Het geluid zwelt aan, Jeroen krimpt in elkaar. Met een kopje koffie in de hand heb ik slechts een vinger beschikbaar om in mijn oor te steken. Het is oorverdovend.
Op tweehonderd meter boven ons komt een straaljager over, recht boven de mast. Hij verdwijnt boven Limnos op dezelfde hoogte. In de verte zie ik nog een straaljager aankomen. Hij vliegt dezelfde richting, in eenzelfde baan maar niet rakelings over ons heen. We vragen ons af: zijn dit Griekse straaljagers, of is dit een achtervolging van een Turkse straaljager? Zijn dit de voorboden van de spanningen tussen de Grieken en de Turken.
Een paar dagen geleden kwamen we aan op Limnos. Een eiland dichter bij het Turkse vaste land dan aan de Griekse kant. Het eerste wat ons opviel zijn de kale bruine bergen. Het oogt wat ruiger en minder vriendelijk allemaal. Het is het resultaat van de Meltemi, de zomerse Noordenwind die hier vanaf juni t/m september waait. In de haven van Marina blijven we een paar dagen liggen en krijgen we af en toe vlagen van 30 knp wind over ons heen. We leggen wat extra landvasten en controleren het anker regelmatig. We verhuizen naar Moudros in een baai die wel 10 km lang is, in de richting van het Noordoosten. Het is hier heel vlak en als we de weerkaarten mogen geloven, tunnelt de wind flink door deze baai en kleuren de kaarten diep donkerrood. In Moudros zelf is niet veel te beleven, of het moet de speeltuin aan de waterkant zijn waar ‘s avonds de kinderen spelen en de ouders met elkaar kletsen. Op de weerkaarten wordt nog 1 a 2 dagen redelijke wind aangegeven maar daarna waait het een week knetterhard. Ons volgende eiland waar we naar toe gaan is Lesbos, wat min of meer ingeklemd wordt door de Turkse kust. Aan de oostkant ligt het plaatsje Mitilini waar de weersomstandigheden veel beter zijn.
Voor morgen spreken de weerkaarten elkaar tegen. De ene geeft windkracht 5 de andere weerkaart 0. Wat moeten we geloven? We besluiten om waarschijnlijk de volgende dag om 6uur te vertrekken voor de afstand van 50 mijl, maar morgenochtend pas de definitieve beslissing te nemen. Om 20 voor 6 wordt ik wakker en zie dat het Griekse marifoonbericht is aangepast met een windkracht 5 a 6. De andere weerberichten zijn min of meer gelijk gebleven, dus ook enkele die totaal geen wind voorspellen. Op dat moment is het windstil in de haven.
Voor morgen spreken de weerkaarten elkaar tegen. De ene geeft windkracht 5 de andere weerkaart 0. Wat moeten we geloven? We besluiten om waarschijnlijk de volgende dag om 6uur te vertrekken voor de afstand van 50 mijl, maar morgenochtend pas de definitieve beslissing te nemen. Om 20 voor 6 wordt ik wakker en zie dat het Griekse marifoonbericht is aangepast met een windkracht 5 a 6. De andere weerberichten zijn min of meer gelijk gebleven, dus ook enkele die totaal geen wind voorspellen. Op dat moment is het windstil in de haven.
Weerberichten worden gemaakt op basis van weermodellen. Er zijn 2 veel gebruikte globale weermodellen, namelijk de Europese (ECMWF) en Amerikaanse (GFS) weercomputer. Het is moeilijk te zeggen welke de beste prognoses maakt. Meestal tonen de modellen op korte termijn dezelfde evoluties maar op lange termijn verschillen de voorspellingen vaak. Het is aan de weerman om de data van de verschillende weercomputers te vergelijken en daar dan de juiste conclusies uit te trekken. Zo werkt het KNMI in Nederland ook.
De verschillende apps die we raadplegen trekken op basis van weermodellen hun conclusies en verwerken die tot weerkaarten met gribfiles, pijlen en kleuren. Eigenlijk gooien ze hun eigen sausje over de weermodellen en de vraag is natuurlijk wie heeft er gelijk.
Ik ben geneigd het marifoon weerbericht te geloven. Het wordt speciaal opgesteld voor de scheepvaart en het geldt slechts voor de komende 24 uur. Je mag er van uitgaan dat de wind niet meer wordt dan in het bericht aangegeven voor een specifiek gebied. In het Griekse marifoonbericht voor ons vaargebied dus 5 a 6.
