‘De zon is peper vandaag’ zegt onze reisleider Tony als we een Saramakaans dorp bezoeken. Later deze week vertelt hij dat hij 2 kinderen heeft en zo zegt hij: ‘er zit één in de oven’.
Ondertussen leert hij onze woordjes en korte zinnetjes: I weki no: ik ben wakker, of goedemorgen! Je groet dan terug met: Mi weki oo: Ik ben ook wakker, een soort van ook goedemorgen! Gaan danghi (grand thank you), betekent dankjewel. Terwijl ik dit uitschrijf hoor ik Tony’s stem nog steeds, hij heeft ons deze week heel veel vertelt over het leven in de jungle.
Terugblik
We doen het rustig aan de eerste 2 weken na onze aankomst in Suriname. Er arriveren na ons nog 3 boten op marina Waterland, wat het aantal bemande boten aan de steiger op 5 brengt. 4 Nederlandse boten en Mothership adrift arriveert. Met hen, een Engelse boot met een gezin met drie kinderen aan boord, hadden we in Lefkada (Griekenland) al contact; we waren er buren. Nu in Suriname een kwart aardbol verder ontmoeten we elkaar opnieuw. Wat is de wereld klein! We maken een paar korte uitstapjes naar Paramaribo en een tocht naar de jodensavanne, 50 km ten zuiden van ons. Er zijn daar graven en resten te vinden van een Joodse nederzetting in de vorige eeuwen. Marina Waterland huisvest naast een aantal vakantiewoningen ook ca. 5 luiaards. Ze verblijven hoog in de bomen om daar de jonge blaadjes te eten. Één keer per week komen ze naar beneden om hun behoefte te doen en wij zijn de gelukkigen die daar getuige van zijn.
We doen het rustig aan de eerste 2 weken na onze aankomst in Suriname. Er arriveren na ons nog 3 boten op marina Waterland, wat het aantal bemande boten aan de steiger op 5 brengt. 4 Nederlandse boten en Mothership adrift arriveert. Met hen, een Engelse boot met een gezin met drie kinderen aan boord, hadden we in Lefkada (Griekenland) al contact; we waren er buren. Nu in Suriname een kwart aardbol verder ontmoeten we elkaar opnieuw. Wat is de wereld klein! We maken een paar korte uitstapjes naar Paramaribo en een tocht naar de jodensavanne, 50 km ten zuiden van ons. Er zijn daar graven en resten te vinden van een Joodse nederzetting in de vorige eeuwen. Marina Waterland huisvest naast een aantal vakantiewoningen ook ca. 5 luiaards. Ze verblijven hoog in de bomen om daar de jonge blaadjes te eten. Één keer per week komen ze naar beneden om hun behoefte te doen en wij zijn de gelukkigen die daar getuige van zijn.
Ondertussen glijden er met de stroom grote drijvende eilanden langs de boot. Het zijn geclusterde waterplanten met daartussen veel ongedierte zoals, spinnen, kakkerlakken en dode vissen. Zo af en toe komt er ook een boomstam voorbij drijven. We hebben het vermoeden dat stroomopwaarts een kreek is ‘schoon’ gemaakt en dat er daarom zoveel groen voorbij drijft. Een hele grote pluk blijft hangen achter ons roer. Als de stroom kentert hangt die er nog steeds. Jeroen gaat daarom het water in om het roer te bevrijden van deze pluk. Hij is een uur bezig om pluk voor pluk los te trekken. De piranha’s laten hem gelukkig met rust.
Onderweg naar Dan Paati
Ondertussen spreken we af met de andere boten om een tocht te ondernemen naar Dan Paati. Een rivierlodge op een eilandje in de Suriname rivier, nog voorbij het Brokopondo stuwmeer, waar de Suriname rivier door heen stroomt. Het resort speelt een belangrijke 8rol in de duurzame ontwikkeling van het gebied en een groot deel van hun winst gaat rechtstreeks naar lokale zorg projecten en micro-economische ondernemingen. Op dinsdagochtend worden we opgehaald door Tony onze reisgids en gaan per mini bus naar Atjoni, ongeveer 2,5 uur rijden. Vandaar is de rivier de enige mogelijkheid om verder naar het zuiden te komen. De rivier is een snelweg geworden door een dichtbegroeid groen gebied en wordt druk bevaren met korjaals. Het zijn lange boten met een buitenboordmotor die met een flinke snelheid over de rivier varen. Alle goederen, etenswaren die niet lokaal worden verbouwd en personenvervoer gaat met korjaals naar de nederzettingen langs de rivier.
Ondertussen spreken we af met de andere boten om een tocht te ondernemen naar Dan Paati. Een rivierlodge op een eilandje in de Suriname rivier, nog voorbij het Brokopondo stuwmeer, waar de Suriname rivier door heen stroomt. Het resort speelt een belangrijke 8rol in de duurzame ontwikkeling van het gebied en een groot deel van hun winst gaat rechtstreeks naar lokale zorg projecten en micro-economische ondernemingen. Op dinsdagochtend worden we opgehaald door Tony onze reisgids en gaan per mini bus naar Atjoni, ongeveer 2,5 uur rijden. Vandaar is de rivier de enige mogelijkheid om verder naar het zuiden te komen. De rivier is een snelweg geworden door een dichtbegroeid groen gebied en wordt druk bevaren met korjaals. Het zijn lange boten met een buitenboordmotor die met een flinke snelheid over de rivier varen. Alle goederen, etenswaren die niet lokaal worden verbouwd en personenvervoer gaat met korjaals naar de nederzettingen langs de rivier.
