Circus Benidorm

Vanuit Cartagena zeilen we weer om een kaap richting Noord-Oost. We ankeren en overnachten in een niet afgebouwde haven waar alleen verroeste damwanden de structuur van de haven verraden.

Het is een macabere omgeving, maar volstaat voor een nachtje. De volgende dag vertrekken we met heel weinig wind naar Torrevieja, desondanks kunnen we zeilen en gaan met een slakkengangetje van 3,5 knp verder. Het is maar een kleine afstand en onderweg worden we getrakteerd op een luchtshow van 6 vliegtuigen. Even later gaan de zeilen naar beneden en blijven we dobberend het luchtschouwspel volgen. Ondertussen komen er allerlei karakteristieke vissersbootjes langs. Het is een lome dag.

Ook binnen de pieren van de haven van Torrevieja ankeren we en pompen het bijbootje weer op om naar de kant te kunnen. Twee dagen later gaan we toch de haven in omdat er harde wind op komst is. We bezoeken Alicante per bus, de haven is ons veel te duur zo begrepen we na het antwoord op ons mailtje van de haven, 50 Euro voor een nachtje. Bij ons bezoek aan Alicante nemen we wel een kijkje, en ja dan snappen we het wel. Het ligt hier vol met van die snelle motorboten de Sunseekers. Geen decor waar wij met ons eenvoudige zeilscheepje in willen liggen. Ze hebben er wel een prachtig piratenschip liggen, het zou zo maar de Black Pearl kunnen zijn.

Een paar dagen later verplaatsen we ons nog verder naar het Noorden. Het is een wonderlijke zeildag. We beginnen met een windje van zo'n 15 knopen, halve wind. We gaan heerlijk. Even later zien we in de verte schuimkoppen op het water en neemt de wind toe. We zijn er op tijd bij. Met een dubbel gereefd grootzeil en de fok half ingedraaid varen we tussen de 7 en 8 knopen, met 35 knopen wind. Een half uur later ebt de wind weg en besluiten we met vol tuig verder te gaan. Ook dit duurt maar een half uur, de wind neemt weer toe en opnieuw reven we. En dan een uurtje later als we inmiddels weer met vol tuig zeilen valt de wind compleet weg; De motor gaat aan. Ondertussen is het hele zeilpak aan en uit geweest, hebben we ingehaakt met de lifelines gezeten. Later kunnen ook de fleecejassen uit en zit ik op het achterdek in een t shirt. Het landschap wordt weer bergachtiger en we varen langs hoge kliffen. Af en toe komt er een vakantiedorp in zicht, wat zich kenmerkt door enorme flats. We eindigen de dag na 50 mijl in Altea waarover we getipt waren. Het dorpscentrum, dat we de volgende dag bezoeken, is rondom de kerk op een heuvel. En heeft ontegenzeggelijk charme, als je de toeristensteden bent gewend.

De volgende dag gaan we met de bus naar Benidorm, je moet er geweest zijn denken wij. Vanaf de zee zagen we al de enorme flats langs de kust met op de achtergrond de vergen. Onderweg valt al op dat wij uit een betrekkelijk eenvoudig dorpje Altea komen. We maken nog een slinger landinwaarts en rijden langs welgestelde villawijken; zouden hier de rijke Spanjaarden wonen die veel geld aan het toerisme hebben verdiend? Het wordt steeds drukker met winkeltjes en terrassen. Langs de busroute zijn heel veel campings waar de caravans en campers wel tegen elkaar aan geplakt lijken te zijn. Van enige privacy kan geen sprake zijn, zo is onze mening. Hoe dichter we bij Benidorm komen hoe groter het circus wordt. Al we uit de bus stappen horen we links en rechts Nederlands, Engels en Duits praten. Grote flatgebouwen opeengepakt ontsieren het beeld vanaf de boulevard naar het achterland. Als ik naar boven kijk zie ik op een balkonnetje een ouder stel staan, losjes met de ellebogen op de rand geleund, hij in korte broek en zij met een zonnehoed op, kijken ze uit over de enorme watervlakte voor hun neus. Hun uitzicht is veel beter, meestal is er wel wat te doen en dus te zien, al is het maar een voorbijvarend visserschip. De pizzeria's wisselen elkaar af met bars en restaurants met namen zoals: London Pub, casa Hollanda en Bierstube. Voor het eerst zie ik duo scootmobiels, wat alles zegt over het publiek wat hier rond loopt. Op het strand liggen ondanks dat ik nog steeds in een fleectetrui loop een aantal mensen in zwemkledij, bbrr....

In de middag gaan we met de bus weer terug en zie ik tot mijn stomme verbazing een supermarkt die als naam heeft: thuis in Spanje. Grote borden met foto's en onderschrift geven aan dat er daar brood, kaas, vlees en groenten verkocht worden. In Altea aangekomen stappen we voor een bar die het Haventje heet uit en drinken daar nog wat. Thuis, in de boot maken we ons klaar voor de dag van morgen; de laatste etappe naar Denia.
's Morgens is het koud en de thermokleding gaat aan. Het is voorlopig de laatste dag met redelijk weer, daarna wordt het weer kouder en ook regenachtiger. Het is geen bijzonder zeildag, er staat heel weinig wind. De motor gaat aan en uit, we zeilen een stukje en dan toch maar weer de motor aan. 's Middags om 3 uur leggen we aan in Denia, ons voorlopige einddoel.
Voordat we onderweg gaan naar het Noorden en onze kinderen ontmoeten, moeten er nog heel wat klussen worden gedaan. Het zeil moet naar een zeilmaker, want een van de geleiders is los van het zeil gekomen. De zeilhuik gaat er ook naar toe, enkele plastic onderdelen daarvan zijn kapot gegaan. De trap moet opnieuw gelakt worden en onze grootste klus de lagers in de stuurkolom vervangen. Ook het koelwater van de motor moet worden vervangen en het koelsysteem moet worden gespoeld. Verder ga ik kijken of de zeilpakken gewassen kunnen worden, want ook daar is vuil en zout ingedrongen. En we gaan het ziekenhuis bezoeken omdat Jeroen steeds last heeft van bloedneuzen. Er zal een adertje dichtgebrand moeten worden weten we uit ervaring. We krijgen die twee weken voordat we weg gaan nog wel vol met werkzaamheden.