We zijn onderweg naar Corsica. Gisteren viel het besluit nadat we al een tijdje de weerberichten uitplozen. Er ligt een kanjer van een hogedrukgebied wat heel stabiel hier boven de westelijke kant van de Middellandse zee ligt. Er is weinig wind maar dat is in ons voordeel want ons schip wil met weinig wind al lekker zeilen. Volgende week komen er depressies over en hoe lang het dan nog duurt voordat we weer stabiel weer hebben is nog maar de vraag. Ook lag er een ander sluimerend idee aan ten grondslag maar daarover later meer.
Onderweg wordt het al snel een saaie boel. De 240 mijl die we moeten afleggen, 2x een oversteek over de Noordzee, worden een monotone cadans. Op de Noordzee is het zo druk met schepen dat je je nooit alleen waant op het water. In deze omgeving is zo weinig scheepvaartverkeer en zijn de witte strepen van vliegtuigen in de lucht de enige markeringen die aangeven dat er naast ons en de boot toch meer leven is tussen hemel en aarde. 's Avonds worden we getrakteerd op een mooie zonsondergang en een prachtige rode maansopkomst. 's Nachts slapen we om beurten. Tot een echt wachtschema komen we niet want daarvoor is de oversteek weer te kort. Als er een moe is gaat die slapen. Tijdens mijn wacht wordt ik dan toch nog getrakteerd op een spannend momentje. Waar we overdag 2 schepen aan de horizon hebben gezien, liggen we 's nachts op ramkoers met een Russische tanker, 3 kwartier houdt ik hem nauwlettend in de gaten. Uiteindelijk verlegt hij zijn koers iets en gaat hij op ruime afstand voor mij langs. Als de spanning wegebt probeer ik nog iets vast te leggen van het schip, maar de resultaten van film en foto zijn minimaal.
Een gedeelte van de eerste nacht motoren we maar de 2e dag kunnen de zeilen weer bij. Als Corsica opdoemt valt ons op dat er hele hoge bergen zijn en in de verte zien we zelfs sneeuw op de bergen liggen.
Evaluerend stellen we ons de vraag: is dit wat we willen en voor ogen hadden? Geen spijt? Er zijn inderdaad momenten dat we ons realiseren waar zijn we mee bezig? Het gemis van familie en vrienden is af en toe groot. Wij proberen van onze kant iedereen zo veel als mogelijk te informeren en mee te laten leven maar vinden het jammer dat we weinig geïnformeerd worden vanuit Nederland over waar iedereen zich mee bezig houdt. Het is de keerzijde van de medaille zo realiseren we ons.
Een jaar onderweg, betekent dat we 4000 mijl gevaren hebben vanuit Makkum en de kust van België, Frankrijk, Spanje, Portugal en opnieuw Spanje hebben gezien. We zijn inmiddels ingeslingerd en de boot is thuis geworden. Onze eerste Hollandse driekleur is versleten. We hangen een nieuwe achter de boot met frisse kleuren.
Wij vinden het fantastisch in de Middellandse zee. Het voorjaar/zomer is hier aangebroken en de korte broek kan aan. Opnieuw zijn we bij een eiland aangekomen waar heel veel moois valt te ontdekken, in de aankomende weken samen met familieleden en vrienden. Ook brengen we onze kaartplotter naar een dealer want hij functioneert niet goed, en omdat we toch een poosje niet zeilen kunnen we hem even missen en laten repareren onder garantie.
En zo vliegen we dan naar Nederland waar we bij mijn moeder zonder aankondiging op de stoep staan. Ze is stomverbaasd, we doen haar een groot plezier door thuis te komen voor haar verjaardag. We zien onze kids en familieleden, vrienden bezoeken doen we maar heel weinig, we zijn er maar een week en daar is geen tijd voor. Ook bezoeken we de huisarts voor controle omdat ik in toenemende mate last krijg van mijn heup. Er wordt een foto gemaakt die slijtage aantoont. Een nieuwe heup lijkt geïndiceerd. Op mijn verzoek krijg ik op de valreep voor onze terugreis een injectie in de heup in de hoop dat daardoor pijn verlicht en een operatie uitgesteld kan worden. 's Avonds gaan we naar Schiphol samen met Willem en Marjolijn (broer en schoonzus) die twee weken met ons mee zeilen in de omgeving van Corsica.
Vanmorgen zijn broer en schoonzus vertrokken en zijn Martin en Marianne aan boord gekomen. Een aantal jaren geleden lagen we naast elkaar in de haven van Enkhuizen waar we hun van onze plannen vertelden. Ze waren ons niet vergeten en zijn nu bij ons aan boord om een stukje mee te zeilen. Met hen doen we een rondje langs mooie plaatsen en ankerbaaien en genieten van alles wat Corsica ons te bieden heeft. Daarna struinen we de kusten en ankerbaaien met zijn tweeën af en verplaatsen ons opnieuw naar Sardinië om met vrienden in die omgeving te gaan zeilen.