SXM

We zijn inmiddels al weer 2 1/2 week op Sint Maarten en het einde is in zicht. Aan het eind van de week gaan we nog even terug naar Saba. Op Sint Maarten haalden we onze 2e vaccinatie en we zijn nu volledig ingeënt. Niet dat we nu af zijn van alle formaliteiten want zojuist zijn we naar de kliniek geweest om ons voor de zoveelste keer te laten testen. De verpleegster doet haar handelingen voorzichtig en binnen 5 minuten staan we weer op straat. Een uurtje laten heb ik de testresultaten in de mailbox en kan ik het formulier voor toelating tot Saba invullen.

Ondertussen laat ik de afgelopen weken nog eens de revue passeren. Wat hebben we gedaan op Sint Maarten, en wat is er eigenlijk vermeldenswaard. Want eerlijk is eerlijk, mooi vinden we het eiland niet. Er zijn enkele zandstranden waar wij geen liefhebber van zijn. Er lopen leguanen rond, die ik heel erg lelijk vind.

Verder is het eiland voor ca 75% bebouwd. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat het eiland XL-Caribisch is. Zoals de X in de internationale toegangscode SXM van de luchthaven van Sint Maarten en zoals de X in XL van een kledingmaat. Je kunt er goed shoppen. Voor het eerst in tijden komen we in een Carrefour met een versafdeling waar ik bij sta te watertanden. Aardbeien, bessen, frambozen, prei, knolselderij het is er allemaal te koop. Met de gehuurde auto doen we een rondje langs de verschillende supermarkten om groot in te slaan voor de komende maanden. Jeroen vindt het allemaal niet zo nodig om het schip vol te stouwen. Eenmaal bij de kassa aangekomen wordt hij er chagrijnig van als we 284,- moeten betalen. ‘Is dit nu allemaal nodig?’, vraagt hij zich hardop af. Ik moet een beetje lachen om mijn grumpy old man. ‘Je moet wel even goed rekenen, dit is Antilliaanse gulden, omgerekend naar Dollars is het bedrag 152,- en dan gaat ivm het koersverschil er nog ca 20% vanaf’. Uiteindelijk betalen we 126 euro. ‘Daar hebben we dan ook een kar vol houdbare boodschappen voor, inclusief een fles Port’: houd ik hem voor. Bovendien betaal ik in het zuiden voor een pot Nescafé 16 euro en hier slechts 4. Het zin is al weer opgeklaard en moet hij ook om zichzelf lachen. Hij is zelfs bereid om nieuwe kleding, wel 3 nieuwe korte broeken en t-shirts, aan te schaffen. In verband met de cruise schepen die hier voor het COVID-19 tijdperk aan kwamen kun je daarvoor goed op Sint Maarten terecht.

Terwijl we op Sint Maarten liggen hebben we contact met andere Nederlandse zeilers die allemaal liggen te wachten op een goed weerbeeld om te vertrekken naar de Azoren en later Europa. ‘s Middags om 5 uur is het ‘ideale’ ontmoetingspunt: happy hour bij Lagoonies.

Ook hier is de XL-carribean factor: de Rumpunch kost slechts 2 dollar, een prikwatertje al 3 dollar en een witte wijn 5,-. Iedereen vermaakt zich kostelijk met de rumpunch en het zijn gezellige bijeenkomsten.
Uiteindelijk verlaat de ene na de andere boot Sint Maarten richting Azoren. Anderen stappen op het vliegtuig omdat de boot op een vrachtschip gaat richting Europa of omdat de boot verkocht is. We blijven alleen achter en zien de lagune waar we voor anker liggen steeds leger worden.
Een ander XL-element is de boten industrie. We vinder er meerdere grote botenzaken in de orde van grote van Kniest of Dekker. We dwalen er een aantal uren rond om te kijken of er nog iets van onze gading bij is. Uiteindelijk kunnen we weinig vinden wat we nodig hebben. Het grootzeil gaat nog even naar de zeilmaker om een losgeraakte leuver er weer netjes aan te zetten. In de lagune zijn de sporen van orkaan Irma (6 sept 2017) nog steeds zichtbaar. In het ‘Nederlandse deel zijn de meeste wraken wel opgeruimd, het Franse gedeelte daarentegen ligt er nog vol mee. We vinden het een trieste aanblik. Ook diverse hotels en huizen liggen er nog steeds onbewoonbaar bij.

Een bezoek aan nog een XL-element: Maho beach. Het strand waarachter de landingsbaan van Sint Maarten airport begint. De vliegtuigen scheren er laag over bij het landen. Wanneer ze vertrekken worden mensen bijna weggeblazen van het strand door de aanzwellende motoren van de vliegtuigen. Het is een attractie op zich en ook wij staan met verbazing naar het fenomeen te kijken.

Vrienden van ons zijn net op Sint Maarten komen wonen en met hen hebben we een aantal leuke ontmoetingen. Op de laatste zondag voor ons vertrek zeilen we een rondje buitengaats. Het zijn gezellige ontmoetingen. Ook lopen we de kunstroute in Philipsburg en zien mooie graffiti. Jeroen heeft nog een afspraak met een tandarts om een kies opnieuw te laten vullen en dan vinden we het wel genoeg. We verlangen een andere omgeving. We besluiten om nog even Saba aan te doen en ons nog even te koesteren in het Sabaanse leven. Omdat we nu volledig ingeënt zijn kunnen we zonder quarantaine daar terecht. Terug naar Saba krijgen we meerdere squalls over ons heen: 35 knp en fikse regenbuien. Terwijl de regen valt lijkt het of de zee kalm wordt. De schuimranden zijn weg en de zee lijkt bijna vlak te worden. Een raar verschijnsel.
Vanaf de ankerplaats bij Ladder bay gaan we met het bijbootje naar het haventje. Daar treffen we direct allerlei bekenden. Terwijl ik dit schrijf zit ik op de veranda van Tom en Liss hun huis in het zonnetje uit te kijken over de lieflijke huisjes van Saba. In de verte glinstert en lonkt de zee. We komen wel weer Neptunes, eerst doen we nog XS-Saba!