‘Achter deze deur ligt iemand te snurken’ zegt Jeroen enigszins fluisterend. We kijken elkaar vragend aan. Jeroen roept wat luider: ‘Volluk’. Het snurken gaat onverminderd door. Wat gaan we doen? Het is half vier in de nacht.
Ik open de deur voorzichtig en zie een bult onder een deken liggen die luidruchtig snurkt. Het moet maar....durf ik.....ga ik dit doen? Ik roep luid en duidelijk: ‘hallo!’ En dan schiet de persoon onder de deken omhoog en zit rechtop in bed. Ik vraag hem: ‘are you from Faraseen appartments?’ Hij kijkt wat verdwaasd maar antwoordt dat hij er aan komt. Jeroen en ik trekken ons terug in een soort kantoortje. We draaien een lichtschakelaar om zodat we onze omgeving beter kunnen bekijken. Even later komt de man met duizend excuses uit zijn slaapkamer en wijst ons de weg naar een kamer die we vooraf hadden gereserveerd. Niet veel later zijn we samen en zegt Jeroen: ‘ik zie een bed’. Als ik niet veel later in bed lig, kan ik niet in slaap komen. Ik hoor de eerste oproep tot gebed van de komende dag. Ach, denk ik, het lichaam rust wel, de geest kan wel een nachtje zonder slaap. En zo zingt de muezzin vanuit de minaret: ‘het gebed is beter dan de slaap’. We zijn aangekomen voor een rondreis in Jordanië.
Bootwerkzaamheden
Half november meren we aan in Lefkada. We verwijderen dezelfde dag de zeilen, die droog onderdeks gaan. Er wachten ons drie weken van winterwerkzaamheden, voordat we naar Jordanië gaan. De eerste dagen is het heel slecht weer. Het water komt met bakken uit de hemel en daarbij is er regelmatig harde wind. Dit zijn de eerste serieuze herfst- of winterstormen in Griekenland. We hebben lekkend dakluik. Wanneer er even een adempauze is in het weer worden de ramen onderhanden genomen. Het lekkende dakluik proberen we onderdeel voor onderdeel te ontleden. Pakkingen worden vervangen, kitranden vernieuwd, en de rubberen afdichtingen worden rijkelijk ingesmeerd met vaseline. Het werkt, de boot blijft droog. Binnen houd ik grote schoonmaak. Alle ruimtes worden stuk voor stuk leeg gehaald en schoongemaakt. De bakskisten buiten worden binnenstebuiten gekeerd. We vinden ook daar lekkages, die door uitgedroogde kitranden zijn ontstaan. Ze worden dus opnieuw gekit. De lieren worden vertroeteld met nieuw vet. Het fokrolmechanisme wordt schoongemaakt en ook voorzien van een nieuwe laag vet. De schoten worden gewassen. We krijgen een stopcontact in onze hut. De vloerdelen worden los geschroefd om te controleren of er water staat en we inspecteren de kielbouten. Dat ziet er gelukkig goed uit! De kaartplotter gaat naar de dealer omdat het touchscreen niet meer werkt, gelukkig hebben we nog garantie. Tussendoor bezoeken we nationaal park Tzoumerka waar we een wandeling maken door een spectaculaire kloof. Even genieten van een mooi stukje Griekenland.
Half november meren we aan in Lefkada. We verwijderen dezelfde dag de zeilen, die droog onderdeks gaan. Er wachten ons drie weken van winterwerkzaamheden, voordat we naar Jordanië gaan. De eerste dagen is het heel slecht weer. Het water komt met bakken uit de hemel en daarbij is er regelmatig harde wind. Dit zijn de eerste serieuze herfst- of winterstormen in Griekenland. We hebben lekkend dakluik. Wanneer er even een adempauze is in het weer worden de ramen onderhanden genomen. Het lekkende dakluik proberen we onderdeel voor onderdeel te ontleden. Pakkingen worden vervangen, kitranden vernieuwd, en de rubberen afdichtingen worden rijkelijk ingesmeerd met vaseline. Het werkt, de boot blijft droog. Binnen houd ik grote schoonmaak. Alle ruimtes worden stuk voor stuk leeg gehaald en schoongemaakt. De bakskisten buiten worden binnenstebuiten gekeerd. We vinden ook daar lekkages, die door uitgedroogde kitranden zijn ontstaan. Ze worden dus opnieuw gekit. De lieren worden vertroeteld met nieuw vet. Het fokrolmechanisme wordt schoongemaakt en ook voorzien van een nieuwe laag vet. De schoten worden gewassen. We krijgen een stopcontact in onze hut. De vloerdelen worden los geschroefd om te controleren of er water staat en we inspecteren de kielbouten. Dat ziet er gelukkig goed uit! De kaartplotter gaat naar de dealer omdat het touchscreen niet meer werkt, gelukkig hebben we nog garantie. Tussendoor bezoeken we nationaal park Tzoumerka waar we een wandeling maken door een spectaculaire kloof. Even genieten van een mooi stukje Griekenland.
