Het is zes uur en ik doe een oog open. Ik zie nog net het laatste grauw van de nacht verdwijnen en de eerste lichtstralen die het bleke blauw van de lucht doen oplichten.
Ik geef Jeroen een duwtje en zeg: 'het is zes uur, het is al licht'. 'Dat is het om half zeven ook nog wel', antwoord hij. Maar om kwart over zes is hij uit bed en hoor ik even later zijn gestommel aan dek. De motor gaat aan en zie ik door het dakluik de ene na de andere mast in de haven voorbij glijden. Ik voel de draaiingen van de boot en niet veel later een scherpe draai om de boot in de wind te leggen en het zeil te hijsen. De motor gaat uit en ik zie de intens blauwe lucht verdwijnen achter het room-witte van de genua. Stilte, rust, watergeluiden!
Gisteravond hebben we afgesproken dat ik nog in bed mocht blijven liggen en hij in zij eentje de boot zou wegvaren. Desondanks voel ik me een beetje schuldig maar mijn luiheid wint het van mijn schuldgevoel. Bovendien weet ik dat Jeroen het heerlijk vindt om 's morgens vroeg op het water te zijn en de tijd helemaal voor zichzelf te hebben. Hij vergeet alleen te eten en te drinken en meestal is dat dan mijn pakkie an. Maar ik hoor zowaar de fluitketel vrolijk fluiten en even later wordt er een bakje thee de deur door geschoven.
Als ik na een uur het op kan brengen om uit mijn bed te komen en naar de stand van zaken informeer, blijkt alles goed te gaan. Ik vraag: 'heb je al ontbeten?'. 'Nee', zegt Jeroen, 'ik wacht totdat jij een eitje met spek voor mij gaat bakken'.
Gisteravond hebben we afgesproken dat ik nog in bed mocht blijven liggen en hij in zij eentje de boot zou wegvaren. Desondanks voel ik me een beetje schuldig maar mijn luiheid wint het van mijn schuldgevoel. Bovendien weet ik dat Jeroen het heerlijk vindt om 's morgens vroeg op het water te zijn en de tijd helemaal voor zichzelf te hebben. Hij vergeet alleen te eten en te drinken en meestal is dat dan mijn pakkie an. Maar ik hoor zowaar de fluitketel vrolijk fluiten en even later wordt er een bakje thee de deur door geschoven.
Als ik na een uur het op kan brengen om uit mijn bed te komen en naar de stand van zaken informeer, blijkt alles goed te gaan. Ik vraag: 'heb je al ontbeten?'. 'Nee', zegt Jeroen, 'ik wacht totdat jij een eitje met spek voor mij gaat bakken'.
Gisteren zijn we vertrokken vanuit de omgeving van Morbihan om via een stop op het eilandje Hoedic in enkele grote stappen richting la Rochelle te varen. Frank, onze oudste, komt ons daar opzoeken en samen met hem gaan we de omgeving van la Rochelle ontdekken. Het schijnt wederom een fantastische omgeving te zijn.
Hoedic is een klein eilandje voor de kust met een getijdenhaventje. Langs de kant kun je afmeren maar dat is voor ons niet mogelijk omdat we te diep steken. In het midden van het haventje liggen 4 super meerboeien waar op hoogtijdagen wel 40 schepen aan vast hangen. We komen de haven binnen varen, wat later op de middag, waar op dat moment nog 5 jachten binnen komen. Direct valt het wat ongeorganiseerde karakter van het haventje op. Naast de superboeien liggen er nog kleinere meerboeien maar de ruimte daartussen is te klein voor ons. De enige mogelijkheid is dus een superboei, maar een wat onvriendelijke Fransman vindt het niks dat we tegen hem aan willen liggen en vertelt ons dat het aankomende nacht 'rough' gaat worden. De haven ligt open naar de Noord-Oost kant en dat is de richting waar de wind die nacht vandaan gaat komen. Erg hard gaat het niet waaien, zegt de weersvoorspelling. We voelen ons niet welkom en besluiten a la minuut om de zeilen weer te hijsen en te vertrekken naar Pornichet aan het vaste land waar een grote Marina is. Het is 5 uur en met nog twintig mijl te gaan kunnen we voor donker aankomen, om dan de volgende ochtend vroeg weer te vertrekken naar Ile D'yeu. Onderweg maken we de kabeljauw klaar die we die ochtend nog vers op de markt haalden.
