We ankeren in een baai bij Santa Ponsa. Volgens de pilot een pittoreske plaats; wij kunnen het pittoreske niet ontdekken maar blijven er voor de nacht liggen. Een zeewindje is in de middag opgestoken en de bijbehorende golfslag houdt tot in de avond aan. De volgende ochtend komen we maar langzaam op gang, we hoeven ook niet ver naar het volgende ankerbaaitje, ca 10 mijl. Als we vaarklaar zijn, beginnen we met het anker op te hijsen. Als er nog 5 meter ketting uit hangt en we het anker mooi ingegraven in de bodem zien liggen zegt de elektrische ankerlier: doe het zelf maar. Zo gezegd, zo gedaan, we hijsen het anker met de hand. Ondertussen flitsen er allerlei gedachten door mijn hoofd: gaat het leuke volgende ankerbaaitje aan mijn neus voorbij? Komen we zelf, liever gezegd Jeroen, erachter wat er aan de hand is? Gelukkig is Palma niet ver weg en daar zijn heel veel bedrijven die zich bezig houden met boten!
Jeroen duikt de de boot in, op zoek naar de ankerlier beschrijving. Ondertussen motor ik tussen allerlei prachtige rotsen, met bijbehorende ondieptes door. Ons grootzeil staat maar er is geen wind om te zeilen. Ik roep Jeroen als we door een prachtige passage heen varen, maar de technische ambitie krijgt de voorkeur. Ik zie hem voor in het schip liggen met een losgeschroefd luik en een apparaat. Volgens hem is de ankerlier niet stuk maar moet er ergens een veiligheidsschakelaar zitten in de boot. Even later heeft hij hem gevonden en proberen we de ankerlier. En ja, hij doet het weer. Opgelucht halen we adem. Weer hebben we wat over ons schip geleerd! Ondertussen is ook de wind een beetje opgestoken en zeilen we met bijna 4 knoopjes over een kalm zeetje, richting ons volgende ankerbaai.
In Palma kunnen we ook eindelijk de door ons zo gewenste bougies voor de motor krijgen. Jeroen ziet er een beetje tegen op om die zelf te vervangen want als er een afbreekt zijn we heel ver van 'huis'. We kunnen echter niet een bedrijf vinden die het op korte termijn kan doen en dus gaan we het zelf doen. Jeroen is er niet gerust op en ik zie flinke groeven op zijn voorhoofd. Ook de zuchten zijn niet van de lucht. Ik probeter zo veel als mogelijk te motiveren, activeren, gerust te stellen, tips te geven ed. Uiteindelijk is het in een vloek en scheet gebeurd. De motor start weer als een zonnetje en we denken dat we het technische onderhoud nu wel gedaan hebben. Ook zorgen we dat we voldoende voorraad aan boord hebben nu we een auto hebben want op een ankerplek veel boodschappen doen is niet altijd gemakkelijk.
Op het bijgeplaatste filmpje onze sfeerimpressie van de Balearen. Ook op de fotoblogpagina vind je foto's van deze fantastische eilanden.