Plotsklaps horen we in de verte een paar flinke klappen onweer. Boven land zien we dreigende wolken en zwarte luchten. De wind wakkerde daarnet wat aan maar was ook gedraaid waardoor we de laatste 8 mijl nog op moeten kruisen, en de afstand dus ongeveer twee keer zo lang wordt. In tijd nog ca 3 uur.
Ondertussen zitten we nog heerlijk in de zon. Een flinke windvlaag waardoor de boot helt en oploeft doet ons besluiten om zo snel als mogelijk de haven te gaan aanlopen. De zeilen worden gestreken en de motor gaat aan, we zetten rechtstreeks koers naar de haven. We bekijken nog eens de weerberichten, was dit nu voorspeld? Gelukkig hebben we al internet. We kunnen het niet ontdekken maar zien wel beelden van een ondergelopen Thessaloniki met drijvende auto’s in de straten. Anderhalf uur later liggen we aan de kade. In onze omgeving zijn de zwarte wolken opgelost en maakt de zon het aangenaam warm. We zijn aangekomen in Chaldikidi. De 3 vingers en schiereilanden aan het vaste land van Griekenland in het Noorden. De belangrijkste trekpleister is de meest Oostelijke vinger het schiereiland Athos. Het schiereiland is een autonoom staatje en herbergt 20 kloosters en daarnaast nog een aantal skites. Het schiereiland is niet toegankelijk voor vrouwen, zelfs niet voor dieren van het vrouwelijke geslacht. Inmiddels hebben poezen de grens overgestoken, en dat komt de monniken blijkbaar goed uit in verband met het ongedierte. De berg Athos ligt aan de zuidzijde van het schiereiland en is maar lieft 2033 meter hoog. Volgens de Griekse mythologie is de berg ontstaan door een gevecht tussen Athos en Poseidon. Een van beiden wierp een enorme rots naar de ander, die op het schiereiland terechtkwam, wat de berg Athos vormde. Het eiland heeft zo zijn geheimzinnigheden, ben je geïnteresseerd raadpleeg dan Wikipedia.
Wij zijn eerst aangekomen bij de middelste vinger bij het plaatsje Koufos in een grote baai. Van hier uit ondernemen we een tocht met de bus van 3 1/2 uur naar Thessaloniki. Het is de tweede stad van Griekenland en heeft een gezellig uitgaansleven. Verder zijn er geen geweldige bezienswaardigheden, dus gaan we de volgende dag weer terug naar de boot. De dag erna verhuizen we naar een baai van waaruit we de tocht langs de kust van Athos gaan ondernemen. Van hieruit hebben we een prachtig uitzicht op de berg Athos.
Langs de kust van Athos is een havenplaatsje maar helaas ook ontoegankelijk voor vrouwen, zelfs ankeren is verboden in de directe omgeving van het schiereiland. We plannen een zeiltocht zo dicht als mogelijk langs de kust om de kloosters te kunnen zien. De meesten liggen gelukkig goed zichtbaar van het water. Sommige zijn spectaculair tegen de rotsen aan gebouwd, anderen zijn immense complexen. Onze pilot van Griekenland geeft aan dat je niet dichter bij de kust mag komen dan 500 meter. Als er vrouwen aan boord zijn moet de afstand minimaal 1 mijl bedragen. We wagen het er op en gaan wat dichter dan de mijl varen. Als we halverwege het schiereiland zijn en de meest spectaculaire complexen hebben gezien vaart de kustwacht plotsklaps naast ons. Spiedend kijken ze in de boot en zodra ze mij ontdekken worden we gesommeerd op een afstand van een mijl te varen. Dat moet dan maar. Ik kan me toch niet voorstellen dat de mannelijke monniken mij van die afstand zouden kunnen zien en van mijn persoon afgeleid raken van hun dagelijkse bezigheden.
Aan het eind van de middag meren we af naast een rondvaartboot waar het diep genoeg is voor ons. Het haventje is in zijn geheel niet diep maar we liggen op 2.70 geeft onze dieptemeter aan. Even later meert er dwars naast ons nog een rondvaartboot af die de steven bijna tegen onze windmolen aan parkeert. We vragen vriendelijk of het een probleem is dat wij daar liggen maar nee, we kunnen blijven. ‘s Avonds voelen we een paar keer een schok door de boot gaan. Maar we liggen nergens tegen aan en ook rukken de touwen niet. Wanneer we al in bed liggen voelen we het nog steeds en de enige conclusie die we hebben is dat we met de kiel de bodem raken. We besluiten de touwen aan de achterkant flink te laten vieren en de ankerketting dan weer op spanning te brengen, zodat we in dieper water komen. Tegen de kade zien we een flinke natte rand boven het water die aangeeft dat hier blijkbaar het waterpeil misschien wel 60 cm is gedaald. Even later liggen we weer in bed en slapen we gelukkig zonder hindernissen door. ‘s Morgens om 6 uur beginnen de eerste vissersbootjes en rondvaartboten hun motoren op te starten en niet veel later komt er een flinke golfslag op gang. Het is gedaan met slapen. Onze loopplank die we nog achter de boot hebben hangen valt in het water en beiden zijn we klaar met dit haventje. We starten ook onze motor en verkassen naar een haventje 10 mijl verderop. Hier is het dieper en kunnen we volgens onze buurman wel blijven liggen. Het bevalt ons dit haventje. Een paar taverna’s geven het gezelligheid en de supermarkt is slecht op een halve kilometer afstand. Na een dag of drie lijkt het weer gunstig om over te steken naar het eiland Limnos wat aan de oostkant van de Egeïsche zee ligt. We verkassen naar een baaitje zuidelijker zodat de oversteek iets wordt verkort. De volgende ochtend om 6 uur gaan we los, 50 mijl te gaan!
