Dit gaat niet goed’, roept Jeroen, ‘we moeten hier weg’. Ik snel naar buiten en zie wat hij bedoelt, we liggen veel te dicht tegen de betonnen kade. Jeroen staat inmiddels op het voordek en trekt aan de mooringlijn die vanaf de kant naar een betonblok ergens onder water loopt.
Er staat geen spanning meer op en zo te zien is hij onderwater doorgesleten. De motor staat aan en we hebben de boot zachtjes in de vooruit staan zodat de boot vrij blijft van de kade. We proberen de ankerketting verder op spanning te brengen maar ook die is blijkbaar losgebroken. Het is inmiddels donker, het gas onder de pannen is dicht gedraaid en er zit niets anders op dan opnieuw te ankeren. Jeroen gaat de kant op om de achterlijnen los te maken en ik houd de boot vrij van de kant. De deining duwt ons iedere keer flink naar de kant. Gelukkig lukt het ons om weg te komen zonder schade. Midden in het baaitje maken we plan de campagne. Terug naar dezelfde plaats is geen optie want er loopt een lijn door het water die we in het donker niet kunnen zien, en om die nu in de schroef te krijgen bij deze deining! Een eindje verder is voor een visserschip nog een plaatsje waar we langszij kunnen aanleggen. En niet veel later liggen we aan de steiger. Met deze deining lopen we wel kans dat de boot iedere keer tegen de steiger worden gedrukt. Het is niet anders. We hangen daarom alle stootwillen tussen de boot en de steiger. Nu maar hopen dat de deining en wind wat gaat afnemen zodat we vannacht nog een oog dicht doen. Een paar dagen geleden kwamen we met rustig weer in het baaitje aan. We dachten dat we heel beschut lagen en dat deden we wel voor de wind. Het baaitje ligt niet open naar zee maar de deining loopt ondanks de kromming in de baai de haven binnen. En laat het nu net in de afgelopen dagen flink waaien waardoor de deining toeneemt. We liggen dan ook flink te rollen, helaas is weg gaan ook geen optie want buiten staat te veel wind en te veel golven. Er wacht ons niets anders dan af te wachten totdat het weer rustig wordt. Gelukkig hebben we voorraad genoeg aan boord want in het baaitje is de plaatselijke middenstand nog in winterslaap. De winkels zijn nog dichtgetimmerd en ook is er geen restaurant open. Overdag zien we de lokale bevolking wat klussen om het slapende plaatsje klaar te maken voor het nieuwe zomerseizoen en de drommen vakantiegangers die er dan zijn. Wij maken overdag lange wandelingen met mooie vergezichten, langs de met luiken gesloten vakantiehuizen.
We houden het weer angstvallig in de gaten, het voorjaar is hier niet stabiel qua weer. Over twee dagen komt er weer een puist wind en dan liggen we hier niet goed meer. We moeten weg. Dag 1 geeft nog heel veel deining van het vorige front en een aan de windse/ halve wind koers van 5 a 6 Bft wind. Dag 2 geeft fors minder wind en iets minder deining. Maar ja, voorspellingen komen ook niet altijd uit, en om op een woelige zee te liggen zonder wind is ook niet alles. We besluiten dag 1 te gaan. We moeten een zeegat tussen het eiland Lefkas en Kefalonia oversteken voordat we in de luwte van Kefalonia verder kunnen zeilen. Eenmaal buiten valt de golfslag mee, in het midden van het zeegat staan golven van ca. 2 meter. Gelukkig is het zeegat maar 10 mijl en na twee uur zeilen valt de wind en de deining grotendeels weg en varen we de laatste 10 mijl met een slakkegangetje naar het plaatsje Samis op Kefalonia. Hier hebben ze twee havenarmen in de zee gebouwd waardoor we hopen rustig te kunnen liggen wanneer het volgende front overtrekt. Af en komt er een bundel fel zonlicht door de wolken heen. Jeroen checkt nog even de opbrengst van ons nieuwe zonnepaneel maar liefst 235 Watt. Een brede grijns verschijnt op zijn gezicht. Wat is hij er blij mee.
