer dan eigenlijk de bedoeling is. De Ier vindt ons leven geweldig. Hoe en waarom hij is beland in Montenegro wordt ons niet helemaal duidelijk. We weten dat hij er woont met een Amerikaanse waarmee hij inmiddels een dochter heeft. Uit zijn eerdere twee huwelijken heeft hij ook 3 kinderen. Zijn verhaal bevat wat tegenstrijdigheden. Zo vertelt hij dat hij 8 jaar heeft gestudeerd op het gebied van klimaat. Zijn ‘fortuin’ heeft hij vergaard met huis verkopen, nadat hij in de bouw werkzaam is geweest. Hij wil dat we met hem mee gaan naar huis voor een snelle hap. ‘s Avonds gaan we dan naar Kotor. Er schijnt daar een feest te zijn. Ondertussen komt zijn vrouw langs en verwacht van hem dat hij iets gaat doen. Daar heeft hij duidelijk geen zin in. Dat is ook geen wonder na de vele biertjes die hij inmiddels achterover heeft geslagen. Ze is behoorlijk chagrijnig. Op dat moment laat hij ons blijken dat zij de derde scheiding gaat worden. Hij verdwijnt maar komt even later terug. Zijn vrouw is hun laatste dollars aan het omwisselen en wat eten gaan kopen. Jeroen en ik voelen elkaar aan: we gaan niet met hem mee, maar lopen de paar kilometer terug naar de boot. Alhoewel we een leuke ontmoeting hebben zou het ons niet verbazen als wij straks in een ruzie verzeild raken en de rekening kunnen gaan betalen bij het feest.
Montenegro
We zijn in Montenegro waar we langs de kust een paar plaatsen hebben bezocht. Eerst Bar waar we een auto huurden en het achterland bekeken. We ontdekten de oude hoofdstad Cetinj en het klooster van Ostrog dat tegen een rotswand is gebouwd.
Daarna het bruisende plaatsje Budva met een oude vesting aan zee. Vanuit Budva zijn we de baai van Kotor in gedoken. Het is een soort fjord waar we verschillende plaatsen bezoeken. Bijna elke plaats heeft wel een vesting die je kunt bezoeken. In de baai liggen verschillende kleine eilandjes met daarop ‘natuurlijk’ een kerk.
We liggen een paar dagen in de luxe marina van Tivat en staan daar onder de fantastische regendouches. Laten daar de was, ongeveer 2 wasmachines, doen voor de prijs van 38,60. Nog niet eerder waren we zoveel kwijt voor de was. Uiteindelijk komen we in Kotor terecht in de verste uithoek van deze fjord. Vervallen muren lijken daar tegen de bergwand aan te zijn geplakt. Bovenop de berg staat het fort van St. John. Het vestingstadje aan de voet van de berg heeft nauwe straatjes en een gezellige sfeer.
Een dag later gaan we op weg naar de ingang van de fjord. Zodra we de haven van Kotor hebben verlaten zet ik de stuurautomaat aan zodat ik de stootwillen kan gaan binnen halen. Helaas doet de stuurautomaat erg vreemde dingen. Hij draait met volledig stuur naar bakboord of stuurboord. Wat is er aan de hand? Jeroen heeft gisteren een update gedaan van alle apparatuur. Na 2 uur zoeken en uitproberen zijn we er achter. De instellingen zijn door de update grotendeels verdwenen. De stuurautomaat wordt opnieuw geprogrammeerd en dan draait het systeem weer zoals wij dat willen. We ankeren nog 2 nachtjes bij een eilandje voordat we gaan uitklaren en naar Kroatië varen. Onze verwachtingen van Kroatië zijn een beetje dubbel. Enerzijds schijnt het er prachtig te zijn maar anderzijds moet het verschrikkelijk duur zijn, tenminste voor de watersport. We proberen via internet en de pilot zicht te krijgen op waar we naar toe moeten en kunnen.
