Help, mijn man is klusser

We liggen in lepeltje-lepeltje houding in de achterhut, het is er verstikkend warm. Ik heb mijn armen ver boven mijn hoofd gestrekt. Jeroen ligt ook met zijn handen boven zijn hoofd. ‘Ik houd dit niet lang meer vol’, zeg ik.

Jeroen slaakt af en toe een diep geluid als hij kracht moet zetten om een schroef in het hout vast te draaien. De warmte wordt veroorzaakt door de stofzuiger die het stof opzoog van een uitgeboord gat. Ik heb de plank met daaraan de kachel in mijn handen. Jeroen is bezig de schroeven vast te draaien zodat de kachel weer achter het luik zit in de achterhut. Het is tekenend voor ons kluswerk vaak in kleine ruimtes en in onmogelijke posities. We zijn klusmoe, en hopen dat er na morgen geen nieuwe klussen meer bij komen.

Na onze aankomst in Las Palmas organiseren we het kluswerk. Omdat de lijst lang is huren we diverse mensen in, zodat we een beetje ontlast worden. We doen een snelle ontdekkingsreis door de stad; waar is de supermarkt, waar de watersportwinkel, de doe-het-zelf en waar kunnen we een snelle maar gezonde hap krijgen, als we te moe zijn om te koken. Daarna beginnen we voortvarend met de verschillende klussen.

Onze watermaker arriveert in de eerste week, hiermee gaan we van zout water zoet water maken zodat we onafhankelijker van de wal worden. Omdat het verbruik van elektriciteit daardoor omhoog gaat, installeren we twee zonnepanelen extra aan de railing, die we in een later stadium gaan aansluiten.
De lieren worden alvast gedemonteerd en schoon gemaakt en van nieuw vet voorzien; ze lopen boterzacht. De bovenkant van de boot zet ik in de was, dan is die klus maar geklaard. De volvo penta dealer komt langs om de motorolie te verversen, filters te plaatsen en de pomp van de motor wordt gereviseerd omdat die water lekte.

Vrijdag de dertiende
Bij de werf vraag ik diverse keren wanneer we er uit kunnen, het antwoord luidt steevast: ‘waarschijnlijk deze week, maar je wordt 2 dagen van tevoren gebeld’.
Op dinsdagmiddag krijgen we een telefoontje dat we de volgende dag om half elf in het kraangat moeten liggen. De boot wordt vakkundig opgebokt en ons leven verplaatst zich vanaf dat moment via laddertjes naar boven zeeniveau. Het toilet kunnen we niet meer gebruiken en ook afwaswater kunnen we niet meer laten lopen. Het kamperen is begonnen. Dezelfde dag spoelen we de romp. De aangroei van het onderwaterschip valt gelukkig mee. Ondertussen komt de Volvo Penta monteur weer langs om de olie in de saildrive te vervangen. Er wordt geconstateerd dat onze schroefas ingesleten is door de afdichting en dus bestellen we een nieuwe. Hij moet op voorraad zijn, zo wordt ons verteld.

Donderdag poetsen we de romp en White Pearl glimt en glanst weer vanaf dat moment. Vrijdag de dertiende willen we gaan beginnen met antifouling smeren op het onderwaterschip. Eerst komt Jon langs, die onze watermaker gaat installeren, om een gat in de boot te boren voor de instroom van zout water waar dan drinkwater van wordt gemaakt. Een spannende zaak maar aan het eind van de ochtend zit er een doorvoer midden onder de boot. ‘s Middags komt de Volvo Penta dealer weer langs met de nieuwe schroefas en gaat die monteren. Ze zijn nog niet klaar maar wij kunnen direct zien dat die te lang is. Volgens de monteur hoort dat zo te zijn. Wij op onze beurt geven aan dat het nooit zo heeft gezeten en dat er nu allerlei vuil naar binnen kan komen. Ze leggen de oude naast de nieuwe en constateren verschil, maar zo zeggen ze, het is het juiste onderdeelnummer voor onze saildrive en motor. Ik maak een foto en mail die naar de dealer in Sneek waar we altijd terecht kunnen voor vragen. Ze reageren prompt en weten te vertellen dat Volvo Penta de onderdelen heeft omgenummerd en dat voor de schroefas een verkeerd nummer staat. Het oude bestelnummer is juist en niet het nieuwe. Uiteindelijk klimmen de monteurs in de telefoon en komen tot dezelfde conclusie. Dat betekent dat ze de goede schroefas moeten gaan bestellen en volgens hen is er nog 1 in Europa en die ligt in Madrid. Ze kunnen hem dinsdag hebben wordt ons verzekerd. Wij denken er het onze van en vrezen dat we zomaar nog een maand op de kant kunnen staan.
Op de werf staan borden dat het schuurwerk met afzuiging moet plaatsvinden maar helaas doet niemand dat. Onze handen en voeten beginnen het uiterlijk te krijgen van een roetveeg Piet en zijn onder de douche niet meer schoon te krijgen.