Koelwatersysteem
Het Motoronderhoud doen we zelf. We vervangen de olie en filters. Het koelwater zit ons dwars omdat de overloop met enige regelmatig wat koelwater spuugt maar het koelwaterniveau niet daalt. We twijfelen of onze warmtewisselaar wel in orde is. Er zou wel eens uitwisseling van koelwater en zout water kunnen plaatsvinden in het ding. Pogingen om de warmtewisselaar te verwijderen uit het koelwaterhuis in het verleden mislukten, het ding zit muur vast. We halen er een monteur bij. Samen met Jeroen wordt het ding heen en weer geslagen met een hamer en een stuk hout. Eindelijk krijgen ze hem er uit. Hij wordt schoongemaakt en afgeperst. Hij blijkt niet lek te zijn. Ook de diagnose dat er uitwisseling in de boiler zou kunnen zijn houdt geen stand. De enige conclusie is dat de kappen die de warmtewisselaar af sluiten oud zijn en waarschijnlijk niet meer goed af sluiten. We zetten er nieuwe op samen met een nieuwe thermostaat. Het systeem wordt weer in elkaar gezet en dan draaien met die handel. Als een tierelier snort onze motor na zo veel aandacht en liefdevol gesleutel. Onze klussenlijst is meer dan gehalveerd en de rest van de werkzaamheden wordt doorgeschoven naar het nieuwe jaar. De boot gaat dan op de kant om het onderwaterschip te schilderen en de vrijboorden in de was te zetten.
Het Motoronderhoud doen we zelf. We vervangen de olie en filters. Het koelwater zit ons dwars omdat de overloop met enige regelmatig wat koelwater spuugt maar het koelwaterniveau niet daalt. We twijfelen of onze warmtewisselaar wel in orde is. Er zou wel eens uitwisseling van koelwater en zout water kunnen plaatsvinden in het ding. Pogingen om de warmtewisselaar te verwijderen uit het koelwaterhuis in het verleden mislukten, het ding zit muur vast. We halen er een monteur bij. Samen met Jeroen wordt het ding heen en weer geslagen met een hamer en een stuk hout. Eindelijk krijgen ze hem er uit. Hij wordt schoongemaakt en afgeperst. Hij blijkt niet lek te zijn. Ook de diagnose dat er uitwisseling in de boiler zou kunnen zijn houdt geen stand. De enige conclusie is dat de kappen die de warmtewisselaar af sluiten oud zijn en waarschijnlijk niet meer goed af sluiten. We zetten er nieuwe op samen met een nieuwe thermostaat. Het systeem wordt weer in elkaar gezet en dan draaien met die handel. Als een tierelier snort onze motor na zo veel aandacht en liefdevol gesleutel. Onze klussenlijst is meer dan gehalveerd en de rest van de werkzaamheden wordt doorgeschoven naar het nieuwe jaar. De boot gaat dan op de kant om het onderwaterschip te schilderen en de vrijboorden in de was te zetten.
Jordanië
Na zoveel werk gaan we naar Jordanië, we komen er midden in de nacht aan. Vanuit het vliegtuig zie ik de diverse eilanden in de Egeïsche zee liggen. De lichtjes van Marmaris in de verte waar een wervelstorm een poosje geleden een flinke verwoesting heeft aangericht. In vliegende vaart gaan we van Athene naar Amman. Op het vliegveld regelen we geld, internet en een huurauto. Het hotel vinden is niet een moeilijke klus. De sleutel van onze kamer bemachtigen wel. We gaan het land doorkruisen van noord naar zuid in onze gehuurde auto. We bezoeken de verschillende highlights: Jerash, mount Nebo, Mukawir, nationaal park Dana, Petra, wadi Rum en Aqaba. Al jaren staat met name de roze stad Petra, wat meer in het zuiden op ons verlanglijstje.
In dit islamitische land benadrukken ze verschillende christelijke trekpleisters. Mount Nebo, waar Mozes het beloofde land mocht zien, maar ook in die omgeving stierf. Mukawir het paleis van koning Herodus waar naar alle waarschijnlijkheid Johannis de Doper werd onthoofd. Ruth de moabitische vrouw die uit dit gebied kwam. De zondagsschoolverhalen van vroeger komen weer bovendrijven. ‘s Avonds lees ik nog eens het e.e.a. na, hoe luidden die verhalen ook al weer.
