‘Jullie uit Friesland’: zegt de man op de ladder die tegen een huis staat. ‘Ik ken jullie’: vervolgt hij verder. Al pratend komen we er achter dat hij bij het gymnasion heeft gewerkt in Joure. Maar hij is inwoner van Saba, zo vertelt hij ons. Wat is de wereld klein merken we naderhand op.
We zijn onderweg naar Tropics cafe om Liss, de vriendin van Tom, op te halen. We gaan samen met Tom nog maar eens onze onderwater-skills oefenen in de haven van Saba. Het is al weer een tijdje geleden dat ik met een tank onder water ben geweest. Tom heeft de qualificaties om een ‘refreshment’ te mogen doen. Onderweg worden we gedwongen om af en toe te stoppen, ‘iedereen’ is op de hoogte dat wij Toms ouders zijn. Daarom wil iedereen ons de hand schudden en een praatje maken. Soms stoppen ook auto’s naast elkaar en wordt vanuit de auto kennis gemaakt of het laatste nieuws uitgewisseld. Dat iemand dan op jou staat te wachten is niet erg, maar meer gewoonte. Het staat symbool voor de cultuur op Saba; ons kent ons!
We hebben de boot achter gelaten aan een mooring, en zijn bij Tom in getrokken. We zijn zijn niet helemaal gelukkig met de ligplaats, maar zo kun je haar van uit de kleine haven zien liggen. We mochten de mooring van de Saba Conservation Foundation gebruiken die eigenlijk op volle zee ligt. Normaal gesproken ligt de Queen Beatrix er aan, maar zij is tijdelijk op Sint Maarten voor onderhoud. We zien White Pearl flink op en neer gaan. Wanneer we de lijnen waar ze mee vast ligt gaan controleren moeten we er voor zorgen dat de dinghy niet achter onder de boot schiet, zo hoog gaat zij op en neer. Na een week verhuizen we haar naar de westkant van het eiland waar ze in de luwte van de golven ligt maar de wind flink om de kapen giert. Het is niet anders. Ondertussen genieten wij van het leven op Saba
Het is een kleine wereld waar dan wel de Nederlandse wetten gelden maar iedereen zich houdt aan ongeschreven Sabaanse wetten.
Het is gebruikelijk dat je je verplaatst door mee te liften met auto’s, als je er zelf niet een hebt. Wij worden regelmatig mee genomen door open pick ups, waar we achterop plaats nemen. Ook worden we diverse keren meegenomen door de plaatselijke politieauto’s en hebben onderweg een leuk gesprek met een politieagent. Het zou in Nederland niet mogelijk zijn, denk ik zo. Het eiland heeft een mix van Caraïbische- en Nederlandse cultuur. Het heeft 15 maanden in een totaal isolement geleefd. Geen ferries of vliegtuigen kwamen er. Overigens, naast de hoogste berg van Nederland heeft Saba de kortste landingsbaan ter wereld en landen er alleen kleine vliegtuigjes. Sinds 1 mei is het open gegaan omdat 85% van de bevolking is gevaccineerd. Wij mochten na een PCR test in het land van vertrek, 5 dagen quarantaine en nog een test op Saba zelf vrij gaan rondlopen. Geen mondkapjes hier, handen schudden en omhelzingen zijn heel normaal.
Het is gebruikelijk dat je je verplaatst door mee te liften met auto’s, als je er zelf niet een hebt. Wij worden regelmatig mee genomen door open pick ups, waar we achterop plaats nemen. Ook worden we diverse keren meegenomen door de plaatselijke politieauto’s en hebben onderweg een leuk gesprek met een politieagent. Het zou in Nederland niet mogelijk zijn, denk ik zo. Het eiland heeft een mix van Caraïbische- en Nederlandse cultuur. Het heeft 15 maanden in een totaal isolement geleefd. Geen ferries of vliegtuigen kwamen er. Overigens, naast de hoogste berg van Nederland heeft Saba de kortste landingsbaan ter wereld en landen er alleen kleine vliegtuigjes. Sinds 1 mei is het open gegaan omdat 85% van de bevolking is gevaccineerd. Wij mochten na een PCR test in het land van vertrek, 5 dagen quarantaine en nog een test op Saba zelf vrij gaan rondlopen. Geen mondkapjes hier, handen schudden en omhelzingen zijn heel normaal.
