a2 + b2 = c2

We zitten op een terras in het middeleeuwse plaatsje Pyrgi op het eiland Chios koffie te drinken. Gelukkig geeft het dichte bladerdek en een paar parasols veel schaduw.

Het is inmiddels juni en de dagen en nachten zijn warm, erg warm. ‘s Nachts slapen we nog enkel onder een laken en bij het eten koken gutst het zweet mij van de kop. De ventilator staat nu al op vol vermogen om het nog enigszins koel te houden. Over straat proberen we zo veel als mogelijk in de schaduw te lopen want de zon brandt er in. Het leven gaat in een slow down modus, en dan moeten de warmste maanden nog komen.

Gisteren bedachten we ineens hoe leuk het zou zijn om op de verjaardag van twee van onze kids te zijn en zochten we naar vluchten, veilige havens om de boot achter te laten en vervoer naar een luchthaven om dit mogelijk te maken. Binnen een uur was alles geregeld dankzij het digitale tijdperk. We vliegen voor twee weken naar huis om even samen met gezin en familie en een paar vrienden te zijn. Terwijl ik dit schrijf merk ik dat de behoefte daaraan groot is en voelen we ons dankbaar dat in die behoefte kan worden voorzien. Omdat we de boot achter gaan laten in een marina op Samos is er nog een afstand van ca 60 mijl te gaan. Het zou wel eens motoren kunnen worden omdat er weinig wind wordt voorspeld. Het is ook nooit goed denk ik dan, wat heb ik nu te zeuren op dit pleintje in de schaduw. Diep in mij ervaar ik intens geluk.

Om het eiland Chios te ontdekken hebben we ook hier twee dagen een auto gehuurd, en volgen de tips op van de mevrouw van het verhuurbedrijf. We vertrekken naar het zuiden waar 3 Middeleeuwse vestingdorpjes zijn, en het leuke mastiekmuseum. We vragen ons af wat het is: Mastiek? In het museum begrijpen we dat het een soort hars is wat van bomen wordt afgetapt. Na een intensief bewerkingsproces wordt er uiteindelijk kauwgom van gemaakt en wordt het verwerkt tot cosmetica artikelen. De vestingstadjes hebben nauwe straatjes waardoor het zonlicht zo veel mogelijk wordt uitgebannen. De bewerking vond in vroegere eeuwen buiten plaats in de straatjes en pleinen en in de winter in de huizen en was voornamelijk een vrouwentaak. Bij een van de huisjes kijk ik naar binnen; er zijn geen ramen en in de eenvoudige kamer staat een tafel met een paar stoelen, een bed en een kooktoestel. Het wordt overduidelijk bewoond. De stadjes stralen een en al gezelligheid uit wat in deze tijden toe te schrijven is aan de terrassen op de pleintjes. Op een ander gedeelte van het eiland vinden we een vestingstad boven op een rots gebouwd. We zien er 3 dorpsbewoners rondlopen maar verder is het verlaten en vervallen. In Frankrijk zou het al snel een le Mont-ST Michel zijn geworden maar hier weet men deze bijzondere plaats niet toeristisch uit te buiten.

Niet veel later gaan we onderweg naar Samos, een lange tocht van 50 mijl. Er staat geen wind en dus motoren we over een spiegelgladde zee. Af en toe zien we dolfijnen en een opspringende zwaardvis. Het is een grappig gezicht maar ik denk dat hij achterna gezeten wordt door een dolfijn, omdat ook daar een vin van boven water komt. Helaas is het niet op film te vangen. ‘s Avonds ankeren we in een baai aan de zuidkant van Samos. Samos heeft hoge bergen en we merken het fenomeen valwinden op onze ankerplaats. Windvlagen van 30 knopen gaan over ons heen maar ons anker is goed ingegraven. De verkoeling door de wind is weldadig en een zwempartij koelt ons verder af. De volgende ochtend beginnen we dapper aan onze geplande wandeling maar keren halverwege ons doel om. Het wordt te warm voor deze bezigheid en daarom zoeken we de schaduw en het water op. We verplaatsen ons naar het Oosten omdat daar het vliegveld ligt. Eerst liggen we een paar dagen aan de kade in het plaatsje Pythagorion, de plaats waar Pythagoras, de beroemde wiskundige vandaan kwam.

Het vakantieseizoen is begonnen en dat merken we aan de Nederlandse toeristen die over de kade lopen. ‘Oh, een boot uit Makkum’ horen we dan. Een enkeling waagt het om ons in het Nederlands aan te spreken en we ontmoeten mensen die weer bekenden zijn van kennissen van ons. De wereld is klein. We verplaatsen de boot naar de Marina, waar toezicht is op de boot. Ook hoeven we niet op eigen anker te liggen maar gebruiken de vaste mooringlijn die in de haven ligt. Zodoende vermijden we de kans dat ons anker door andere boten wordt opgehaald, we liggen veilig.
En dan zijn we twee weken in Nederland, hebben contact met familieleden en enkele vrienden. We slaan specifieke zaken zoals koffiepads in die niet te krijgen zijn in Griekenland. De twee weken vliegen om en voordat we het weten zitten we al weer terug in het vliegtuig naar Samos. Boven Griekenland ligt een flinke depressie en we zien beelden van onweer, storm, regen en overstromingen. Onze boot ligt rustig in de haven en we voelen ons direct weer thuis.
Jeroen is een tijd geleden gevraagd wat extra RWS-werk op zich te nemen. We merken dat de werkzaamheden steeds meer toe nemen. Het levert natuurlijk financieel wat op maar inmiddels is hij bijna 5 dagen in de week aan het werk. Voor mij betekent dit dat ik veel andere werkzaamheden alleen moet doen. We blijven soms langer dan noodzakelijk op een plaats liggen om ruimte en rust te creëren voor hem. Ook moet onze internet verbinding op orde zijn voor het werk van Jeroen. Na ons debacle met T-mobile, we verbruikten te veel buitenlandse GB-tjes en werd ons contract opgezegd, zijn we aangewezen op plaatselijke Sim kaartjes.

Daarom huur ik een scooter en cross naar de andere kant van het eiland om GB-tjes te kopen. Samen concluderen we dat het leven op deze manier niet onze bedoeling was en gaan we Jeroen zijn werk beter indammen. Ondertussen dient over een paar dagen een nieuwe Meltemi zich aan. Wij doen nog even een weekendje blue water sailing en zwemmen in 25 klein nulletje C, voordat we ons verschansen in de haven van Pythagorion.