Ik stelde me een redelijk ontwikkeld land voor maar dat valt tegen. 35 jaar geleden doorkruiste ik de bezette Arabische gebieden in Israël. Het huidige Jordanië geeft nog steeds hetzelfde beeld. Vieze straten, kleine winkeltjes, buiten hangende net gevilde beesten. Zelfs de kippenwinkel waar je de levende kip uitzoekt en die voor jouw ogen wordt geslacht ontbreekt niet. De meeste vrouwen lopen gesluierd met hoofddoek maar ook de nikab ontbreekt niet in het straatbeeld. Het meest schokkende vinden we nog steeds de hoeveelheid plastic die op straat maar ook op de akkers ligt. Soms denk ik wel eens dat deze landen aan hun eigen vuil ten onder gaan. Ik verlang naar ons schone, georganiseerde kikkerlandje.
Na zoveel werk gaan we naar Jordanië, we komen er midden in de nacht aan. Vanuit het vliegtuig zie ik de diverse eilanden in de Egeïsche zee liggen. De lichtjes van Marmaris in de verte waar een wervelstorm een poosje geleden een flinke verwoesting heeft aangericht. In vliegende vaart gaan we van Athene naar Amman. Op het vliegveld regelen we geld, internet en een huurauto. Het hotel vinden is niet een moeilijke klus. De sleutel van onze kamer bemachtigen wel. We gaan het land doorkruisen van noord naar zuid in onze gehuurde auto. We bezoeken de verschillende highlights: Jerash, mount Nebo, Mukawir, nationaal park Dana, Petra, wadi Rum en Aqaba. Al jaren staat met name de roze stad Petra, wat meer in het zuiden op ons verlanglijstje.
In dit islamitische land benadrukken ze verschillende christelijke trekpleisters. Mount Nebo, waar Mozes het beloofde land mocht zien, maar ook in die omgeving stierf. Mukawir het paleis van koning Herodus waar naar alle waarschijnlijkheid Johannis de Doper werd onthoofd. Ruth de moabitische vrouw die uit dit gebied kwam. De zondagsschoolverhalen van vroeger komen weer bovendrijven. ‘s Avonds lees ik nog eens het e.e.a. na, hoe luidden die verhalen ook al weer.
Ik stelde me een redelijk ontwikkeld land voor maar dat valt tegen. 35 jaar geleden doorkruiste ik de bezette Arabische gebieden in Israël. Het huidige Jordanië geeft nog steeds hetzelfde beeld. Vieze straten, kleine winkeltjes, buiten hangende net gevilde beesten. Zelfs de kippenwinkel waar je de levende kip uitzoekt en die voor jouw ogen wordt geslacht ontbreekt niet. De meeste vrouwen lopen gesluierd met hoofddoek maar ook de nikab ontbreekt niet in het straatbeeld. Het meest schokkende vinden we nog steeds de hoeveelheid plastic die op straat maar ook op de akkers ligt. Soms denk ik wel eens dat deze landen aan hun eigen vuil ten onder gaan. Ik verlang naar ons schone, georganiseerde kikkerlandje.
Petra
Vandaag gaan we Petra in, de roze stad van de Nabateers. We lopen de hoofdroute door de wadi musa. De route is 4 kilometer lang en aan het eind slingert een pad, voornamelijk trappen naar het hoog gelegen Klooster. Het complex is immens. Ik snap waarom dit een van de 7 Wereldwonderen is. Onderweg komen we langs de diverse bezienswaardigheden waarvan de schatkamer wel de belangrijkste is. De bedoeïenen drijven hun toeristenhandel. Omdat het pad lang is zijn er verschillende vormen van vervoer mogelijk. Kamelen, paarden, ezels, paard en wagens rijden er rond. We komen aan bij de trappen naar het klooster. Jeroen regelt daar twee ezels, die ons grotendeels naar boven brengen. Mijn ezel loopt telkens vlak langs de afgrond en ik sta doodsangsten uit. De trappen zijn flink afgesleten en ik vind het gewoon niets met een ezel. Ik ben dan ook blij als we de ca 900 trappen afgelegd hebben en de façade van het vroegere klooster zien. We volgen nog de bordjes naar ‘the best view of the world’. Alles is hier indrukwekkend. Terug in het hotel gaan de voeten omhoog om de volgende dag nog een keer het complex in te gaan.
