Zoals altijd zit het venijn in de staart. We zitten in het zonnetje, nog 4 mijl te gaan naar de haven van Bar in Montenegro. Ons humeur is flink opgeknapt na het avontuur van deze ochtend. Wat zijn we opgelucht!
Vaarwel Griekenland
De wekker staat op 5 uur. We vertrekken vanaf Corfu naar Montenegro. Een tocht van ca 160 mijl. We denken dat we er tussen de 30 en 35 uur over gaan doen. De omstandigheden zijn goed. Er staat een hogedruk gebied ten zuiden van ons en ten oosten ligt een lage drukgebied waardoor de wind uit de zuidelijke hoek moet gaan waaien. Gisteren waaide het nog even stevig vanuit de noordelijk hoek maar vandaag gaan we die mee krijgen.
In het ankerbaaitje, waar we onze laatste Griekse nacht doorbrengen, is het aardedonker. In de verte zien we een ferry koers zetten naar Igoumenitsa. Het is koud. We lichten het anker. Via een paar verlichte boeien zetten we koers naar open zee. Niet veel later gloort de ochtendzon achter de bergen van Albanië en komt onze natuurlijke warmtebron ons verwarmen. Op de bergen licht nog sneeuw. Het is ook nog maar 16 maart. Op het water zijn nog geen zeil- of motorboten te bekennen. Onbegrijpelijk vind ik het, dat er nog zo weinig watertoerisme te ontdekken is. De afgelopen week zat ik al even in mijn blootje aan dek.
De wekker staat op 5 uur. We vertrekken vanaf Corfu naar Montenegro. Een tocht van ca 160 mijl. We denken dat we er tussen de 30 en 35 uur over gaan doen. De omstandigheden zijn goed. Er staat een hogedruk gebied ten zuiden van ons en ten oosten ligt een lage drukgebied waardoor de wind uit de zuidelijke hoek moet gaan waaien. Gisteren waaide het nog even stevig vanuit de noordelijk hoek maar vandaag gaan we die mee krijgen.
In het ankerbaaitje, waar we onze laatste Griekse nacht doorbrengen, is het aardedonker. In de verte zien we een ferry koers zetten naar Igoumenitsa. Het is koud. We lichten het anker. Via een paar verlichte boeien zetten we koers naar open zee. Niet veel later gloort de ochtendzon achter de bergen van Albanië en komt onze natuurlijke warmtebron ons verwarmen. Op de bergen licht nog sneeuw. Het is ook nog maar 16 maart. Op het water zijn nog geen zeil- of motorboten te bekennen. Onbegrijpelijk vind ik het, dat er nog zo weinig watertoerisme te ontdekken is. De afgelopen week zat ik al even in mijn blootje aan dek.
Saai
Helaas staat er nog te weinig wind om te zeilen en motoren we richting Noord-West. We trekken een paar keer de fok uit om te kijken of er voldoende wind staat. Het blijft voorlopig motoren. Het lange zitten is begonnen. Het internet valt weg en voorlopig is de wereld beperkt tot een schrale 50 m2 die continue in beweging is. De boeken komen te voorschijn. Niet veel later komt een groep dolfijnen ons een poosje vermaken.
Helaas staat er nog te weinig wind om te zeilen en motoren we richting Noord-West. We trekken een paar keer de fok uit om te kijken of er voldoende wind staat. Het blijft voorlopig motoren. Het lange zitten is begonnen. Het internet valt weg en voorlopig is de wereld beperkt tot een schrale 50 m2 die continue in beweging is. De boeken komen te voorschijn. Niet veel later komt een groep dolfijnen ons een poosje vermaken.
Gelukkig begint er dan een lekkere wind te waaien. Het zeil wordt uitgerold en de motor gaat uit. De golfslag neemt ook toe en we surfen van de golven. Het leven dendert met een knoop of 6 a 7 in de goede richting. De stuurautomaat doet zijn werk en wij voorzien onszelf met enige regelmaat van drinken of voedsel. Tegen de avond wordt het kouder en gaat de thermo aan. Ik vind mijn poolmuts en zelfs mijn winterhandschoenen haal ik alvast tevoorschijn.
Spanning en sensatie
‘s Avonds beginnen we ons wachtschema. Tijdens mijn wacht krijg ik het aan de stok met een paar vissersboten. Dan bewijst onze nieuwe kaartplotter zijn dienst. Vanuit een comfortabele warme positie binnen krijg ik alle benodigde info binnen op mijn iPad. Uiteraard check ik buiten of de informatie wel klopt met de werkelijkheid. Onze radar signaleert een aantal boten in onze omgeving die geen AIS hebben.
‘s Avonds beginnen we ons wachtschema. Tijdens mijn wacht krijg ik het aan de stok met een paar vissersboten. Dan bewijst onze nieuwe kaartplotter zijn dienst. Vanuit een comfortabele warme positie binnen krijg ik alle benodigde info binnen op mijn iPad. Uiteraard check ik buiten of de informatie wel klopt met de werkelijkheid. Onze radar signaleert een aantal boten in onze omgeving die geen AIS hebben.
