De wekker staat op 5 uur. We vertrekken vanaf Corfu naar Montenegro. Een tocht van ca 160 mijl. We denken dat we er tussen de 30 en 35 uur over gaan doen. De omstandigheden zijn goed. Er staat een hogedruk gebied ten zuiden van ons en ten oosten ligt een lage drukgebied waardoor de wind uit de zuidelijke hoek moet gaan waaien. Gisteren waaide het nog even stevig vanuit de noordelijk hoek maar vandaag gaan we die mee krijgen.
In het ankerbaaitje, waar we onze laatste Griekse nacht doorbrengen, is het aardedonker. In de verte zien we een ferry koers zetten naar Igoumenitsa. Het is koud. We lichten het anker. Via een paar verlichte boeien zetten we koers naar open zee. Niet veel later gloort de ochtendzon achter de bergen van Albanië en komt onze natuurlijke warmtebron ons verwarmen. Op de bergen licht nog sneeuw. Het is ook nog maar 16 maart. Op het water zijn nog geen zeil- of motorboten te bekennen. Onbegrijpelijk vind ik het, dat er nog zo weinig watertoerisme te ontdekken is. De afgelopen week zat ik al even in mijn blootje aan dek.
Helaas staat er nog te weinig wind om te zeilen en motoren we richting Noord-West. We trekken een paar keer de fok uit om te kijken of er voldoende wind staat. Het blijft voorlopig motoren. Het lange zitten is begonnen. Het internet valt weg en voorlopig is de wereld beperkt tot een schrale 50 m2 die continue in beweging is. De boeken komen te voorschijn. Niet veel later komt een groep dolfijnen ons een poosje vermaken.
‘s Avonds beginnen we ons wachtschema. Tijdens mijn wacht krijg ik het aan de stok met een paar vissersboten. Dan bewijst onze nieuwe kaartplotter zijn dienst. Vanuit een comfortabele warme positie binnen krijg ik alle benodigde info binnen op mijn iPad. Uiteraard check ik buiten of de informatie wel klopt met de werkelijkheid. Onze radar signaleert een aantal boten in onze omgeving die geen AIS hebben.
Naast AIS kun je ook met radar kijken wat er in je omgeving allemaal vaart. Je ziet dan niet een bootje varen maar kleine streepjes op je scherm. Dmv afstandsringen heb je dan een idee op welke afstanden deze boten zich bevinden. Het radarsysteem kan zelfs min of meer bepalen met welke snelheid en in welke richting de boten varen.
Ondertussen ligt Jeroen lekker op een oor. Het is natuurlijk maar wat je lekker noemt. Op het moment dat ik dit schrijf staan er golven van ca een meter. Ze rollen onder het schip door en zorgen ervoor dat het schip in alle richtingen mee rolt. Mijn lichaam maakt die bewegingen ook. Ik stuiter dus op en neer maar ook heen en weer. Al slapend doen we daarom ritjes met een rollercoaster. Om een uur of 5 neemt Jeroen de wacht over en ga ik ‘lekker’ slapen. Om 8 uur maakt Jeroen mij wakker met de boodschap dat er iets mis is met de motor.
We hadden er al iets van gemerkt, de motor liep niet helemaal lekker. We dachten dat het aan de heftige golven lag, dus schenken we er geen aandacht aan. We zijn nog 10 mijl van de haven, onder normale omstandigheden nog ca 2 uur varen. Met de gopro maakt Jeroen vanaf het achterdek een filmpje van de schroef onder de boot. Tot onze verbazing zien we een plastic zak om de schroef zitten.