Vandaag gaan we Petra in, de roze stad van de Nabateers. We lopen de hoofdroute door de wadi musa. De route is 4 kilometer lang en aan het eind slingert een pad, voornamelijk trappen naar het hoog gelegen Klooster. Het complex is immens. Ik snap waarom dit een van de 7 Wereldwonderen is. Onderweg komen we langs de diverse bezienswaardigheden waarvan de schatkamer wel de belangrijkste is. De bedoeïenen drijven hun toeristenhandel. Omdat het pad lang is zijn er verschillende vormen van vervoer mogelijk. Kamelen, paarden, ezels, paard en wagens rijden er rond. We komen aan bij de trappen naar het klooster. Jeroen regelt daar twee ezels, die ons grotendeels naar boven brengen. Mijn ezel loopt telkens vlak langs de afgrond en ik sta doodsangsten uit. De trappen zijn flink afgesleten en ik vind het gewoon niets met een ezel. Ik ben dan ook blij als we de ca 900 trappen afgelegd hebben en de façade van het vroegere klooster zien. We volgen nog de bordjes naar ‘the best view of the world’. Alles is hier indrukwekkend. Terug in het hotel gaan de voeten omhoog om de volgende dag nog een keer het complex in te gaan.
Deze keer nemen we de zogenaamde backroute en lopen een trail langs de verschillende tombes naar een uitzichtpunt boven de schatkamer. Halverwege als we weer ontelbare trappen hebben gelopen komen we bij een bedouinentent waar we een kop thee nemen. Na de laatste etappe komen we bij het uitzichtpunt. Hier staat een bedouinentent op het randje van de rots. Vanuit deze tent zien we de schatkamer en horen de drukte op het plein daarvoor, ver beneden ons. Het is een fantastisch uitzicht maar tegelijkertijd een levensgevaarlijke plek zo aan de rand van de afgrond.
Petra by night
Het gaat koud worden, de weersvoorspelling zegt dat de temperatuur terug gaat naar 3 graden. Daar heb ik niet op gerekend. Jeroen zegt: Je mag mijn thermoshirt wel lenen’. Ik maak er dankbaar gebruik van. Bij de ingang aangekomen lopen we met een paar honderd andere mensen de kloof in. We dalen 2 km af langs het pad wat slechts verlicht wordt door lampjes in papieren zakken. Om mij heen hoor ik allerlei talen: Spaans, Italiaans, Engels, Russisch. De kloof wordt steeds smaller maar wijkt dan uiteen bij de Schatkamer. We nemen plaats op de matten die zijn neergelegd. Voor de Schatkamer staan ontelbare verlichte papieren zakken. Er begint een muzikant te spelen op een oud Arabisch instrument. De toon is klagend en de zang wat treurig. Later neemt een fluit het over, de muziek wordt speelser. Ondertussen wordt er mierzoete thee geserveerd. Er volgt een verhaal over een bruid, het is slecht verstaanbaar en gaat wat langs mij heen. Ik geniet zo ook wel. Al die nationaliteiten bijeen voor dit vredige schouwspel. Dan is het verhaal afgelopen en gaan de lichten aan die de schatkamer in volle glorie oplichten. We lopen terug de kloof uit. Het pad slingert zich tussen de lichtjes omhoog. Langzaam worden de rotsen opgelicht door het schijnsel van de stad. Het pad wijkt uiteen en duizenden lichten op de heuvel pinkelen in het donker. Een mooier begin van Kerst kan ik mij niet voorstellen.
Het gaat koud worden, de weersvoorspelling zegt dat de temperatuur terug gaat naar 3 graden. Daar heb ik niet op gerekend. Jeroen zegt: Je mag mijn thermoshirt wel lenen’. Ik maak er dankbaar gebruik van. Bij de ingang aangekomen lopen we met een paar honderd andere mensen de kloof in. We dalen 2 km af langs het pad wat slechts verlicht wordt door lampjes in papieren zakken. Om mij heen hoor ik allerlei talen: Spaans, Italiaans, Engels, Russisch. De kloof wordt steeds smaller maar wijkt dan uiteen bij de Schatkamer. We nemen plaats op de matten die zijn neergelegd. Voor de Schatkamer staan ontelbare verlichte papieren zakken. Er begint een muzikant te spelen op een oud Arabisch instrument. De toon is klagend en de zang wat treurig. Later neemt een fluit het over, de muziek wordt speelser. Ondertussen wordt er mierzoete thee geserveerd. Er volgt een verhaal over een bruid, het is slecht verstaanbaar en gaat wat langs mij heen. Ik geniet zo ook wel. Al die nationaliteiten bijeen voor dit vredige schouwspel. Dan is het verhaal afgelopen en gaan de lichten aan die de schatkamer in volle glorie oplichten. We lopen terug de kloof uit. Het pad slingert zich tussen de lichtjes omhoog. Langzaam worden de rotsen opgelicht door het schijnsel van de stad. Het pad wijkt uiteen en duizenden lichten op de heuvel pinkelen in het donker. Een mooier begin van Kerst kan ik mij niet voorstellen.
