Ik leef in 2 werelden, de laatste dagen in Nederland. Nagenietend van de vakantie in de Italiaanse Dolomieten. Wat hadden we een pracht tijd met zijn zessen in Ortisei. Wat een luxe om met ons hele gezin en aanhang een week bij elkaar te kunnen zijn. Quality time!
De tijd is aangekomen dat we ons bezig houden met het vertrek uit Nederland. We hebben een oude koffer gekocht bij de kringloop waar alle zaken die we extra mee nemen vanuit Nederland in kunnen. Formulieren moeten worden ingevuld, PCR testen ingeboekt. Een antigen test in Curacao boeken. Wat is reizen gecompliceerd geworden in Corona tijd. Ondertussen stel ik me voor hoe warm het daar is, altijd korte broeken weer. Wel onbeschermd voor muskieten, dus veel smeren.
Afscheid nemen van de kinderen. Tom en Liss gaan terug naar Saba, Bas en Frank blijven in Nederland. Net zoals mijn moeder, want die is alleen nog maar standvastig. Ik ben er niet goed in, afscheid nemen. Terwijl ik dit typ voel ik al de pijn van het gescheiden zijn. Toch roept onze eigen wereld, het reizen, avontuur, weerzien van zeilvrienden. Langzaam glijden dagen over in uren naar minuten.
Afscheid nemen van de kinderen. Tom en Liss gaan terug naar Saba, Bas en Frank blijven in Nederland. Net zoals mijn moeder, want die is alleen nog maar standvastig. Ik ben er niet goed in, afscheid nemen. Terwijl ik dit typ voel ik al de pijn van het gescheiden zijn. Toch roept onze eigen wereld, het reizen, avontuur, weerzien van zeilvrienden. Langzaam glijden dagen over in uren naar minuten.
En dan zitten we in het vliegtuig. Op Curaçao worden we afgehaald door Fred. Fred en Carolien kennen we al van de zeilen vertrekkersdag in 2015 en af en toe komen we elkaar tegen. We hebben wat ‘bestellingen’ voor hun meegenomen vanuit Nederland. Fred en Carolien hebben ‘permanent’ een huurauto en voor zover wij op Curacao zijn kunnen wij die ook gebruiken. We constateren dat het het wrak van de weg is: de achterklep wil niet meer dicht, Het dak roest zodanig dat je de sleutel er door kunt steken, de verlichting doet het niet of nauwelijks en de koppeling werkt ook niet meer echt lekker waardoor de auto niet makkelijk meer in zijn 1 te krijgen is. We hebben er lol in om met zo’n barrel rond te rijden. In Nederland gaat je dat echt niet meer lukken. Volgens Carolien is de auto toch echt APK gekeurd. Ik kan het bijna niet geloven, misschien toch wat onder de tafel door geschoven door de verhuurder?
We gaan voortvarend te werk. We zijn ivm het tijdsverschil ‘s morgens om 5 uur klaar wakker. Eerst maar eens uitpakken. De koffer van de kringloop verdwijnt in de container en om 7.30 staan we bij de supermarkt om in te slaan. In de eerste 2 dagen is de boot gepoetst en de schroef gepolijst. De werf heeft al antifouling gesmeerd dus dat scheelt. Dit keer is er helaas nog een milieuonvriendelijker antifouling opgesmeerd. We zijn klaar om terug het water in te gaan. We ontdekken dat er over ca 6 dagen een redelijk weergat lijkt te ontstaan om naar de Dominicaanse republiek te zeilen. We willen echter ook nog even terug naar Bonaire om daar accu’s op te halen. Gaat ons dat allemaal lukken? Jeroen heeft ook nog een opdracht van RWS waar hij toch echt tijd voor moet gaan maken. Op dinsdag gaat de boot als eerste het water weer in. Dezelfde ochtend zitten de zeilen er weer op.
Na de koffie is het tijd voor de grote boodschap en ja, dan werkt de pomp van het toilet ineens niet meer. Er zit niets anders op dan de slangen los te gaan maken. Wat een schijtzooi zit daar in. De slangen zijn rondom aangekoekt met urinesteen. Door ze te buigen en te slaan komt de aankoek los. De opening van vuilwatertank wordt los gebikt. Als een volleerd OK-verpleegkundige ren ik heen en weer met gereedschap. Schroevendraaier-check, kniptang-check, doekje-check, emmer stront legen-check, slang spoelen-check! De pomp is als laatste aan de beurt en ook die blijkt aardig vervuild. Jeroen demonteert het geheel en dan breekt er een schroef. Die is niet meer te gebruiken. Nieuwe pomp, waar is die voorradig? Het is inmiddels half zes en de winkels zijn gesloten. Volgens internet zou er een bij Budget Marine moeten zijn, morgen om 8 uur zijn ze open.
Na zo’n schijtdag trakteren we ons op eten buiten de deur, bij de Gouverneur naast de pontjesbrug in Curacao. We bestellen naast de glaasjes wijn ook maar een flesje water. Ondertussen bespreken we de situatie. We vliegen van klus naar klus omdat we misschien een weergat hebben over 6 dagen. We moeten opnieuw leren onthaasten. Ons flesje water komt ook. Ik bekijk het eens aandachtig: Message in a Bottle, Still, staat er op.
We gaan het rustiger aan doen, we hebben tijd zat. Dus schrijf ik ook maar een blog tussendoor.
We gaan het rustiger aan doen, we hebben tijd zat. Dus schrijf ik ook maar een blog tussendoor.
