Mb-tjes

We liggen in een estuarium aan de Algarve en hebben een rustig weekje, tenminste.....

We zeilen even heel weinig maar zijn wel druk met allerlei zaken zoals de voorbereiding van onze klus in Nederland: het huis leeghalen. Gelukkig had ik voordat we weggingen al wat foto's gemaakt van zaken die we via marktplaats wilden gaan verkopen als het huis verkocht is. En zo gaat dan na heel veel wikken en wegen de piano op marktplaats; het jarenlange strijdpunt tussen Jeroen en mij. Want Jeroen wilde de piano graag opslaan en ik vond dat een piano daar niet beter van werd en bovendien moet er dan opslagruimte worden gehuurd die ook nog eens aan allerlei vochtigheidseisen moet voldoen. We zijn het eens geworden, de piano gaat op marktplaats. Tot mijn stomme verwondering is hij binnen een dag verkocht. De meneer die hem heeft gekocht moet nog wel twee weken wachten maar dat blijkt geen probleem.

Omdat we heel veel op internet zitten vliegen de Mb-tjes er doorheen. We komen helaas niet op een vrije WiFi en zo langzamerhand zijn we klaar met de speciale antenne die we voor dit soort doeleinden hebben aangeschaft die het slechts in een enkele haven doet. Andere Nederlanders wijzen ons op een Mifi; een soort mobiele WiFi zeg maar. Je moet er wel een datakaartje instoppen en dan hang je er maximaal 5 apparaten aan. Omdat je een datakaartje koopt in het land waar je bent betaal je geen roamingkosten en kun je zoeken naar het goedkoopste datakaartje.
Omdat we denken dat we het met onze Mb-tjes wel redden tot aan ons vertrek besluiten we dat we in Nederland gaan kijken naar een Mifi. Wanneer we de volgende dag ons verbruik bekijken zien we dat we zo ongeveer Mb-tjes vreten. Deze verbruiksperiode is veel te lang voor de schamele 2 Gb die we op onze gezamenlijke abonnementen krijgen. Gisteren waren we al op de fiets naar een naburig plaatsje geweest en hadden daar ontdekt dat we wel 30 Gb per maand konden kopen voor slechts 30 euro. Of een nog betere aanbieding: onbeperkt op internet, 10 dagen voor 10 euro. Jeroen stapt daarom nogmaals op de fiets en fietst 10 km om een Mifi en een datakaartje te halen. Op dit moment hebben we het kaartje 2 uur geleden geïnstalleerd en hebben we al 2 Gb versnoept. Alle Apps worden ge-update en ik surf me wild op internet. I love my MIFI.

Zeiljacht de blue dream met Thom en Hilda gaat ons verlaten, zij gaan oversteken naar Rabat in Marokko en vandaar in grote stappen naar de Canaries, de Kaap Verden en dan de grote sprong naar de Carieb. We hebben nog een leuke laatste avond in een restaurant met een Fado zangeres. De volgende ochtend vertrekken wij naar Portimao, ongeveer 5 mijl oostelijker. Zij lichten het anker later die dag en gaan met nog 3 andere Nederlandse schepen beginnen aan hun oversteek. Op marinetraffic kijken we af en toe hoe ver ze gevorderd zijn.

In Portimao gaan wij een dag zeilen met Dick en Marga en hun kroost (onze bijna ex-buren) die hier in de buurt verblijven om hun 30-jarig huwelijk te vieren. Helaas kunnen we niet iedereen meenemen maar met 9 man op het schip kiezen we het ruime sop, maken een heerlijke zeiltocht en ankeren voor de lunch bij een stel spectaculaire rotsen. We zwemmen en maken plezier, en dan krijgen we bericht dat er dolfijnen om de hoek zijn. Het anker wordt gelicht en in de verte zien we de dolfijnen. Ze zijn helaas te snel voor ons en dus wenden we de steven maar weer naar Portimao, waar we nog een poos nagenieten met zijn allen. Een dag met een gouden randje, zo vind ik.

Omdat we gisteren in de haven zijn geëindigd maken we de volgende dag flink gebruik van alle faciliteiten. De was wordt gedaan, de boot gewassen en de watertanks gevuld. 's Middags vertrekken we naar Albufeira en de dag daarna naar Villamoura. Nederland per vliegtuig en dus de haven in Faro komt steeds dichterbij. Contacten in Nederland worden aangehaald en de agenda stroomt al aardig vol.

Onze laatste zeiltocht varen we naar de ria Formosa, opnieuw een estuarium waaraan ook Faro ligt. Het is prachtig weer en een lopend windje brengt ons dichterbij het voorlopige einddoel. We gaan nog 2 nachten voor anker bij Culatra een vissersdorpje aan de ingang van de ria. Het licht op een langgerekt eiland dat het estuarium omsluit en er schijnen bijzondere vogelsoorten voor te komen. Als we de wal op gaan bekruipt mij het Vlieland gevoel, maar dan meer in een oer-vorm. Er zijn geen auto's, slechts een paar tractoren en een paar wegen/paden zijn bedekt met betonplaten. Er komen diverse kleine ferries vanuit Faro en Olhao naar toe. Een honderdtal witte huisjes staan er, met slechts enkel een begane grondvloer en wat is het er rommelig! Het kleine haventje ligt vol met vissersbootjes, netten en visgerei. De meeuwen staan naast de werkende vissers te wachten op wat afval, de zwerfhonden doen een siësta in de dorpsstraat. Er heerst een slome, vrijheid blijheid sfeer, of zou dit schijn zijn?

Op onze ankerplek komen de vliegtuigen recht boven ons langs onderweg naar de luchthaven. We verwijderen alvast de zeilen zodat die niet te lijden hebben van harde wind als de boot op de kant staat. De antifouling is besteld in Duitsland en inmiddels afgeleverd bij de scheepswerf. Morgen motoren we nog 5 mijl naar groene boei nummer 23. Vandaar worden we om 14.00 opgehaald door de werf die ons zal begeleiden door het ondiepe water naar de kraan waarmee White Pearl uit het water wordt getild. We zijn benieuwd hoe groen de onderkant van de boot is! Dan nog een paar dagen te gaan voordat wij in het vliegtuig stappen. Terug naar wat ons thuis is....., was? Home is where the heart is!