God save the queen

Kleurig Andalusië, een cultuurrijke streek met een mengelmoes van Arabische invloeden.......

Cadiz is een leuke plaats en kenmerkt zich zoals veel zuidelijke Spaanse steden door hele nauwe straatjes zodat de zon geen kans krijgt om het stadsleven te veel te beïnvloeden. In deze steden zijn de huizen zo gebouwd dat ze onderdak bieden aan meerdere gezinnen. Wanneer je de houten toegangsdeur gepasseerd bent kom je in een halletje met rijk gedecoreerde tegeltjes waarna een smeedijzeren tralie deur toegang geeft tot een binnenplaatsje met veelal allerlei planten en struiken in potten. Deze binnenplaats en ook de bovenliggende open galerijen bieden toegang tot de verschillende appartementen.
We lopen en fietsen in de directe omgeving van Cadiz en ondertussen kijken we naar een weergat om verder te komen naar de Middellandse Zee. Het is er niet, de wind staat iedere keer Oost of Zuidoost en door de straat van Gibraltar trechtert het dan zodanig dat er zomaar 40 knopen wind aan de Atlantische kant kan staan. We besluiten een auto te huren en het achterland Andalusië te gaan ontdekken. Momenteel is het geen toeristenseizoen en een auto huren kost ons slechts 24 euro voor 2 dagen. Ook het hotel in Ronda waar we naar toe gaan kost ons maar 40 euro inclusief ontbijt. We hebben een route uitgestippeld door het natuurgebied Parque Natural Sierra de Grazalema. Het gebied kenmerkt zich door ruige rotspartijen, prachtige witte Andalusische dorpjes tegen berghellingen geplakt met oranje-rode daken, olijfboomgaarden, vlaktes en bossen. Opvallend in het landschap zijn de loofbomen die hier op dit moment in gele herfsttooi staan maar daarnaast de vlaktes met nieuw fris groen gras, wat nu opkomt omdat het regenseizoen is aangebroken en de temperaturen tussen de 10 en 20 graden zijn. Op een enkele boerderij die we tegen komen lopen jonge lammetjes rond. De pittoreske plaatsjes met Moorse invloeden hebben zulke nauwe straatjes waar we met de auto nauwelijks doorkomen. Vaak zijn ze gebouwd rondom de kerk, die er meestal hoog bovenuit torent.

Uiteindelijk komen we in Ronda waar een diepe berg kloof de stad verdeeld met aan de ene kant de oude stad en aan de andere kant een deel waar een enorme ronde arena is aangelegd voor het stierenvechten. Tussen deze twee delen is een brug aangelegd die zo imposant is dat het een toeristische attractie is geworden.
De volgende dag bezoeken Sentonil de las Bodegas. In dit plaatsje zijn de woningen in de rotsen gebouwd. Het schijnt dat de temperatuur in deze huizen het hele jaar door vrij constant is. Bij een huis waar de deur van open staat gluur ik naar binnen en zie een grote ijskast staan in een nis in in de rotsen. We doen nog een kop koffie op een terras en dan vertrekken we weer, dwars door het natuurgebied, richting boot. Op dat moment trekt een nieuw front over en langzamerhand begint het te regenen.

Maandagmorgen 5 december bekijken we de weersvoorspellingen opnieuw. Het ene bericht spreekt het andere tegen, zoals zo vaak. In de haven horen we de wind af en toe aanzwellen als ze door de verstaging heen giert. De golfhoogte is aanzienlijk rondom de 3 meter, wat verder op zee is de waarneming ca. 4 meter. Over 1 ding zijn de berichten het eens, het gaat allemaal rustiger worden vandaag. Misschien ons Sinterklaas cadeautje? We besluiten te gaan. Eenmaal buiten is het duidelijk, de golven zijn pittig. Nog snel een bak koffie met een stuk cake, voordat we straks niet meer onderdeks kunnen; hebben we in ieder geval iets in de maag. Ik had gelukkig al een zeeziektetablet genomen, dus heb nergens last van. Op zee worden de schoten flink aangetrokken en aan de wind gaan we onderweg naar Barbate, onze laatste tussenstop voor Gibraltar. We worden door iedere golf omhoog getild en glijden over de top weer naar beneden. Gingen we met een rif in het zeil de haven uit, onderweg zetten we nog een tweede en later nog een derde rif. Dit is geen gemakkelijk tochtje. Jeroen maakt snel een broodje kaas met sinaasappelsap. De sinaasappelsap zit nog half in de beker en half over het broodje kaas. Een bezoek aan de wc is een bezoeking, je schrap zetten in een hokje, ondertussen alle kanten uit gesmeten worden, en dan ook nog zien alle beschermende kleding uit te trekken. De 25 mijl over zee komen we wel door, maar dan nog ca 10 opkruisend naar de haven. De laatste mijlen vallen ons zwaar. In het donker komen we aan en prijzen ons gelukkig dat we dit er af hebben gezweten, we liggen. Nog even eten en dan maar snel naar bed.

De volgende ochtend zijn we om 9 uur op pad. De laatste 35 mijl naar Gibraltar. Dit is een heel ander weertype, zonnetje, minder wind en de golfslag is niet zo hoog. We ontwijken een paar visgebieden. In de verte zien we de bergen van Marokko, ons gevoel van opwinding neemt toe. Toch wel heel bijzonder om tussen twee continenten door te varen. Een gestage stroom van grote schepen zien we de straat van Gibraltar induiken. Ondertussen horen we regelmatig alarmberichten via de marifoon; gisteren waren ze er ook al, maar toen dachten we dat het met er weer te maken had. 'Pan pan, pan pan, Pan pan, klinkt het door de speaker gevolgd door een bericht dat er een bootje ergens met coördinaten x en y drijft met 11 mensen erin, stuurloos ronddrijft ergens tussen Marokko en Spanje. We waren er al voor gewaarschuwd dat je helemaal dol ging worden van deze berichten in de Middellandse Zee. We zetten de marifoon uit en houden een handheld marifoon onder bereik. Plotsklaps valt de wind even weg maar komt dan ook weer terug en neemt weer behoorlijk toe. Wijs geworden gooien we er maar direct twee riffen in. We lopen wel heel lekker met ca. 7 knopen.

We moeten het zuidelijkste puntje van Europa, Tarifa, om en in verband met de oostelijke wind steeds meer tegen de wind in. We kruisen op en iedere keer wanneer we bijna in het Verkeersscheidingsstelsel zijn, dat dwars door de straat van Gibraltar loopt, gaan we overstag richting Spaanse kant. Gelukkig zijn de golven niet zo hoog maar de wind doet ons besluiten weer een derde rif te zetten. Zo bereiken we de golf van Algeciras waar Gibraltar aan ligt. We besluiten om in de Queensland Quay Marina te gaan liggen. Hier aangekomen helpen de havenmeesters ons aan te leggen op de manier die gebruikelijk is in de Middellandse Zee. Met de achterkant naar de kant en dan vis je een lijn op naast de boot die ergens voor de punt verankerd is in de zeebodem en belegt die op het voordek. Wanneer we vast liggen vraagt de havenmeester of we onze Spaanse gastenvlaggetje nog even naar beneden willen halen. Het schaamrood stijgt ons naar de kaken; dat is waar ook, we zijn in Gibraltar, dus Brits. Britten zijn erg gesteld op dit soort formaliteiten. Even later laten we het Spaanse gastenvlaggetje zakken en hijsen de union Jack, onderwijl fluiten we het Engelse volkslied: God save the Queen.