Kroatië
In Kroatie beginnen we met inklaren. Formeel moet dit bij de eerste haven die je tegenkomt en daarvoor is aangewezen. In ons geval is dat Cavtat. Vanaf 1 april zou je in deze haven kunnen inklaren. Doe je het niet op deze manier dan kun je een forse boete opgelegd krijgen. Verder lezen we dat bij de kades voor het inklaren er behulpzame mensen staan die je helpen met de boot vast te leggen maar vervolgens 40 euro willen hebben voor dat karweitje. Zodra we de baai bij Cavtat binnen lopen sta ik met de landvasten in de handen en varen we langzaam naar de kade. Er staat inderdaad een man met een stootwil maar die blijkt te horen bij een boot die aan het oefenen is. Zodra we bij de kade zijn slinger ik behendig een achterlandvast om de bolder, en wimpel alle hulpvaardige handen af. Bij de douane aangekomen bereikt ons de teleurstellende mededeling dat de havenmeester, die ook ergens een stempel moet zetten, om 3 uur vertrokken is. We zullen nog een uur of 2 door moeten varen naar Dubrovnik. Om half zes gooien we de trossen weer los en varen door naar Dubrovnik. Ondertussen maken we nog een lekkere pan met erwtensoep. In Dubrovnik staat een persoon op de kade om onze landvasten aan te pakken maar ook die ben ik te snel af en heb de lijntjes al liggen voordat hij een hand heeft kunnen uitsteken. Om half acht kunnen we dan beginnen met inklaren in Dubrovnik. Dat gaat allemaal redelijk snel. Het is inmiddels donker. Op advies van de havenmeester zoeken we een leeg plekje aan de kade die normaal weg 120 euro moet kosten voor een nachtje. Als we ‘s morgens voor 6 uur weg zijn hoeven we waarschijnlijk niet te betalen. Om 9 uur wordt er op de boot geklopt. We mogen er niet liggen, een paar uurtjes misschien maar langer niet. We krijgen toestemming om er tot 5 uur de volgende ochtend te liggen. De wekker wordt gezet en om half zes uur tuffen we 3,5 mijl naar de peperdure marina Dubrovnik. In verband met slecht weer hebben we geen andere keus dan ons daar te verschansen. Dan gaan we maar genieten van al het moois wat Dubrovnik ons te bieden heeft.
Kroatië
In Kroatie beginnen we met inklaren. Formeel moet dit bij de eerste haven die je tegenkomt en daarvoor is aangewezen. In ons geval is dat Cavtat. Vanaf 1 april zou je in deze haven kunnen inklaren. Doe je het niet op deze manier dan kun je een forse boete opgelegd krijgen. Verder lezen we dat bij de kades voor het inklaren er behulpzame mensen staan die je helpen met de boot vast te leggen maar vervolgens 40 euro willen hebben voor dat karweitje. Zodra we de baai bij Cavtat binnen lopen sta ik met de landvasten in de handen en varen we langzaam naar de kade. Er staat inderdaad een man met een stootwil maar die blijkt te horen bij een boot die aan het oefenen is. Zodra we bij de kade zijn slinger ik behendig een achterlandvast om de bolder, en wimpel alle hulpvaardige handen af. Bij de douane aangekomen bereikt ons de teleurstellende mededeling dat de havenmeester, die ook ergens een stempel moet zetten, om 3 uur vertrokken is. We zullen nog een uur of 2 door moeten varen naar Dubrovnik. Om half zes gooien we de trossen weer los en varen door naar Dubrovnik. Ondertussen maken we nog een lekkere pan met erwtensoep. In Dubrovnik staat een persoon op de kade om onze landvasten aan te pakken maar ook die ben ik te snel af en heb de lijntjes al liggen voordat hij een hand heeft kunnen uitsteken. Om half acht kunnen we dan beginnen met inklaren in Dubrovnik. Dat gaat allemaal redelijk snel. Het is inmiddels donker. Op advies van de havenmeester zoeken we een leeg plekje aan de kade die normaal weg 120 euro moet kosten voor een nachtje. Als we ‘s morgens voor 6 uur weg zijn hoeven we waarschijnlijk niet te betalen. Om 9 uur wordt er op de boot geklopt. We mogen er niet liggen, een paar uurtjes misschien maar langer niet. We krijgen toestemming om er tot 5 uur de volgende ochtend te liggen. De wekker wordt gezet en om half zes uur tuffen we 3,5 mijl naar de peperdure marina Dubrovnik. In verband met slecht weer hebben we geen andere keus dan ons daar te verschansen. Dan gaan we maar genieten van al het moois wat Dubrovnik ons te bieden heeft.