We staan vertwijfeld over de verschillende apps gebogen en vragen ons af wat is wijsheid. Wanneer we vandaag niet gaan, liggen we waarschijnlijk een week vast in deze haven en ook dat is geen aanlokkelijk vooruitzicht. Ik bekijk ook nog de kaarten waarin de hoge en lage drukgebieden, isobaren en de luchtdruk wordt weergegeven. Ik ontdek een kern van lage druk in de richting waar wij naar toe gaan. Verder zitten ze allemaal mis met een luchtdruk. De ene app zegt 110 HPa, de andere 112 Hpa, op de plek waar ons startpunt zich bevindt. Onze barometer geeft 116 Hpa aan. Die wind gaat er wel komen! We gaan!
We varen de baai uit in alle stilte en kunnen de boot rustig zeilklaar maken. We doen nog een ontbijtje en dan zijn we op zee. De wind en golfslag nemen toe, de motor gaat uit en we zeilen. De wind neemt toe en we doen twee riffen in het zeil. Als de wind nog verder toe neemt rollen we ook de fok een stukje in. De golven bepalen het ritme en onze leefstijl. Uiteindelijk zien we 23 knopen weergegeven, windkracht 6 dus. Het marifoonbericht heeft gelijk. We zeilen met een snelheid van dik 7 knopen recht op doel af.
De verschillende apps die we raadplegen trekken op basis van weermodellen hun conclusies en verwerken die tot weerkaarten met gribfiles, pijlen en kleuren. Eigenlijk gooien ze hun eigen sausje over de weermodellen en de vraag is natuurlijk wie heeft er gelijk.
Ik ben geneigd het marifoon weerbericht te geloven. Het wordt speciaal opgesteld voor de scheepvaart en het geldt slechts voor de komende 24 uur. Je mag er van uitgaan dat de wind niet meer wordt dan in het bericht aangegeven voor een specifiek gebied. In het Griekse marifoonbericht voor ons vaargebied dus 5 a 6.
We staan vertwijfeld over de verschillende apps gebogen en vragen ons af wat is wijsheid. Wanneer we vandaag niet gaan, liggen we waarschijnlijk een week vast in deze haven en ook dat is geen aanlokkelijk vooruitzicht. Ik bekijk ook nog de kaarten waarin de hoge en lage drukgebieden, isobaren en de luchtdruk wordt weergegeven. Ik ontdek een kern van lage druk in de richting waar wij naar toe gaan. Verder zitten ze allemaal mis met een luchtdruk. De ene app zegt 110 HPa, de andere 112 Hpa, op de plek waar ons startpunt zich bevindt. Onze barometer geeft 116 Hpa aan. Die wind gaat er wel komen! We gaan!
We varen de baai uit in alle stilte en kunnen de boot rustig zeilklaar maken. We doen nog een ontbijtje en dan zijn we op zee. De wind en golfslag nemen toe, de motor gaat uit en we zeilen. De wind neemt toe en we doen twee riffen in het zeil. Als de wind nog verder toe neemt rollen we ook de fok een stukje in. De golven bepalen het ritme en onze leefstijl. Uiteindelijk zien we 23 knopen weergegeven, windkracht 6 dus. Het marifoonbericht heeft gelijk. We zeilen met een snelheid van dik 7 knopen recht op doel af.
De contouren van Lesbos worden langzaam zichtbaar in de nevelige horizon. Hoge bergen die langzaam groen kleuren naarmate we dichterbij komen. We lopen het plaatsje Mithymna aan. Onze pilot geeft alleen maar vaaraanwijzingen voor de havens aan en geen informatie over de plaats aan. We ontdekken dat Mithymna een heel leuk plaatsje is met een kasteel als trekpleister voor de toeristen. Onderweg naar het kasteel lopen we door smalle straatjes en raken aan de praat met een Nederlandse eigenaresse van een sieradenwinkeltje. Al snel komt het gesprek op de vluchtelingenkampen die volgens haar het toerisme verpesten. Europa kijkt stilzwijgend toe en biedt nauwelijks hulp, zo zegt zij. Later kijken we op internet en ontdekken dat met name in 2016 de vluchtelingen een groot probleem vormden op het eiland. We verplaatsen ons naar de hoofdstad Mytylene en zien daar inderdaad groepjes vluchtelingen rondlopen. In de haven zijn de Hellenic coastguard en de portpolice nadrukkelijk aanwezig en rukken regelmatig uit. We huren een auto en gaan het eiland verkennen. Her en der zien we kleine opvangkampen die er ogenschijnlijk goed uit zien en waar de mensen in containers leven. We komen ook langs Moria waar een groot vluchtelingenkamp ligt. We schrikken hier behoorlijk van de omstandigheden. Een gedeelte is omheind met 3 hekwerken van prikkeldraad met wachttorens binnen de omheining. Het lijkt ons dat de mensen wel zo in en uit kunnen lopen. Ook buiten de omheining staan veel tenten en we zien de vluchtelingen her en der in groepjes bij elkaar.