In het weekend schilderen we het onderwaterschip. Daarnaast hebben we een ware zoektocht naar gaten en doorgangen om een afvoerleiding voor de watermaker te gaan leggen. Het lukt ons maar niet om een afstand van ca 3 meter te overbruggen in zeg maar de spouw van de boot; de ruimte tussen de romp en het binnenwerk. We kopen 2 aluminium profielen die we er uiteindelijk door krijgen en zo wordt de afvoerleiding voor de watermaker gelegd. Jon komt weer langs om nog een gat in de romp te boren wat we dit keer zelf afwerken.
Wij zijn klaar voor te waterlating maar het wachten is op de nieuwe as. Maandag gaan we nog maar eens vragen; ze zullen ons bellen als het er is en dan de volgende dag direct komen monteren. Ondertussen zijn er nog genoeg kleinere klussen, we vervelen ons niet. Dinsdag horen we niets, dus we gaan er van uit dat er woensdag geen monteur langs komt. Hoe lang staan we hier nog op de kant? Woensdagmorgen doen we rustig aan en ik stap om kwart over acht de kuip in om van bovenaf het schouwspel op de werf gade te slaan. Er klinken schuurmachines, slijpmachines, waarschuwingssignalen van de botenlift, geschreeuw van medewerkers die zich verstaanbaar willen maken en tot mijn stomme verwondering komt er een auto van Volvo Penta aanrijden die bij onze boot stopt. De as is er. Het wordt vakkundig geplaatst en in overleg met de werf zakt White Pearl om 12 uur het water in. Ze is weer waar ze thuis hoort. Op de ligplaats ontdoen we haar van het stof met de waterslang en zorgen we dat ze weer wit wordt. Het einde is in zicht. Maandag komt Jon om de watermaker in te bouwen en aan te sluiten. Aan het eind van de dag is het gereed en produceren we ons eerste zoete water.

Dinsdag verkassen we tijdelijk naar de kraanplaats en gaat de mast er af. De tuiger gaat er nieuwe verstaging aanzetten en alle onderdelen nalopen. Als we weer terug zijn op onze ligplaats blijkt dat de walstroom het niet doet terwijl onze buren wel stroom hebben. Een flinke tegenslag want waar zit het mankement: In de stekker, de kabel, de stroomkast; waar moeten we het zoeken? Net nu we gedacht hadden dat we alleen de zonnepanelen nog maar hoefden aan te sluiten, overkomt ons dit. Eigenlijk kunnen we het er niet meer bij hebben maar hebben we geen keus. We slapen slecht maar gaan de volgende ochtend verder op zoek. Er wordt van alles door gemeten en uiteindelijk ontdekken we dat de boot-aardlekschakelaar kapot is. We verbinden de boel rechtstreeks want de schakelaar is niet meer verkrijgbaar. Ook de stekker die de stroom rechtstreeks de boot inpompt is kapot en hier niet verkrijgbaar. We moeten over op een nieuw systeem wat betekent dat we een nieuw stopcontact moeten aanleggen. Daarvoor moet de kachel verwijderd worden om toegang te krijgen tot de plaats waar dit nieuwe stopcontact moet komen. We zijn er bijna, morgen nog de zonnepanelen en dan zijn wij klaar. Naar verwachting gaat eind van de week de mast er weer op en kunnen we de zeilen er weer op zetten. En dan......zijn we klaar, klaar voor de overtocht, klaar voor de Kaap Verden, Suriname en de Carieb.
In de komende dagen gaan we een auto huren en het eiland verkennen voordat we verder gaan. Het wachten is op goed weer om door te gaan naar Tenerife, la Gomera en Hierra.