In het plaatsje Samis is niet veel te beleven. Het touristenseizoen moet nog beginnen en we kunnen met moeite een auto huren. We ontdekken het eiland Kefalonia van Noord naar Zuid en van Oost naar West. We ontdekken mooie vissersplaatsjes en prachtige vergezichten. Ondertussen krijgen we berichten dat het kanaal van Korinthe weer open is en dus duiken we de golf van Patras in. Onderweg blijven we een paar dagen hangen op het eilandje Trizonia.
In het plaatsje Samis is niet veel te beleven. Het touristenseizoen moet nog beginnen en we kunnen met moeite een auto huren. We ontdekken het eiland Kefalonia van Noord naar Zuid en van Oost naar West. We ontdekken mooie vissersplaatsjes en prachtige vergezichten. Ondertussen krijgen we berichten dat het kanaal van Korinthe weer open is en dus duiken we de golf van Patras in. Onderweg blijven we een paar dagen hangen op het eilandje Trizonia.
We maken lange wandelingen, het eilandje kent geen auto’s, en omdat we door het voedsel heen raken pakken we het kleine pontje naar de vaste wal om de kleine supermarkt te plunderen. We ontmoeten hier Ed en Griet weer, waar we eerder in Lefkada ook al contact mee hadden. Zij hebben er al een rondje Atlantic opzitten en we wisselen belevenissen uit bij de koffie en de borrel. We vinden het een heerlijke plaats om een poosje rond te hangen, maar na een aantal dagen zeilen we verder naar Korinthe aan het begin van het kanaal.
Naast 5 restaurants waarvan er maar drie open zijn is ook hier weinig leven te bespeuren. Het haventje lijkt een beetje een jachtkerkhof. Er liggen meerdere gezonken jachten en heel veel oude meuk! Zeilen zijn kapot gewaaid, het onkruid groeit in het gangboord, en op een catamaran houdt een gans de wacht.
En dan is het zo ver, door het kanaal van Korinthe. Ik denk terug aan onze studietijd. We gingen destijds liftend naar Griekenland en stonden boven op de brug te kijken naar de schepen die door het kanaal gingen. We droomden destijds van een zeiljacht. Onze vrienden weten het vast nog wel. Een trailerbare dehler 22 of 25, die je dan naar de Middellandse zee bracht om daar te kunnen zeilen. Onze droom is werkelijkheid: we varen door het kanaal met onze eigen boot. Het kanaal werd begin 20e eeuw voltooid en bespaart de scheepvaart een 300 mijl omvaren rond de Peloponessus. We kijken met ontzag naar de hoge muren en de relatief smalle doorvaart van 23 meter. De doorvaart kost ons 180 euro maar een hoogtepunt is van ons lijstje afgestreept.
Eenmaal uit het kanaal zeilen we naar een heel klein haventje Vathi waar we ooit met een flottielje met onze kinderen en familie lagen en waar we herinneringen ophalen van die vakantie. Het is er warm en het korte broeken tijdperk doet zijn intrede. Onze buurman maakt een filmpje met een drone wat we op mijn verzoek overnemen. Het blijft bijzonder hier met eigen schip te zijn. Daarna verplaatsen we ons naar Aegina waar we het Griekse Pasen vieren en verkennen het eiland per scooter. In verband met een koelkast probleem gaan we 2 dagen in Athene liggen maar de te-mooi-om-waar te zijn deal voor een nieuwe koelkast blijkt inderdaad niet te kloppen en dus vervolgen we onze weg naar het Zuid-Oosten en ankeren aan de voet van de Tempel van Poseidon.
Alweer een fantastische plek om te zijn. In die omgeving beraden we ons hoe Griekenland verder te ontdekken. Dit land heeft zoveel cultuur en natuur te bieden, we moeten keuzes maken. Richting Noord naar de Noordelijke Sporaden en het schiereiland Athos voorlopig. De meltemi gaat vanaf mei waaien, een harde Noordelijke wind die iedere middag opsteekt. Dus vanaf die tijd moet ons meest Noordelijke punt bereikt zijn zodat we met een lopende wind weer naar het zuiden afzakken.
