Galicië

En dan zijn we er: A Coruna, de haven waar wereldzeilers samenkomen en waar we jaren over droomden, spraken, als eerste grote stap naar.......

Na twee dagen motoren zijn we in Ribadeo aangekomen, in de provincie Galicië waar rivieren naar buiten stromen en je eigenlijk van rivier naar rivier vaart: de beroemde Ria's. Het stuk wat we net gepasseerd zijn kon ons niet zo bekoren. Misschien zijn we al teveel verwend met mooie havenplaatsjes en prachtig achterliggend landschap. We hebben ons net aangemeld en ons illegale bootpaspoort doet uitstekend werk. De havenmeester wil meestal de bootpapieren en paspoorten zien, soms ook de verzekeringspapieren. We kregen de tip om een soort nep-bootpaspoort te maken met daarop de gegevens van je boot. In 3e wereldlanden willen ze de bootpapieren nog wel eens vasthouden. Om dat te voorkomen hebben we een 'illegaal' bootpaspoort, en we proberen dat hier in Spanje uit. Tot dusver is er geen havenmeester die er aarzelend over doet. Het wordt gewoon geaccepteerd.

Jeroen heeft de WiFi opgestart dus kunnen we weer probleemloos internetten, wat we doen onder het genot van een glaasje wijn. Er blaast een zacht verkoelend briesje wat het net even aangenamer maakt onder de bimini. Op zee zat ik nog met de trui aan maar in de haven loopt de temperatuur weer aardig op. Verder zagen de douches er verlokkelijk uit want ik voel me vies en wil graag het zweet van me afspoelen.

In de volgende haven Viveiro ontdekken we op de fiets het achterliggende landschap. We fietsen een stuk stroomopwaarts en bezoeken een eucalyptus bos. Onderweg doen we koffie bij een plaatselijk barretje annex supermarkt. De artikelen staan nog uitgestald in ouderwetse houten winkelkasten. Het lijkt of de tijd er stil heeft gestaan, de koffie is er heerlijk en slecht 1 euro. Wanneer we een tweede bakje bestellen krijgen we schone kopjes en worden de oude in de wasbak gezet. De plaatselijke oudjes zitten er, ondanks het middaguur, al aan de wijn en het bier.

Jeroen gaat later aan de slag met de marifoon. Een nieuwe is onderweg net zoals een nieuwe buitenboordmotor, die we in Nederland hebben besteld en die morgen in A Coruna aan moet komen. Volgens de track en tracé melding staat ons pakket in Madrid. Uiteindelijk bleek het veel goedkoper om de spullen in Nederland te bestellen en hier naar toe te laten verzenden. Ondanks dat een nieuwe marifoon onderweg is probeert Jeroen de oude nieuw leven in te blazen. Het zit hem in de genen denk ik dan maar, en zowaar hij komt weer tot leven, maar wel zodanig dat we het niet verantwoord vinden en toch de nieuwe gaan monteren. Later die dag krijgen we keurig een mailtje van de Marina in A Coruna dat ons pakket is aangekomen. Laat ik niet te vroeg juichen maar ik ben verbaasd dat het zo makkelijk gaat om spullen te laten versturen.

We ronden Cabo de Bares, het noordelijkste puntje van Spanje en ankeren in de haven van Cedeira. Naarmate we de westkust van Spanje naderen valt het ons op dat het drukker wordt in havens en op ankerplekjes. Blijkbaar hebben de Fransen inmiddels vakantie en ook het aantal boten met windgeneratoren en zonnepanelen neemt toe. In Cedeira liggen zowaar 3 andere Nederlandse jachten. Het zal wel komen omdat we dichter in de buurt komen van A Coruna. A Coruna is de plaats die veel wereldzwervers aandoen. Het ligt strategisch goed omdat het voor veel zeilers de eerste stopplaats is na een directe oversteek van de westpunt van Frankrijk of de zuidkust van Engeland. Vanuit daar vertrekken mensen verder zuid langs de Spaans Portugese kust naar bijvoorbeeld de Canarische eilanden voor een Atlantische oversteek. Ook de Azoren en Madeira zijn populaire bestemmingen om vanuit deze plaats te bezoeken. Wij gaan vanuit daar verder Zuidwaarts om uiteindelijk via Gibraltar de Middellandse Zee in te gaan.

Een dag later zijn we er dan zomaar....ineens, het voelt bijzonder: A Coruna. We vallen met de neus in de boter want er is een Middeleeuws festival aan de gang. Tussen het feestgedruis vieren wij op een terras dat we zo ver zijn gekomen. De volgende dag halen we ons pakket bij de havenmeester, het is er! De motor wordt bedrijfsklaar gemaakt en we gaan spelevaren in de haven. Het motortje moet worden ingevaren. Verder gaan we op zoek naar andere zaken die het hebben begeven: de ananas-Snijder (pina cortado), de kurkentrekker (onontbeerlijk), de buitendouchekop (bij een watersportzaak met een eigen signatuur, waarbij de Spaanse klanten onze Engelse spreekbuis zijn) en een hangslot (candado) om het bijbootje mee vast te maken. We krijgen er steeds meer lol in om met handen en voeten en gebrekkig Spaans datgene te krijgen wat we zoeken en fietsen soms de halve stad af. De marifoon laten we een dagje wachten want vanuit hier bezoeken we Santiago di Compostela per trein, gebombardeerd tot werelderfgoed. Dat stempel is het waard, wat een bijzondere, historische stad! We zien pelgrims met de Jakobsschelp en bezoeken het graf van St. Jacob. Allerlei pluimage doolt door deze authentieke plaats: priesters, nonnen, gelovigen, pelgrims, backpackers, toeristen vanuit allerlei windstreken; wij voelen ons thuis in deze kleurrijke internationale stad en hebben een heerlijke dag.

Daags daarna gaan we weer verder met het inbouwen van de Marifoon en het klaarmaken van de boot voor de komende weken. Franca halen we morgen van de trein. Zij vaart met ons mee naar Vigo en daarna komen Tom en Willianne aan boord, waarmee we in de buurt van Vigo en de Ria's rondvaren. We hebben zin in de komende weken met Nederlands gezelschap. 's Middags is de Marifoon geïnstalleerd en onder het luisteren van muziek nemen we een wijntje, open gemaakt met onze nieuwe kurkentrekker en dan begeeft de radio het......