Jeroen en ik verliezen onszelf in allerlei bezigheden want ook wij hebben een week vakantie gehad. Jeroen connect met RWS en ik stap op de fiets naar de wasserette. Ja, op de fiets want we liggen in de megahaven van la Rochelle: les mimimes met 5000 ligplaatsen, een van de grootste van Europa. Ter vergelijking: Marina Makkum telt 600 ligplaatsen. Door wat miscommunicatie bij het naar binnen varen zijn we terecht gekomen tussen de catamarans. Er liggen ca 4 steigers vol met deze boten en pal voor ons ligt zo'n flatgebouw!
De wasserette heeft 7 wasmachines en 5 drogers, er is ook een soort stomerij gevestigd. De beheerder doet ook wassen voor mensen die geen geduld of tijd hebben om naar draaiend wasgoed te kijken. Het is slim bedacht want zo kan hij incourante tijden goed opvullen en bovendien zal het ook wel goed zijn voor zijn portemonnaie. Er stopt een auto voor de deur die stapels handdoeken aflevert, ze worden bovenop een wasmachine gelegd, wachtend totdat die leeg is. Het wasprogramma is met 30 minuten al klaar, het doet mijn huisvrouwen-wenkbrauwen fronsen, dan al schoon?
Terwijl ik mijn tijd laat verglijden door de wasmachines, drogers, de activiteiten van de beheerder stapt er een oud Frans deftig dametje naar binnen. Ze heeft slechts een klein tasje met wasgoed bij zich. Wat zou er in zitten vraag ik mij af: directoirtjes? De beheerder benadert haar met alle egards. Oui, oui, mais non, bien sur, Bonne journee, au revoir, zijn de algemeenheden die door de wasserette klinken. Hij zet haar tasje achteloos op een wasmachine. Wanneer de wasmachine leeg is, is haar wasgoed aan de beurt, samen met een stapel handdoeken die klaar liggen op de andere wasmachine. Wat een efficiëntie!
muziek gemaakt door solisten en groepen, gezongen door koren en gedanst in klassieke stijl maar ook op Afrikaanse wijze. De stad zingt en swingt en de terrassen zitten vol, de gezelligheid barst uit zijn voegen. Het decor: twee verlichte torens met daarachter de zee en de ondergaande zon.
Wanneer we weer in ons bijbootje naar onze haven willen verkassen doen we nog een rondje rondom een Nederlandse boot in de stadshaven. We worden uitgenodigd door Jopie en Ko voor een wijntje en zitten te midden van alle muziekgeweld ervaringen uit te wisselen. Rond middernacht stappen we opnieuw in het bijbootje en gaan in het donker, slechts verlicht door een volle maan, zigzaggend terug naar onze eigen haven. Ons toplicht: Geen! of het moet de rode neus van Jeroen zijn geweest.
Op donderdag draait de wind van zuid naar noord-west en lijkt de deining niet al te heftig. We besluiten om in de loop van donderdag te vertrekken. Rond het middaguur gaan we en de wind is zowaar al westelijk. Voor het eerst zeilen we met de bimini op. Het was de afgelopen dagen drukkend warm maar op het water in de schaduw is het heerlijk. Fantastische zeilomstandigheden. We moeten nog tussen een eiland en het vaste land door en vandaar ligt de golf van Biskaje open. De passage is nauw en er staan forse brekers in de opening, maar eenmaal op open en diepe zee kalmeert alles wat.
Tijdens mijn wacht 's nachts van 1 tot 4, gebeurt er niet veel bijzonders, en heb ik tijd om weer een stukje blog te schrijven. Een enkele vissersboot komt in de buurt en boven land bliksemt het nogal, ik tel. Het onweer is gelukkig ver weg. In de verte staat een vuurtoren rood licht te stralen en ons rode bakboordlichtje weerkaatst in de genua. Plotseling breekt de donkere bewolking open en laat de maan zich zien, ik ben in goed gezelschap.