Algarve

Aan onze stuurboordzijde lichten de toppen van de wolken inmiddels wit op, aan bakboordzijde vullen zwarte wolkenslierten het hemelruim.

In de verte kleurt een oranje streep de horizon die langzaam breder wordt. Natuurlijk was ik vanochtend al wakker voordat de wekker ging. Op mijn horloge kon ik niet onderscheiden hoe laat het was. In het zwakke schijnsel van de lantaarns op de wal kon ik de wijzers niet onderscheiden. Als ik tijdens een wc bezoek het licht aan doe, zie ik half zes! Tijd om op te staan en te beginnen aan een tocht van ca 65 mijl waarbij we Cabo Sao Vincente, de Zuidwest punt van Portugal, gaan ronden. Het is het laatste stuk aan de westkant van het Iberisch schiereiland voordat we de Portugese zuidkust, de Algarve bereiken. Jeroen is nog diep in slaap en ipv het snerpende geluid van de wekker druk ik hem een kus op het hoofd. Ook dat mag niet baten, hij schrikt wakker! Het is een tijd geleden dat we zo'n lang stuk moeten zeilen. De weersvoorspelling is goed, misschien wat te weinig wind en moeten we het eerste stuk motoren. De deining wordt vandaag ingeschat op 1,8 meter, waar gisteren nog 2,5 meter stond.
Eenmaal uit de havenkom blijkt er genoeg wind te staan om te zeilen en wordt het grootzeil gehesen en de fok uitgerold. Daar gaan we, misschien wel 13 uur heen en weer rollen. Na een uurtje heb ik het al wel bekeken, het wordt een lange dag, ik kruip nog even in de achterhut. Ik nestel mij behaaglijk in een slaapzak met de oordoppen in. Langzaam verflauwen de geluiden om me heen en doezel ik weg.

Als ik een uurtje later boven kom staat de zon ongenaakbaar aan de hemel. De wind is helaas langzaam aan het afnemen en na een uurtje klotsen is het mooi geweest: de motor gaat aan. In de loop van de dag gaat de wind waarschijnlijk weer aantrekken en rond de kaap hopen we dat het kaapeffect gaat optreden. Meestal versnelt de wind in die omgeving en dat kan ons vandaag een extra duwtje in de rug geven.

We doen een bak koffie, Jeroen doet wat RWS-werk en dan plotseling zijn ze er: Dolfijnen. Ze vermaken ons wel een half uur lang. Dan zijn ze weg, maar na een kwartiertje zijn ze weer terug. Ze blijven maar rond de boot cirkelen. Ondertussen maken we foto's en filmpjes, die we met ons nieuw aangeschafte kabeltje overladen op de iPad. Maar ja, onze vreugdekreten zijn gemeend maar klinken niet super onder de video's. We willen er een muziekje onder. Dus we experimenteren wat met het e.e.a. En komt er muziek onder. We worden steeds proffesioneler denk ik dan maar. Op de Facebook pagina WhitePearl op reis kun je het filmpje vinden.
​Ondertussen glijden de mijlen zee onder ons door en komt Cabo San Vincente in zicht. We ronden de kaap uiteindelijk met prachtig weer en zonder genoeg zeilwind, terwijl de boeken spreken van een geduchte kaap. Niets van dat alles, 5 mijl na de kaap ligt een ankerbaai waar we het anker in rustig water laten vallen. Zeiljacht blue dream laat vlak naast ons het anker vallen en niet lang daarna worden we via de marifoon uitgenodigd voor een borreltje. Thom en Hilda hebben de gewoonte om na iedere 'mijlpaal' een scheepsbitter te drinken. Deze keer toosten we op het feit dat we bij de Algarve zijn aangekomen.

En wat slaap ik lekker de eerste nacht aan de Algarve. De boeken zeiden het al: aan de zuidkust is de Atlantische deining weg en het water veel vlakker, zachtjes schommelde de boot heen en weer; een heerlijk slaapritme. De volgende dag varen we samen met Thom en Hilda, aan de wind nota bene, naar Lagos en vinden daar een wereld van verschil met de westkust. Het toerisme viert hier hoogtij, wat zich ook vertaald in havenprijzen! Pauline and Giles, die we nog kennen van Noord- Spanje wachten ons op. De volgende dag vieren we met zijn zessen mijn verjaardag.
Lagos is een plaats waar restaurants en bars, marktkramen met souvenirs, excursies per boot naar bijzonder plekken, aan ons worden opgedrongen. In de haven is het erg warm en na twee dagen haven besluiten we de kakofonie die ook hele leuke kanten heeft te verruilen voor de rust van een ankerbaai. Helaas varen er veel motorboten op hoge snelheid voorbij, maar ach de zonsondergang in alle rust en stilte maakt veel goed, we blijven nog wel even.