Wij stappen over van minibus op een korjaal en scheren over het water naar Dan Paati. Onderweg op de rivier (bekijk de film onderaan)passeren we soms rakelings de boven het water uitstekende rotsen. Ook moeten we een paar stroomversnellingen door voordat we uiteindelijk na nog eens 2,5 uur aankomen op een klein eiland bij het plaatsje Dan waar ons onderkomen voor de komende dagen is. We worden zingend welkom geheten door de crew van het resort die ons werkelijk in de watten gaat leggen in de paar dagen die we er verblijven. Het uitzicht uit onze cabana op de rivier is adembenemend mooi.
Dan Paati
‘s Middags leidt Tony ons rond op het eiland. De volgende dag bezoeken we na een half uurtje varen de nederzetting Pikie Seei, waar we na een wandeling door het dorpje het Saamaka museum bezoeken. Het museum is opgericht door de plaatselijke bevolking om zo de manier van wonen en werken van de Saramakaanse bevolking vast te leggen zodat verleden en de huidige werkelijkheid niet vergeten wordt. De eerdere generaties bevolking waren gevluchte slaven van de plantages die hun heenkomen hebben gezocht in de bush. Van daaruit beschermden zij zichzelf tegen de zoektochten naar hen maar vielen ook de plantages en hun beheerders aan. We leren er veel over de gebruiken en leefwijze van deze mensen. Ondertussen leert Tony ons ook enkele woorden en korte zinnetjes in het Sranantongo, de plaatselijke taal.
‘s Middags vermaken we ons met zwemmen, kalebas bewerken en ontdek ik familie aap in de boom. Gebiologeerd sta ik een uurtje te kijken hoe de ouders met hun jongen op de rug door de bomen heen zwerven. Onderwijl laten ze een voedselspoor achter op de grond. Één hap uit een vrucht en dan maar laten vallen en op zoek naar de volgende vrucht.
‘s Middags leidt Tony ons rond op het eiland. De volgende dag bezoeken we na een half uurtje varen de nederzetting Pikie Seei, waar we na een wandeling door het dorpje het Saamaka museum bezoeken. Het museum is opgericht door de plaatselijke bevolking om zo de manier van wonen en werken van de Saramakaanse bevolking vast te leggen zodat verleden en de huidige werkelijkheid niet vergeten wordt. De eerdere generaties bevolking waren gevluchte slaven van de plantages die hun heenkomen hebben gezocht in de bush. Van daaruit beschermden zij zichzelf tegen de zoektochten naar hen maar vielen ook de plantages en hun beheerders aan. We leren er veel over de gebruiken en leefwijze van deze mensen. Ondertussen leert Tony ons ook enkele woorden en korte zinnetjes in het Sranantongo, de plaatselijke taal.
‘s Middags vermaken we ons met zwemmen, kalebas bewerken en ontdek ik familie aap in de boom. Gebiologeerd sta ik een uurtje te kijken hoe de ouders met hun jongen op de rug door de bomen heen zwerven. Onderwijl laten ze een voedselspoor achter op de grond. Één hap uit een vrucht en dan maar laten vallen en op zoek naar de volgende vrucht.
De volgende ochtend maken we een wandeling door de groene Bush met een plaatselijk gids Vivienne. De manchete en het geweer gaan mee. Onderweg leren we over wat de Bush op levert voor de lokale bevolking. Vruchten en geneeskrachtige kruiden zijn er in overvloed en enge beesten komen we gelukkig niet tegen. ‘s Middags bezoeken we de plaatselijke wellness. Een stroomversnelling waarin je je laat glijden over de afgesleten stenen en 50 meter verderop je zijwaarts weer naar de kant zwemt. ‘s Avonds begint dan het echte avontuur, we gaan op zoek naar kaaimannen. In het donker over de rivier langs de rotsen is op zich al een avontuur. Onderwijl speuren zoeklichten de oevers af of er ergens op het zand een kaaiman ligt. Als er twee oranje lichten reflecteren hebben we ‘beet’. Dat moet een kaaiman zijn. We hebben geluk en vinden een kleine kaaiman van ca. 80 centimeter. Een paar durfallen wagen zich wel erg dichtbij en maken foto’s en video’s, die later worden uitgewisseld.
Onze vertrekdag breekt aan. ‘s Morgens maken we nog een kanotocht in een kleine korjaal zonder motor. Het is geen sinecure om stroomopwaarts te komen met allerlei draaiingen in het water. Mijn bewondering groeit voor de vrouwen die hier in de rivier het met een korjaal zonder motor moeten stellen om zo bij hun landbouwgronden komen. De mannen daarentegen beschikken over gemotoriseerde korjaals. Niet veel later worden we uitgezongen en uitgeklapt door de beheerder Noah en de vrouwen van Dan Paati. Opnieuw scheren we over de rivier langs rotsen en door stroomversnellingen, langs de groene oevers. Dit is een schitterend land met 50 tinten groen.
Bekijk de video hieronder
