Koud, kouder, koudst

En dan komt er een koudefront over Cartagena. Het wordt even zo koud dat er sneeuw valt.

's Morgens gaan we de stad in om het amfitheater te bezoeken. Wanneer we daar vertrekken valt de eerste neerslag die we hier sinds eind november hebben gezien. We duiken een restaurant in voor een bak koffie. Er is geen verwarming, de obers staan in een overhemdje met een trui erover handenwringend in de deuropening. De terrasverwarming is wel aan en buiten zitten nog steeds mensen een broodje met een kop koffie te drinken. Wij maken er twee koppen koffie van en bestuderen ondertussen buienradar wanneer het ophoudt met regenen. Helaas doet het dat niet, het verandert in sneeuw. Volgens de meneer van de touristinformatie waar we even later zijn is dit voor het eerst sinds mensenheugenis.
Wij verplaatsen ons richting boot, waar het droog is en we nu ook de dieselkachel aanzetten naast onze elektrische blazer die het meestal wel kan verwarmen in de ochtend en avond.
Waarschijnlijk is de temperatuur morgen alweer boven de 10 graden en volgende week al weer op 15 graden. Wij houden het hier wel een tijdje vol in Cartagena, een stad met historie en mooie gebouwen.

We houden het inderdaad wel een tijdje vol, inmiddels zijn we hier bijna twee weken. We hebben het er erg naar onze zin, leggen contacten met andere cruisers en luisteren naar hun verhalen en aanbevelingen over de Middellandse zee. Bijna allemaal gaan ze net zoals wij eerst naar de Balearen en later naar Corsica en Sardinië. Een aantal gaat verder naar Sicilië en Griekenland. De meesten stoppen daar omdat de verzekering geen dekking biedt in het meest Oostelijke gedeelte van de Med, of omdat ze de situatie te onstabiel vinden.
Op zondag doen we mee aan de wekelijkse BBQ, het weer is opgeknapt en het zonnetje is behaaglijk warm. Een groepje speelt gitaar en ukelele, tot 6 uur zitten we buiten.

Op woensdag doen we mee met de georganiseerde wandeling van ca. 12 km over een een smal pad langs de kliffen bij Cabo de Palos. 's Avonds gaan we nog naar de tapas avond, kortom het is een en al gezelligheid die we al een lange tijd hebben gemist. Het is alsof de lente terug keert in ons lijf en hoofd.

Ondertussen doen we wat klusjes en bezoeken we bezienswaardigheden in deze stad. Naast een amfitheater zijn er nogal wat opgravingen en proberen ze ook hier de historie onder de aandacht te brengen. De pracht en praal zoals we die eerder in Sevilla en Grenada zagen ontbreekt echter, toch heeft de schone stad veel gezelligheid te bieden.
Verder plannen we voor een gedeelte hoe 2017 er voor ons uit gaat zien. Wanneer zijn we waar, en in welke tijd? Wanneer krijgen we meezeilers en waar gaan we die oppikken? Hoe zijn de heersende winden? Waar zijn de leuke zeilgebieden? Maar de hamvraag die ons bezighoudt is hoe gaan we dit volgende winter doen? Veel zeilers van de community in Cartagena liggen hier ongeveer 6 maanden en maken gebruik van die tijd om te klussen aan de boot, maar ook wekelijkse sportactiviteiten en bijvoorbeeld Spaanse les worden gevolgd. We merken dat ook wij het een aanlokkelijk idee vinden om zoiets de volgende winter te gaan doen. Enkele havens worden ons aangeraden en we schrijven een haven op Kreta, waar naar verluidt een leuke zeilerscommunity is, in de hoop dat we daar volgend jaar kunnen overwinteren. Tevergeefs, het antwoord is dat ze al vol liggen en bezig zijn met de planning vanaf 2018. Misschien dan toch maar vasthouden aan ons plan om naar Israël te gaan om te overwinteren? Ik word lid van de groep: Women who sail on the Med, waar ik ook bruikbare tips vind. Och, we zullen wel een haven vinden waar we het naar onze zin hebben.

Ondertussen kijken we met een scheef oog naar de weersverwachtingen want de tijd begint te komen dat we hier de trossen los gooien. Nog 110 mijl te gaan naar Denia, waar we zo ongeveer half februari willen zijn, nog werkzaamheden aan de boot moeten doen en de boot achterlaten voor ca. 2 weken. We besluiten op maandag te vertrekken. De beslissing nemen we met pijn in het hart, 'het weekend is voorbij', zo denk ik. Ongelofelijk hoe snel je vrienden maakt en je verankert voelt in een gemeenschap.