Paalsteek

Met het plaatsen van de site van White Pearl Sailing gaat dan ook tegelijkertijd dit blog de lucht in. Terwijl ik dit schrijf ben ik de site nog aan het ontwikkelen. Ondertussen probeer ik mijn kennis van Theoretische Kustnavigatie weer op te halen want over 2 weken ga ik een opleiding tot Coastal Skipper RYA doen. Ik mag graag beslagen ten ijs komen dus vandaar. Het is een practische cursus, ik ga dus lekker zeilen. Gisteren realiseerde ik me plotseling dat je bij een dergelijke cursus wel je knopen moet kennen en dan vooral die ene: de paalsteek. Vorige week nog stond ik op het voordek de genuaschoten vast te knopen met het boek in de hand, want die paalsteek leer ik nooit.
Enkele jaren geleden voeren wij mee in een flottielje in Griekenland. De flottieljeleider gaf een mini-cursus touw gooien en probeerde ons de paalsteek te leren. Later op die dag konden we die kennis goed gebruiken want we gingen ankeren in een baaitje waarbij een lijn naar de wal moest die met een paalsteek vastgemaakt moest worden. Toen het anker gevallen was en de boot op veilige afstand van de wal lag sprongen mijn oudste en ik in het water om die lijn met een paalsteek vast te zetten. De rest van de familie stond natuurlijk fijn op het dek in het zonnetje te kijken hoe wij dit klusje gingen klaren. Het water was nog ijskoud en mijn oudste en ik stonden bibberend het touw te knopen. Maar hoe ging die paalsteek nu ook al weer? Inmiddels was de boot al weer afgedreven en kon de hele manoeuvre opnieuw.
Dus leek het mij een goed idee om die paalsteek nu voor eens en voor altijd aan te pakken en heb ik gisteren een uurtje staan oefenen. Het lukt me. Naast mij ligt een touw en af en toe probeer ik het weer eens. Op deze manier kom ik er wel.