Later raken we in gesprek met een Nederlands stel die een rubberboot bij hun hotel zagen stranden, met daarin misschien wel 30 vluchtelingen. Zij hebben de overtocht van 7 km gewaagd naar een andere wereld, maar wat heeft die hun te bieden? Vooralsnog leven in een tentenkamp en lange procedures. Voor de mensen die mogen blijven is het te hopen dat Europa uiteindelijk voor hen en de volgende generaties ook een thuis wordt!
Later raken we in gesprek met een Nederlands stel die een rubberboot bij hun hotel zagen stranden, met daarin misschien wel 30 vluchtelingen. Zij hebben de overtocht van 7 km gewaagd naar een andere wereld, maar wat heeft die hun te bieden? Vooralsnog leven in een tentenkamp en lange procedures. Voor de mensen die mogen blijven is het te hopen dat Europa uiteindelijk voor hen en de volgende generaties ook een thuis wordt!
Lesbos is door de Meltemi aan de westkant kaal gewaaid. Het heeft ook hele mooie begroeide bergen en we ontdekken op onze tocht bergdorpjes waar de oranje daken mooi afsteken tussen het groen. Helaas is de sfeer verdwenen, zijn de luiken dichtgetimmerd en heeft de plaatselijke supermarkt zijn luiken gesloten. Slechts een enkel huis is bewoond. Aan de zuidelijke kant maken we een wandeling naar een bergtop waar bovenop naast de zendmasten een klein kapeltje geplaatst is. We hebben er een prachtig uitzicht over Lesbos.
We vertrekken van Lesbos naar Oinouses, een eilandengroep ten oosten van Chios en dus weer een stap naar het zuiden. Het ligt erg dicht tegen de Turkse kust en om te vermijden dat we door Turkse wateren gaan besluiten we om door de straat tussen Chios en Oinouses te gaan. We moeten Zuid-Westelijk varen om daar te komen en hebben windkracht 6BFt recht van achteren inkomend. Met de golven die er zijn is het geen prettige koers en daarom besluiten we af te kruisen en ruime wind te gaan varen. We varen met 2 riffen in het grootzeil en een volledige high aspect. Als we 2 uur onderweg zijn horen we een doffe dreun door het schip gaan, een stuk hout, een vis, wat zou het zijn?We kijken achter de boot wat we geraakt hebben en ik zie een ronddraaiend pootje en niet veel later de kop van een schildpad. We hadden het niet kunnen vermijden en we hopen maar dat de schildpad niet gewond is geraakt. Even later gaat de wind luwen zoals voorspeld en en wordt het tijd om de riffen er uit te halen. Daarvoor gaan we aan de wind varen, laten de grootschoot vieren zodat de druk uit het grootzeil gaat en hijsen het zeil volledig. We hebben daarvoor koers verlegd en gingen eventjes pal naar de Turkse kust. Niet veel later worden we opgeroepen door de Turkse.....via de marifoon. Ze vragen ons naar vertrekhaven, bestemming, het aantal personen aan boord en ons MMSI nummer. We antwoorden hun keurig en vragen ons af of we in Turkse wateren terecht zijn gekomen. Op onze waterkaarten wordt de grens niet weergegeven.
Ze vragen ons om stand-by te blijven. ‘He, moet je daar kijken’, zegt Jeroen. Ik volg zijn vinger en we zien een onderzeeër recht op ons af komen. Er gebeurt verder niets en de onderzeeër vaart mooi achter ons langs. We zien een vliegtuig rondcirkelen die de onderzeeër nauwlettend in de gaten houdt.
