‘Nog 2 minuten’ roept Jeroen. Ik zit boven op het dek met de camera om dit moment niet te missen. In de richting waarin ik kijk gebeurt niets. ‘Ho, wacht maar’, zegt Jeroen, het aftellen is gestopt.
Lancering
Hij volgt een programma op YouTube waarin de verslaglegging gaande is van de lancering van een nieuwe satelliet van Elon Musk voor zijn Star Link Programma. Dit keer is het een bijzondere lancering omdat voor het eerst een 3D geprinte satelliet wordt gelanceerd. Op dat moment varen we langs Cape Canaveral van waar deze lanceringen plaats vinden. In de verte zien we een aantal raketten opgesteld, maar welke het is? ‘De lancering is met een uur uitgesteld vanwege diverse kleine zaken’, verteld Jeroen. Een uur later zit ik opnieuw met de camera in de aanslag, maar er gebeurt weer niets en wordt de lancering opnieuw uitgesteld. We leren dat er een tijdslot van 3 uur is vastgesteld voor een dergelijke lancering. De Final Count down wordt steeds gestopt als er door wat voor omstandigheden ook de lancering niet kan door gaan. Uiteindelijk hebben we geen lancering gezien.
Hij volgt een programma op YouTube waarin de verslaglegging gaande is van de lancering van een nieuwe satelliet van Elon Musk voor zijn Star Link Programma. Dit keer is het een bijzondere lancering omdat voor het eerst een 3D geprinte satelliet wordt gelanceerd. Op dat moment varen we langs Cape Canaveral van waar deze lanceringen plaats vinden. In de verte zien we een aantal raketten opgesteld, maar welke het is? ‘De lancering is met een uur uitgesteld vanwege diverse kleine zaken’, verteld Jeroen. Een uur later zit ik opnieuw met de camera in de aanslag, maar er gebeurt weer niets en wordt de lancering opnieuw uitgesteld. We leren dat er een tijdslot van 3 uur is vastgesteld voor een dergelijke lancering. De Final Count down wordt steeds gestopt als er door wat voor omstandigheden ook de lancering niet kan door gaan. Uiteindelijk hebben we geen lancering gezien.
Inter Coastal waterway
We zijn nog steeds op weg naar het zuiden en inmiddels doorkruisen we Florida via de Inter Coastal Waterway. Het wordt een beetje eentonig. De rijkdom op de kant in de vorm van grote en dure woningen en de Grady White’s, soms met wel 5 motoren van elk 450 pk, die ons aan alle kanten voorbij razen begint te vervelen.
We zijn nog steeds op weg naar het zuiden en inmiddels doorkruisen we Florida via de Inter Coastal Waterway. Het wordt een beetje eentonig. De rijkdom op de kant in de vorm van grote en dure woningen en de Grady White’s, soms met wel 5 motoren van elk 450 pk, die ons aan alle kanten voorbij razen begint te vervelen.
Daarnaast liggen in dit gebied zoveel hefbruggen die voor ons open moeten, waarbij de ene draait op het hele en halve uur, een andere op kwart voor en kwart over en enkele gaan gewoon op verzoek over. Op 1 dag passeren we 15 bruggen en daar tussen in kunnen we soms met een slakkengangetje naar de volgende brug maar soms moeten we er flink de gang in zetten om de volgende brug te halen. In West Palm Beach liggen we voor anker tussen 2 bruggen waarbij een gratis city dock ons toegang zou moeten geven tot het centrum. Helaas voor ons wordt in dat gebied nu net de jaarlijks boatshow opgebouwd. We sneaken nog de wal op en kunnen in de dichtbij gelegen supermarkt onze boot voor bijna 400 dollar bevoorraden. Terug gaat het met een uber want het is te veel om er een kilometer mee terug te lopen. ‘s Middags gaan we met de bus naar een gasvulstation om daar een van onze gasflessen te laten vullen. Op de terugweg lopen we door Clematis street, een highlight en het centrum van West Palm Beach volgens de diverse internetsites. Er zijn inderdaad wel meer restaurantjes en we doen ons tegoed aan een wijntje, maar om dit nu het centrum te noemen. Zoals elke grote stad in Amerika bestaat er eigenlijk geen centrum en worden de boodschappen per auto gedaan in de grote winkels met evenzo grote parkeerplekken langs de toegangswegen die naar het ‘centrum’ van de stad leiden. De volgende dag zet Jeroen me af aan de andere kant van het water en loop ik naar de Laundry. Als ik daar aankom ontdek ik dat het een stomerij is en niet een wasserette met wasmachines. Ter plekke zoek ik uit waar die wel is en bestel een uber om me daar af te zetten. Ca 2 uur later laat ik me weer af zetten bij de waterkant en stap ik weer in het bijbootje naar ons ‘huisje’.