Hoedic is een klein eilandje voor de kust met een getijdenhaventje. Langs de kant kun je afmeren maar dat is voor ons niet mogelijk omdat we te diep steken. In het midden van het haventje liggen 4 super meerboeien waar op hoogtijdagen wel 40 schepen aan vast hangen. We komen de haven binnen varen, wat later op de middag, waar op dat moment nog 5 jachten binnen komen. Direct valt het wat ongeorganiseerde karakter van het haventje op. Naast de superboeien liggen er nog kleinere meerboeien maar de ruimte daartussen is te klein voor ons. De enige mogelijkheid is dus een superboei, maar een wat onvriendelijke Fransman vindt het niks dat we tegen hem aan willen liggen en vertelt ons dat het aankomende nacht 'rough' gaat worden. De haven ligt open naar de Noord-Oost kant en dat is de richting waar de wind die nacht vandaan gaat komen. Erg hard gaat het niet waaien, zegt de weersvoorspelling. We voelen ons niet welkom en besluiten a la minuut om de zeilen weer te hijsen en te vertrekken naar Pornichet aan het vaste land waar een grote Marina is. Het is 5 uur en met nog twintig mijl te gaan kunnen we voor donker aankomen, om dan de volgende ochtend vroeg weer te vertrekken naar Ile D'yeu. Onderweg maken we de kabeljauw klaar die we die ochtend nog vers op de markt haalden.
In Pornichet leggen we White Pearl tegen een Engels jacht aan. Er is geen bezwaar en we worden uitgenodigd voor een wijntje om de ervaringen uit te wisselen. In deze omgeving varen heel veel Engelsen die hier hun vaste ligplaats hebben en dan vanuit de UK vliegen en vervolgens hier hun weekenden en vakanties doorbrengen. Zou misschien ook wat zijn voor Nederlandse bootbezitters? Deze eigenaar kent het gebied als zijn broekzak en doet ons een aantal leuke tips aan de hand.
Wanneer het op ons plan aankomt om langs de kust naar Spanje te varen en niet vanuit La Rochelle schuin over te steken verteld hij vol vuur over zijn ervaringen in hetzelfde gebied. Onder la Rochelle ligt tot vlak boven de Spaanse grens een enorm schietgebied: de Landes range. Dat betekent dat je minimaal 45 mijl uit de kust moet blijven of binnen 3 mijl van de kust moet varen. Bij een tocht langs de kust en een westelijke wind lig je dan al gauw aan lager wal en met de oceaandeining kan dat heel vervelend zijn. Maar met een lopende wind vanuit bijvoorbeeld een Oostelijke richting is het stuk in twee lange dagtochten te overbruggen. Je komt dan uit in de bocht bij Spanje waar, zo hebben we ons laten vertellen, weer prachtige plaatsjes en haventjes liggen. Wij kiezen voor deze optie en hebben zin in een Slow Start naar Spanje.
Wanneer het op ons plan aankomt om langs de kust naar Spanje te varen en niet vanuit La Rochelle schuin over te steken verteld hij vol vuur over zijn ervaringen in hetzelfde gebied. Onder la Rochelle ligt tot vlak boven de Spaanse grens een enorm schietgebied: de Landes range. Dat betekent dat je minimaal 45 mijl uit de kust moet blijven of binnen 3 mijl van de kust moet varen. Bij een tocht langs de kust en een westelijke wind lig je dan al gauw aan lager wal en met de oceaandeining kan dat heel vervelend zijn. Maar met een lopende wind vanuit bijvoorbeeld een Oostelijke richting is het stuk in twee lange dagtochten te overbruggen. Je komt dan uit in de bocht bij Spanje waar, zo hebben we ons laten vertellen, weer prachtige plaatsjes en haventjes liggen. Wij kiezen voor deze optie en hebben zin in een Slow Start naar Spanje.
Het schietgebied boezemt natuurlijk wel ontzag in. Naar het schijnt schieten ze in de weekenden en vakantieperiodes niet. Dit is overigens ook weer aan verandering onderhevig want tegenwoordig 'verhuren' de Fransen hun schietgebied aan andere landen. Je kunt je laten informeren over waar en wanneer ze precies schieten via een telefoonnummer.
Onze Engelse buurman heeft dit enkele jaren geleden gedaan, en doet verhaal. De mevrouw aan de telefoon vertelde hem dat ze bijvoorbeeld van 9 tot 13 schieten met raketten in een gebied weergegeven met coordinaten Xx-YY. Van 13 to 15 is er dan een staakt het vuren, en vervolgens schieten ze dan weer tot 18 uur. Rare jongens die Fransen, hun lunchpauze is wel heilig! Je zou zeggen: het schiet allemaal niet op. Leuk detail: de naam van het jacht van de buurman.....Gunsmoke!
Onze Engelse buurman heeft dit enkele jaren geleden gedaan, en doet verhaal. De mevrouw aan de telefoon vertelde hem dat ze bijvoorbeeld van 9 tot 13 schieten met raketten in een gebied weergegeven met coordinaten Xx-YY. Van 13 to 15 is er dan een staakt het vuren, en vervolgens schieten ze dan weer tot 18 uur. Rare jongens die Fransen, hun lunchpauze is wel heilig! Je zou zeggen: het schiet allemaal niet op. Leuk detail: de naam van het jacht van de buurman.....Gunsmoke!