We vertrekken van Lesbos naar Oinouses, een eilandengroep ten oosten van Chios en dus weer een stap naar het zuiden. Het ligt erg dicht tegen de Turkse kust en om te vermijden dat we door Turkse wateren gaan besluiten we om door de straat tussen Chios en Oinouses te gaan. We moeten Zuid-Westelijk varen om daar te komen en hebben windkracht 6BFt recht van achteren inkomend. Met de golven die er zijn is het geen prettige koers en daarom besluiten we af te kruisen en ruime wind te gaan varen. We varen met 2 riffen in het grootzeil en een volledige high aspect. Als we 2 uur onderweg zijn horen we een doffe dreun door het schip gaan, een stuk hout, een vis, wat zou het zijn?We kijken achter de boot wat we geraakt hebben en ik zie een ronddraaiend pootje en niet veel later de kop van een schildpad. We hadden het niet kunnen vermijden en we hopen maar dat de schildpad niet gewond is geraakt. Even later gaat de wind luwen zoals voorspeld en en wordt het tijd om de riffen er uit te halen. Daarvoor gaan we aan de wind varen, laten de grootschoot vieren zodat de druk uit het grootzeil gaat en hijsen het zeil volledig. We hebben daarvoor koers verlegd en gingen eventjes pal naar de Turkse kust. Niet veel later worden we opgeroepen door de Turkse.....via de marifoon. Ze vragen ons naar vertrekhaven, bestemming, het aantal personen aan boord en ons MMSI nummer. We antwoorden hun keurig en vragen ons af of we in Turkse wateren terecht zijn gekomen. Op onze waterkaarten wordt de grens niet weergegeven.
Ze vragen ons om stand-by te blijven. ‘He, moet je daar kijken’, zegt Jeroen. Ik volg zijn vinger en we zien een onderzeeër recht op ons af komen. Er gebeurt verder niets en de onderzeeër vaart mooi achter ons langs. We zien een vliegtuig rondcirkelen die de onderzeeër nauwlettend in de gaten houdt.
Even later valt de wind weg en zijn we genoodzaakt om op de motor verder te gaan, waardoor we geen voorrang meer hebben hebben op grote gemotoriseerde schepen. Voor ons zien we diverse grote schepen van Oost naar West varen en omgekeerd; het is de scheepvaartroute om in Izmir, Turkije te komen. We peilen regelmatig en met een van de schepen zouden we op ramkoers komen te liggen. Een andere draait mee met de kust waardoor we ook over dat schip niet helemaal gerust zijn. Weer worden we opgeroepen door een Turkse instantie die vraagt of we de schepen zien varen. We antwoorden dat we de boel nauwlettend in de gaten houden. Daarna wordt er over de marifoon druk over ons gesproken, maar waar het over gaat? Ik grijp ook maar eens de marifoon om te vragen wat er aan de hand is. Ik word vriendelijk goedemorgen geheten en mij wordt verteld dat beide schepen achter ons langs gaan varen. Niet veel later gaat de wind uit het westen waaien, zoals deze keer voorspeld. De zeilen gaan omhoog, maar nog geen uur later is het grootzeil weer naar beneden. Vlagen van 25 tot 28 knopen wind geven onze boot genoeg speed. Niet veel later bereiken we het haventje van Oinousses waar we achteruit aan de kade, met het anker vanuit de voorpunt aanleggen. Het was een drukke dag.
Op Oinousses blijven we een paar dagen liggen. Het eiland is niet zo groot en we maken lange wandelingen om het eiland te ontdekken. Het haventje aan de zuidzijde ligt bij het enige dorpje dat tegen een helling is gebouwd. Het ademt de sfeer van een Waddeneiland, maar dan Grieks met nog steeds weinig toeristen. Ook hier staat een klooster ontdekken we tijdens onze wandelingen. Foto’s maken mogen we niet, maar die hadden we al stiekem gemaakt door het kijkvenstertje in de deur.
Op Oinousses blijven we een paar dagen liggen. Het eiland is niet zo groot en we maken lange wandelingen om het eiland te ontdekken. Het haventje aan de zuidzijde ligt bij het enige dorpje dat tegen een helling is gebouwd. Het ademt de sfeer van een Waddeneiland, maar dan Grieks met nog steeds weinig toeristen. Ook hier staat een klooster ontdekken we tijdens onze wandelingen. Foto’s maken mogen we niet, maar die hadden we al stiekem gemaakt door het kijkvenstertje in de deur.