Oversteek
Ondertussen kijken we waar we Florida gaan verlaten en gaan landen op de Bahama’s. Fort Lauderdale is de plek waar vandaan we gaan oversteken en we kiezen de Berry eilanden om te gaan inklaren. Een afstand van ca 125 mijl waarbij we dus een nachtje door gaan halen. Tussen Florida en de Bahama’s loopt de Golfstroom waar we in onze navigatie rekening mee moeten gaan houden. Met maar liefst 4,5 knp stroom zullen we naar het Noorden worden weggezet. Daarnaast wordt niet aangeraden om met stroom tegen wind deze stroom te gaan passeren want dat geeft heel vervelende golven. Op zaterdag zien we een acceptabele zuidelijke wind en melden we bij de Bahamiaanse autoriteiten dat we gaan komen via het Click2Clear systeem. We lichten het anker bij zonsopgang. Nog 3 bruggen te gaan en dan hijsen we het grootzeil en trekken de genua los. Onderweg naar de Bahama’s. Deel 1 van onze reis terug naar de Carieb zit er op. Deel 2 is begonnen.
Ondertussen kijken we waar we Florida gaan verlaten en gaan landen op de Bahama’s. Fort Lauderdale is de plek waar vandaan we gaan oversteken en we kiezen de Berry eilanden om te gaan inklaren. Een afstand van ca 125 mijl waarbij we dus een nachtje door gaan halen. Tussen Florida en de Bahama’s loopt de Golfstroom waar we in onze navigatie rekening mee moeten gaan houden. Met maar liefst 4,5 knp stroom zullen we naar het Noorden worden weggezet. Daarnaast wordt niet aangeraden om met stroom tegen wind deze stroom te gaan passeren want dat geeft heel vervelende golven. Op zaterdag zien we een acceptabele zuidelijke wind en melden we bij de Bahamiaanse autoriteiten dat we gaan komen via het Click2Clear systeem. We lichten het anker bij zonsopgang. Nog 3 bruggen te gaan en dan hijsen we het grootzeil en trekken de genua los. Onderweg naar de Bahama’s. Deel 1 van onze reis terug naar de Carieb zit er op. Deel 2 is begonnen.
De man met de hamer
We arriveren ‘s nachts om 5 uur bij de Berry eilanden maar kunnen nog niet naar de ankerbaai varen. Geen van de boeien op de kaart die de weg daar naar toe aan geven is aanwezig. We hebben hoog water en daglicht nodig om de laatste 4 mijl naar binnen te varen. We besluiten om bij de eerste aanloop boei op de kaart op ca 4 meter water te ankeren. De laatste weken wil onze motor wel eens wat lastiger starten dan normaal. Als die een keer loopt draait die als een zonnetje, maar het starten blijft af en toe een probleem. Jeroen heeft wel een idee over de oorzaak: misschien moeten de gloeibougies worden vervangen. Gelukkig start de motor wel voordat we het anker willen laten vallen maar de accu’s laden helaas niet op. Voordat we de volgende dag naar binnen varen duikt Jeroen nog eens de motorruimte in. Hij maakt alle contacten van het elektrische systeem schoon. Vervolgens pakt hij een hamer en slaat een paar keer op de dynamo! Ik kijk hem verwonderd aan. ‘Ja dat heb ik ze wel eens zien doen bij onze vorige auto. Dat doen ze als de koolborstels wat minder goed werken’, vertelt hij. Techniek is zeg maar niet mijn ding maar na 1 druk op de knop loopt de motor weer als een zonnetje en laden de accu’s ook gewoon op. We varen door de nauwe doorgang naar Great Harbour Cay en klaren in maar op een internet SIM card moeten we nog een dagje wachten.