Het hele eiland ademt een sfeer van gemoedelijkheid en we voelen ons er thuis. Het heeft de grote van Schiermonnikoog en telt nog wel kleine 5 dorpjes, met de klinkende namen: the Bottom, ST. Johns (waar de scholen zijn), Windwardside, Lower hells gate en Upper hells gate. De hoofdweg slingert zich langs deze dorpjes van laag naar hoog. Tom en Liss wonen in Windwardside van waaruit je zowel de zee aan de noord- als aan de zuidkant kunt zien. Het is een iets groter dorpje en zou in de Franse Alpen niet misstaan. In het ‘centrum’ is Bizzy B gevestigd een ‘Hollandse’ bakker waar we voor het eerst sinds tijden een bruin volkoren brood en krentenbollen kunnen krijgen. Ook de goede koffie die geserveerd wordt vindt gretig aftrek.
De witte huisjes met de rode golfplaten daken en groene kozijnen geven het landschap een verfrissend beeld. Het eiland bestaat verder uit groene vegetatie en heeft een paar prachtige wandelpaden. Wij lopen het Mt Scenery trail en komen zo op de hoogste punt van het eiland en van Nederland uit. We hebben geluk want net als we boven zijn trekt de wolk die meestal om de top heen hangt op en hebben we uitzicht tot op zeeniveau. Bijzonder is het dat rond de top geiten en kippen rond scharrelen. De SCF is ook verantwoordelijk voor de trails en de natuur en we horen dat er op het eiland tussen de 6 en 8 duizend geiten rond lopen. Omdat ze het eiland kaal vreten en erosie op de loer ligt moet een groot gedeelte worden afgeschoten.
Saba staat bekent om zijn duiklocaties en vanzelfsprekend dalen wij ook af onder water in het marinepark. We zien er diverse soorten vissen en mooie koralen. Jeroen gaat een dag later mee om onder water de verpleegster-bomen, nursery trees, van de Saba conservation foundation te helpen schoonmaken. Een uitstervende koraalsoort wordt hier kunstmatig gekweekt en als de stukken groot genoeg zijn worden ze op een rif uitgezet om daar verder te groeien.
Onze laatste dagen vermaken wij de werknemers, vrijwilligers en aanhang van de SCF met zeilen. Op Hemelvaartsdag zeilen we zelfs een heel rondje eiland, we zijn slechts 3 uur onderweg. Onderwijl genieten we van het gezelschap en is Samuel deze dag onze kapitein. Het lijkt 1 grote familie op Saba.
Maar zoals altijd: time flies! Na 2 weken verlaten we Saba en zeilen met Tom en Liss naar Sint Maarten. Kunnen ze eindelijk weer eens shoppen en de Mac aan doen. Na 5 dagen vakantie en lekker shoppen op Sint Maarten wordt het tijd om afscheid te nemen. Zij vliegen met een mug in 15 minuten terug en wij stappen in het bijbootje naar White Pearl. Rondom ons liggen nog een aantal Nederlandse zeilers waar we ons weer bij gaan aansluiten. Bovendien zijn vrienden onlangs vanuit Nederland naar Sint Maarten verhuisd die we ook gaan opzoeken. Zoals altijd is het stil op de boot na familiebezoek en moet ik de knop omzetten. Ik verbijt me en denk terug aan twee heerlijke weken op Saba. A big thank you Tom, Liss and Bubbles, the little cat. We learned to love Saba as you do.