AIS is een systeem wat vaargedrag, oa snelheid en koers van andere boten uitwisselt met onze boot. Het is super handig want ik zie gewoon andere boten varen over mijn scherm. Ik krijg daarnaast ook nog informatie over mogelijke aanvaringsrisico’s. Niet alle schepen hebben een dergelijk systeem. Vissersschepen willen hun positie soms niet laten weten zodat ze de beste visstek voor zichzelf houden en hebben hun AIS uit
Naast AIS kun je ook met radar kijken wat er in je omgeving allemaal vaart. Je ziet dan niet een bootje varen maar kleine streepjes op je scherm. Dmv afstandsringen heb je dan een idee op welke afstanden deze boten zich bevinden. Het radarsysteem kan zelfs min of meer bepalen met welke snelheid en in welke richting de boten varen.
Naast AIS kun je ook met radar kijken wat er in je omgeving allemaal vaart. Je ziet dan niet een bootje varen maar kleine streepjes op je scherm. Dmv afstandsringen heb je dan een idee op welke afstanden deze boten zich bevinden. Het radarsysteem kan zelfs min of meer bepalen met welke snelheid en in welke richting de boten varen.
Het vissersschip dat pal op mijn route ligt vaart gelukkig van mij weg. Ik blijf het een poosje volgen. Een ander visserschip wat op zijn plaats leek te blijven komt toch dichterbij. Er lijkt geen aanvaringsrisico maar toch zet ik een beetje gas bij om ruim voor de visser langs te kruisen. De rust is weergekeerd. Ik ga na dit intermezzo verder met spelletjes spelen op de iPad om zo de tijd te doden.
Slapen
Ondertussen ligt Jeroen lekker op een oor. Het is natuurlijk maar wat je lekker noemt. Op het moment dat ik dit schrijf staan er golven van ca een meter. Ze rollen onder het schip door en zorgen ervoor dat het schip in alle richtingen mee rolt. Mijn lichaam maakt die bewegingen ook. Ik stuiter dus op en neer maar ook heen en weer. Al slapend doen we daarom ritjes met een rollercoaster. Om een uur of 5 neemt Jeroen de wacht over en ga ik ‘lekker’ slapen. Om 8 uur maakt Jeroen mij wakker met de boodschap dat er iets mis is met de motor.
Ondertussen ligt Jeroen lekker op een oor. Het is natuurlijk maar wat je lekker noemt. Op het moment dat ik dit schrijf staan er golven van ca een meter. Ze rollen onder het schip door en zorgen ervoor dat het schip in alle richtingen mee rolt. Mijn lichaam maakt die bewegingen ook. Ik stuiter dus op en neer maar ook heen en weer. Al slapend doen we daarom ritjes met een rollercoaster. Om een uur of 5 neemt Jeroen de wacht over en ga ik ‘lekker’ slapen. Om 8 uur maakt Jeroen mij wakker met de boodschap dat er iets mis is met de motor.
Venijn in de staart
We hadden er al iets van gemerkt, de motor liep niet helemaal lekker. We dachten dat het aan de heftige golven lag, dus schenken we er geen aandacht aan. We zijn nog 10 mijl van de haven, onder normale omstandigheden nog ca 2 uur varen. Met de gopro maakt Jeroen vanaf het achterdek een filmpje van de schroef onder de boot. Tot onze verbazing zien we een plastic zak om de schroef zitten.
We hadden er al iets van gemerkt, de motor liep niet helemaal lekker. We dachten dat het aan de heftige golven lag, dus schenken we er geen aandacht aan. We zijn nog 10 mijl van de haven, onder normale omstandigheden nog ca 2 uur varen. Met de gopro maakt Jeroen vanaf het achterdek een filmpje van de schroef onder de boot. Tot onze verbazing zien we een plastic zak om de schroef zitten.
Geen wonder dat er rare geluiden uit de motorruimte komen. Wat gaan we doen? Er staat nauwelijks wind. Zeilend naar de haven duurt nog wel 4 misschien wel 5 uur. Bovendien is zeilend aanleggen, met amper wind, in een ferry haven niet raadzaam. We kunnen autoriteiten oproepen en ons binnen laten slepen. We besluiten eerst zelf, midden op zee, te proberen de plastic zak te verwijderen. Jeroen trekt de duikuitrusting aan. Het water is 13,8 graad. Ik vrees dat er wel wat krimpt! Hij laat zich in het water zakken en neemt een mes mee. Al niet veel later komt hij weer boven. De plastic zak is weg! Hebben we ons dit allemaal verbeeld? Kan een plastic zak zo veel rare geluiden bij de motor geven? Voor de zekerheid controleren we of de motor op zijn plaats staat. Zijn de motorsteunen niet gebroken? Alles lijkt ok. We starten de motor. Niets aan de hand! Heel voorzichtig zetten we hem in de vooruit. Hij loopt als vanouds, als een zonnetje. We bekijken het filmpje nogmaals, de plastic zak was er wel degelijk, of is het eng zeebeest? We kunnen het amper geloven dat het weg is! Wat een opluchting!
Niet ver van de haven zwemt een dolfijn langs: welkom in Montenegro.