We arriveren ‘s nachts om 5 uur bij de Berry eilanden maar kunnen nog niet naar de ankerbaai varen. Geen van de boeien op de kaart die de weg daar naar toe aan geven is aanwezig. We hebben hoog water en daglicht nodig om de laatste 4 mijl naar binnen te varen. We besluiten om bij de eerste aanloop boei op de kaart op ca 4 meter water te ankeren. De laatste weken wil onze motor wel eens wat lastiger starten dan normaal. Als die een keer loopt draait die als een zonnetje, maar het starten blijft af en toe een probleem. Jeroen heeft wel een idee over de oorzaak: misschien moeten de gloeibougies worden vervangen. Gelukkig start de motor wel voordat we het anker willen laten vallen maar de accu’s laden helaas niet op. Voordat we de volgende dag naar binnen varen duikt Jeroen nog eens de motorruimte in. Hij maakt alle contacten van het elektrische systeem schoon. Vervolgens pakt hij een hamer en slaat een paar keer op de dynamo! Ik kijk hem verwonderd aan. ‘Ja dat heb ik ze wel eens zien doen bij onze vorige auto. Dat doen ze als de koolborstels wat minder goed werken’, vertelt hij. Techniek is zeg maar niet mijn ding maar na 1 druk op de knop loopt de motor weer als een zonnetje en laden de accu’s ook gewoon op. We varen door de nauwe doorgang naar Great Harbour Cay en klaren in maar op een internet SIM card moeten we nog een dagje wachten.
Leven bij de wind
De volgende dag is het mistroostig weer en regent het. Tussen de buien door varen we met de bijboot naar het havenkantoor voor ons internetkaartje en zijn we we weer verbonden met ‘de wereld’. We doen snel wat administratieve zaken maar zijn na een paar uurtjes al weer zonder internet. Het eiland ligt plat zo horen we bij het havenkantoor. De weersverwachtingen vertellen ons dat we de komende dagen door moeten zetten, ondanks de soms toch wat stevige wind uit het Noord Oosten. ‘s Morgens bij het krieken van de dag lichten we het ankeren en zeilen op de Genua door het ondiepe water naar buiten. Daar aangekomen moteren we ca 4 mijl naar het Oosten zetten het grootzeil op het 2e rif en draaien de Genua op het 1e rif uit. Daarna gaan we met een snelheid van tussen de 7 en 8 knopen richting Nassau. Bij Nassau moeten we langs de 5 grote cruise schepen die daar liggen waarvan 1 natuurlijk net het zeegat kiest.
De volgende dag is het mistroostig weer en regent het. Tussen de buien door varen we met de bijboot naar het havenkantoor voor ons internetkaartje en zijn we we weer verbonden met ‘de wereld’. We doen snel wat administratieve zaken maar zijn na een paar uurtjes al weer zonder internet. Het eiland ligt plat zo horen we bij het havenkantoor. De weersverwachtingen vertellen ons dat we de komende dagen door moeten zetten, ondanks de soms toch wat stevige wind uit het Noord Oosten. ‘s Morgens bij het krieken van de dag lichten we het ankeren en zeilen op de Genua door het ondiepe water naar buiten. Daar aangekomen moteren we ca 4 mijl naar het Oosten zetten het grootzeil op het 2e rif en draaien de Genua op het 1e rif uit. Daarna gaan we met een snelheid van tussen de 7 en 8 knopen richting Nassau. Bij Nassau moeten we langs de 5 grote cruise schepen die daar liggen waarvan 1 natuurlijk net het zeegat kiest.
We ankeren op het plekje waar we vorig jaar ook lagen en Jeroen zet me de volgende morgen vroeg af op de kant voor een paar boodschappen. Om 10 uur zetten we zeil richting de Exuma’s die beschutting bieden tegen de harde Noord oostelijke wind. We laten het anker vallen vlak voor donker bij Warderick Wells. We merken dat we moe worden van deze constante ‘soort van haast’ om verder te komen. De volgende ochtend zijn we al weer om half acht op pad. Gaan we vandaag George Town halen? Daarvoor moeten we bij Blackpoint door de keten van eilanden heen naar de loefzijde/Windzijde van de Exuma’s varen om verder te kunnen komen. Deze doorgangen kunnen gevaarlijk zijn met flinke stromingen en steile golven. Het waait alweer hard en zwaar gereefd zeilen we aan de wind de 20 mijl naar de doorgang. We zien de brekers in de doorgang van afstand al. We beseffen beiden dat we dat niet kunnen doen. Niet veel later laten we het anker vallen in de baai bij Blackpoint. We liggen vast voor de komende dagen! Een soort van rust valt over ons heen, alhoewel er schoon moet worden gemaakt. De romp is bruin van al het varen. De Kuip zout van opspattend water. En niet onbelangrijk: de anodes bij de schroef zijn weg door de vele motoruren. Dat betekent werk aan de winkel!
Terwijl ik dit schrijf geniet ik van mijn ‘vrije’ dag met uitzicht over blauw water en een verkoelend windje. Wat boffen we weer!
Terwijl ik dit schrijf geniet ik van mijn ‘vrije’ dag met uitzicht over blauw water en een verkoelend windje. Wat boffen we weer!
