Zo komen we aan in Bormeo. We slingeren om 3 grote betonnen golfbrekers heen en leggen vast aan een steiger helemaal achter in de haven. Rust, dachten we. De deining loopt zelfs tot hier achter in de haven door. We rollen nog steeds. Naast ons ligt 19 ton Iers staal in de vorm van een boot: the magnet. De top van hun mast slingert in cadans een metertje of 2 heen en weer. Ik probeer een glaasje drinken in te schenken maar, oeps, over de rand. Jeroen heeft last van zijn nek en zegt: het lijkt wel of mijn hoofd er af rolt. Af en toe schudt de boot als een landvast strak komt te staan en weer terug schiet. Dit gaat een ongemakkelijk nachtje worden.
We treffen een Engels zeevarend stel en hebben veel contact met hen. Samen gaan we uit eten bij de Jachtclub. Jeroen hoeft geen 'tie' maar moet wel een lange broek aan, wordt er terloops meegedeeld.
Op zaterdagochtend schijnt de zon uitbundig, we voelen een licht briesje. We lichten het anker, hijsen de zeilen in de haven en motoren, helaas, de haven uit. Misschien steekt vandaag de zeewind op! En ja, buiten de haven komt er langzamerhand meer wind. De deining is vandaag maar een half metertje en we zeilen. 19 ton Iers staal laat een monotone dreun horen in de verte; De enige dissonant vandaag.