Eenzame Kerst

Het gevoel dat je krijgt met kersmis
Door een grote boom in huis
Daarom vier ik het liefste kersfeest
Bij mij thuis

Na ons vertrek uit Gibraltar wat nogal Brits was, maar waar ze wel boerenkool in het schap hadden liggen, zeilen we langs de Costa del Sol. We liggen een week in Marbella en dat bevalt ons wel. Het haventje is niet heel bijzonder, er liggen ook geen andere buitenlanders. Wel is de haven lekker dicht bij het centrum van de plaats. Marbella is een bekende mondaine badplaats aan de costa del Sol en heeft een leuk oud centrum. Langs de kust slingert een Iint van bebouwing met daaraan voornamelijk restaurants en cafés. Het oude centrum heeft weer smalle straatjes met pleinen met sinaasappelbomen.

Het leuke is dat zelfs in de winter het aangenaam druk is en mensen op terrassen eten en drinken. Ik moet er overigens niet aan denken om hier midden in de zomer te zijn want wat zal het hier dan druk zijn. Jeroen werkt overdag vaak een aantal uren en in die tijd breng ik de was naar de wasserette, doe ik boodschappen en ontdek ik de stad. 's Middags pakken we vaak de fiets en ontdekken wat meer van rondom Marbella. Het is regelmatig zonnig en ook dat geeft deze wereld een vrolijk tintje. In een weekend met slecht weer huren we weer een auto en ontdekken we mooie Andalusische dorpjes en komen we uit bij een gebied hoog in de bergen waar 150 miljoen jaar een bijzonder rotslandschap is gevormd door de oceaan. Wat is het hier koud! Slechts 7 graden. Brrr...

Zo langzamerhand kruipen we naar Kerstmis en bedenken we hoe we dat gaan doorbrengen. In Nederland begon het steevast met het versieren van de Kerstboom door Jeroen, waarbij zijn arbeidsvitaminen in de vorm van André Hazes CD: 'eenzame kerst', klonken.
​Ik snuffel in winkels op zoek naar iets van mijn gading om de boot een beetje aan te kleden maar dat is nog lastig genoeg. Rode kerststerren worden hier veel verkocht en ook veel nep-groen want zo realiseer ik mij er groeien hier geen kerstbomen en dus worden die ook niet verkocht. De mooie etalages van bloemisten zoals we die in Nederland kennen rondom Kerst zijn hier niet. In de etalages staan voornamelijk de rode kerststerren en rode ballen. Er worden hier ook veel poppen in de vorm van Kerstman of rendier verkocht. Toch ontdek ik een kleine afdeling in een warenhuis waar ze hele mooie, van echt kerstgroen gemaakte kransen hebben liggen die volgens de verkoopster 15 euro moeten kosten. Als ze hem uiteindelijk heeft ingepakt slaat ze op de kassa een bedrag van 55 euro aan. Ik maak haar vriendelijk duidelijk dat me dat veel te duur is en dat ik begreep dat het 15 euro was. Even later loop ik weer tussen de kitsch en blitz en weet toch wat dingen te scoren die meer bij mijn Hollandse beleving passen.

Waar ze hier veel werk van maken is de aankleding van de steden. Er zijn grote lichtkerstbomen en lichtarcades boven de winkelstraten gehangen. Ook de mensen zijn in kerststemming, er wordt veel gewinkeld en de kledingzaken doen hopelijk goede zaken deze dagen. We zijn inmiddels in Benalmadena aangekomen, vlakbij Malaga. We bezoeken Malaga twee keer met de bus en zijn onder de indruk van de kerstversiering in de stad. Zo rond halfzeven, wanneer het net donker is wordt er een lichtshow gegeven op de hoofd-winkelstraat met kerstmuziek er bij. Een plein even verderop, is tijdelijk omgetoverd tot kerstpodium waar elke avond een ander kerstconcert gegeven wordt. Malaga is de stad waar Picasso geboren werd en dus bezoeken we het Picasso museum. De stad is trots op deze kunstenaar. Door de vele bezoeken aan kerken en historische gebouwen zijn we een beetje cultuur-moe geworden en slaan de kathedraal en het kasteel maar over. We zijn een beetje verbaasd over het aantal bedelaars op straat. Bij elke supermarkt, bezienswaardigheid of kerk is er wel een te vinden. In Malaga zien we een man die de mensen op straat gewoon aanspreekt en zijn hand voor hun neus houdt. We wisten al dat de jeugdwerkloosheid hier ontzettend hoog is, maar zoveel armoede? Nieuwsgierig geworden naar de Spaanse bijstand lees ik op internet dat je na 4 jaar werkloosheid de mogelijkheid hebt om 6 maanden lang een bijstandsuitkering te krijgen van 426 euro per maand, een heel ander verhaal dan in Nederland. Ik begin te begrijpen waarom hier zoveel mensen bedelen. Dan maar vaker wat weggeven als ik weer een bedelaar zie.

Omdat het super weer is, onbewolkt, zon, midden op de dag 19 graden zeilen we langzaam oostwaarts via enkele havens om zo uiteindelijk een langere stop te gaan maken in de haven bij Almunecar. Vanuit hier staat een bezoek aan Grenada, het Alhambra op het programma. Onze boeken zeggen dat deze haven een goed uitgangspunt is hiervoor. Onderweg zien we in de verte de Siërra Nevada met een dun laagje poedersneeuw op een bergtop. Ik doe een fleecevest uit en zit in mijn t-shirt op het achterdek. De Hollandse zomer is hier de Spaanse winter, heerlijk!

n de haven Marina del Este bij Almunecar aangekomen op 24 december, blijkt dit een nogal desolate plek te zijn. Het is een redelijk nieuwe haven die op zich fraai is maar waar zo ongeveer alles gesloten is. We moeten een bergrug over om in een plaatsje te komen en vinden een busstop waarmee we misschien dan toch wel in Almunecar kunnen komen. In de enige bar die open is vragen we naar de bustijden en dan blijkt dat 1e kerstdag er geen bussen rijden, de dagen daarop rijdt er twee keer per dag een. Morgen verder zeilen? Helaas geen optie, de wind en golfslag zijn van een te groot kaliber en het lijkt er op dat we de eerstkomende week nog wel vastzitten op deze desolate plek. Gelukkig hebben we voorraad genoeg aan boord. Het lijkt een Eenzame Kerst te worden.
De deining in de haven neemt langzaam toe en van lekker slapen is geen sprake. Ik rol van de ene kant naar de andere. De volgende ochtend bekijken we het weer en pas in de middag trekt de wind aan, in de ochtend staat er nagenoeg geen wind. Het besluit is genomen; we vertrekken, richting Almerimar. We weten van andere zeilzwervers dat die haven daar een ontmoetingsplaats is en dat het redelijk beschut is voor de zo beruchte oostenwind: de Levante.
Eenmaal op zee motoren we tegen de deining in en klappen af en toe door de golven. Almerimar is 45 mijl en als we zeilend zouden moeten opkruisen zijn we nog wel even bezig. Er liggen nog twee havens tussen: Motril en Adra. Twee uur later weten we het wel, de klus is te lastig vandaag op 1e Kerstdag en dus zetten we koers naar Motril, waar we vroeg in de middag binnen lopen. In de verte zien we de masten flink heen en weer zwiepen, de deining is hier nog veel erger dan in de vorige haven. Dat wordt weer een nacht beroerd slapen. Het ontlokt Jeroen de opmerking: 'ons kerstdiner vanavond, schuift zo van het bord en de wijn spoelt uit de glazen!'